دارویی که نتایج امیدوارکننده‌ای در درمان آنفلوانزا به همراه دارد و طول مدت علائم را کاهش می‌دهد

به گزارش مجله خبری نگار، عوارض آنفلوآنزا (یک بیماری تنفسی ویروسی که سالانه میلیون‌ها نفر را تحت تاثیر قرار می‌دهد) می‌تواند منجر به پیامد‌های جدی یا کشنده شود. در درمان این بیماری از دارو‌های ضد ویروسی مانند مهارکننده‌های نورآمینیداز (مانند اوسلتامیویر و زانامیویر) و مهارکننده‌های نوکلئاز (مانند بالوکساویر) برای کاهش علائم و عوارض استفاده می‌شود. مهارکننده‌های نورامینیداز از انتشار ویروس بین سلول‌ها جلوگیری می‌کنند، در حالی که مهارکننده‌های نوکلئاز از تکثیر مواد ژنتیکی ویروس جلوگیری می‌کنند.

اگرچه چندین داروی ضد-ویروسی در دسترس هستند، جست‌و‌جو برای درمان مطلوب برای آنفلوآنزای غیر-شدید همچنان با نتایج متناقض مطالعات قبلی به چالش کشیده می‌شود.

محققان مطالعه جدید داده‌های ۷۳ کارآزمایی بالینی تصادفی سازی شده را شامل ۳۴۳۳۲ شرکت کننده جمع آوری کردند تا اثربخشی دارو‌های مختلف مانند بالوکساویر، اوسلتامیویر و زانامیویر را با دارونما و مراقبت استاندارد مقایسه کنند.

این تیم از طیف وسیعی از منابع داده قابل اعتماد مانند MEDLINE، Embase، CENTRAL و Global Health استفاده کرد. کیفیت شواهد با استفاده از رویکرد درجه بندی توصیه، ارزیابی، توسعه و ارزشیابی (GRADE) ارزیابی شد که به اندازه گیری قابلیت اطمینان نتایج بر اساس عوامل متعددی مانند خطر سوگیری (bias) و دقت تخمین‌ها کمک می‌کند.

نتایج نشان دادند که بالوکساویر طول مدت نشانه‌ها را تا ۱.۰۲ روز کاهش داد (با قطعیت متوسط) و ممکن است خطر بستری شدن در بیمارستان را برای بیماران در معرض خطر کاهش دهد (قطعیت پائین). پالوکساویر تاثیر معنی داری بر مرگ و میر در بیماران کم خطر یا پرخطر نداشت. نسبت عوارض جانبی مرتبط با آن کمتر از نسبت به دارونما بود (قطعیت بالا)، اما ۱۰ ٪ احتمال مقاومت به HIV وجود داشت (قطعیت پائین).

در مقابل، اوسلتامیویر تاثیر معنی داری را بر مورتالیتی یا بستری شدن در بیمارستان در بیماران در معرض خطر نشان نداد (قطعیت بالا)، و طول مدت نشانه‌ها فقط ۰.۷۵ روز کاهش یافت (قطعیت متوسط). شواهد همچنین نشان داده‌اند که اوسلتامیویر ممکن است بروز عوارض جانبی را افزایش دهد.

دارو‌های دیگر مانند زانامیویر، لانینامیویر و اومیفینویر تاثیرات متناقض یا نامطمئنی را نشان دادند، کیفیت شواهد از متوسط تا بسیار پائین متغیر بود. هیچ داده‌ای از بستری در بیمارستان برای پیرامیویر و آمانتادین در دسترس نبود.

پالوکساویر به دلیل مزایای بالقوه آن در کاهش طول مدت علائم و خطر بستری شدن در بیمارستان بدون افزایش عوارض جانبی، به عنوان یک گزینه امیدوارکننده برای درمان بیماران در معرض خطر مبتلا به آنفلوآنزای غیر-شدید در حال ظهور است. نتایج هم چنین اثربخشی محدود اوسلتامیویر را در تسکین نشانه‌ها و ارتباط آن با افزایش عوارض جانبی تایید می‌کند.

محققان بر نیاز به مطالعات آینده برای ارائه یافته‌های خاص‌تر در مورد اثربخشی این داروها، به ویژه در رابطه با مقاومت ویروس و دوره‌های بهبودی تأکید کردند.

منبع: مدیکال اکسپرس