ماندن فضانوردان ناسا در ایستگاه فضایی تا مارس آینده به چه معناست؟

به گزارش مجله خبری نگار، هنگامی که فضانوردان سانی ویلیامز و بوچ ویلمور در ماه ژوئن با استارلاینر بوئینگ برای یک ماموریت آزمایشی به ایستگاه فضایی بین المللی (ISS) رفتند، انتظار می‌رفت که تنها در هشت روز به زمین بازگردند. با این حال، به دلیل مشکلاتی که فضاپیما قبل از برخاستن و در طول پرواز با آن مواجه بود، مهندسان مجبور شدند بازگشت را برای تعمیرات بیشتر و اطمینان از حل مشکلات به تعویق بیندازند.

اسپیس ایکس Crew۱۰ ناسا اکنون قصد دارد زودتر از اواخر مارس ۲۰۲۵ چهار خدمه را برای Space_Station به فضا پرتاب کند.

این تغییر به ناسا و اسپیس ایکس زمان می‌دهد تا پردازش فضاپیمای جدید دراگون را برای این ماموریت که قرار است در اوایل ژانویه وارد شود، تکمیل کنند: 

- خدمه تجاری ناسا (Commercial_Crew) دسامبر ۱۷، ۲۰۲۴

با این حال، مشکل حل نشد و فضاپیما در ۶ سپتامبر بدون سرنشین به خانه بازگشت و فضانوردان ناسا را در ایستگاه فضایی سرگردان کرد.

در ۲۴ آگوست، ناسا برنامه مورد انتظار خود را برای بازگرداندن این دو فضانورد در فضاپیمای اسپیس ایکس در فوریه ۲۰۲۵، حداقل هشت ماه پس از تعیین تاریخ پرواز اولیه اعلام کرد، اما آژانس فضایی ایالات متحده روز سه شنبه، ۱۷ دسامبر، اعلام کرد که ماموریت بعدی خدمه به ایستگاه فضایی بین المللی (ISS)، ماموریت Crew-۱۰ اسپیس ایکس، به دلیل مشکل به اواخر مارس ۲۰۲۵ موکول شده است در کپسول اسپیس ایکس که آنها را به زمین باز می‌گرداند.

ناسا در بیانیه خود اعلام کرد که Crew-۱۰ در ابتدا قرار بود در ماه فوریه پرواز کند، اما به تعویق افتاد تا به اسپیس ایکس فرصت دهد تا کار بر روی فضاپیمای کاملا جدید Crew Dragon ماموریت را تکمیل کند.

به نظر می‌رسد پرواز برگشت که جایگزین استارلاینر معیوب می‌شود که خدمه را با کپسول دراگون به ایستگاه فضایی بین المللی منتقل می‌کند، تاریخ مشخصی ندارد. با این حال، اگر آنها در اواخر ماه مارس بازگردند، خدمه Starliner حداقل ۲۷۰ روز متوالی از زمان پرتاب فضاپیما در ۵ ژوئن ۲۰۲۴ در فضا خواهند بود. اگر پرواز تا آوریل به تعویق بیفتد، ممکن است تا ۳۰۰ روز طول بکشد.

نه ماه متوالی در فضا زمان زیادی به نظر می‌رسد، اما در واقع رکورد جدیدی نیست. فضانوردان معمولا به طور متوسط شش ماه را در ایستگاه فضایی بین المللی می‌گذرانند و قبل از بازگشت به زمین، آزمایش‌های علمی و برخی ماموریت‌ها را در ایستگاه انجام می‌دهند.

اما ماموریت‌ها به دلایل مختلفی مانند آزمایش‌های طولانی مدت یا حوادث غیرمنتظره می‌توانند طولانی‌تر شوند.

چه کسی بیشترین زمان را در فضا گذرانده است؟

رکورددار طولانی‌ترین دوره پیوسته در فضا، فضانورد روسی والری پولیاکوف است که از ژانویه ۱۹۹۴ تا مارس ۱۹۹۵ به مدت ۴۳۷ روز، بیش از ۱۴ ماه، در ایستگاه فضایی روسیه میر کار کرد. پولیاکوف به عنوان بخشی از مطالعه تأثیرات سفر‌های فضایی طولانی مدت بر سلامت انسان داوطلب این ماموریت شد.

پس از او فضانوردان روسی سرگئی پروکوبف و دیمیتری پتیلین و فضانورد آمریکایی فرانک روبیو قرار دارند که از سپتامبر ۲۰۲۲ تا سپتامبر ۲۰۲۳، ۳۷۱ روز را در ایستگاه فضایی بین المللی گذراندند.

انتظار می‌رفت خدمه در مارس ۲۰۲۳ بازگردند، اما پس از برخورد جسم کوچکی از شهاب سنگ‌ها یا زباله‌های فضایی با فضاپیمای روسی سایوز که قرار بود آنها را در دسامبر ۲۰۲۲ به زمین بازگرداند و خسارات جبران ناپذیری را به بار آورد، اقامت آنها در فضا دو برابر شد.

خدمه مجبور شدند شش ماه دیگر در فضا منتظر بمانند تا یک وسیله نقلیه جایگزین سایوز برسد تا آنها را به زمین بازگرداند.

فضا چگونه بر بدن انسان تأثیر می‌گذارد؟

چندین مطالعه نشان داده است که فضانوردان در طول اقامت طولانی مدت خود در مدار تغییراتی را تجربه می‌کنند، از جمله تغییر در بیان ژن، وزن بدن و ترکیب میکروبیوم روده. تحقیقات در حال انجام نشان داده است که فضانوردانی که دوره‌های طولانی را در ریزگرانش می‌گذرانند، احتمالا از اثرات کوتاه مدت سلامتی مانند از دست دادن عضلات و استخوان، مشکلات بینایی، ضعف ایمنی، افزایش خطر لخته شدن خون و عفونت‌ها و همچنین آسیب DNA رنج می‌برند.

مطالعات نشان داده است که بیشتر این تغییرات شش ماه پس از بازگشت به زمین به حالت عادی باز می‌گردند. با این حال، مطالعه تأثیر فضا بر سلامت انسان هنوز در مراحل اولیه خود است.

از آنجایی که ویلمور و ویلیامز ماه‌های آینده را در فضا می‌گذرانند، ممکن است با برخی از این تغییرات موقت و همچنین تغییراتی در سلامت روان مرتبط با انزوا و کسالت مواجه شوند.

این دو فضانورد همچنین پس از سرگردانی در ایستگاه فضایی بین المللی، در معرض آسیب تشعشعات قابل توجهی قرار می‌گیرند، جایی که ناسا قبلا گزارش داده بود که فضانوردانی که شش ماه را در ایستگاه فضایی بین المللی می‌گذرانند، در معرض تشعشعات از ۸۰ میلی سیورت (mSv) تا ۱۶۰ میلی سیورت قرار دارند.

بیشتر خطرات سلامتی مرتبط با قرار گرفتن طولانی مدت در معرض تشعشعات فضایی آشکار می‌شود. فضانوردان ممکن است در معرض خطر ابتلا به سندرم حاد پرتودرمانی (ARS) باشند، که زمانی رخ می‌دهد که فرد دوز بالایی از اشعه را در مدت زمان کوتاهی دریافت می‌کند.

منبع: لایوساینس