به گزارش مجله خبری نگار/سرپوش،محققان دانشگاه آرهوس به این نتیجه رسیدند که شکار انسان نقش مهمی در انقراض جانوران بزرگ داشته است.
محققان با بررسی زمینههایی مانند زمان انقراض، ترجیحات غذایی، نیازهای آب وهوایی، تخمین جمعیت ژنتیکی و شواهد شکار، فعالیت انسانی را بعنوان عامل اصلی مشخص کردند.
محققان میگویند نتایج بررسی از تأثیر عمده آب وهوا در الگوهای انقراض جهانی و نه در شواهد مکانیکی در مقیاس دقیق را حمایت میکند و برعکس، حمایت قوی و فزایندهای از فشارهای انسانی به عنوان محرک اصلی این انقراضها وجود دارد.
شواهد نشان میدهد که انسانهای مدرن اولیه شکارچیان موثر حیوانات بزرگ بودند که منجر به انقراض ماموتها و تنبلهای غول پیکر در سراسر جهان شدند.
این انقراضها در سرعتها و زمانهای مختلف اتفاق افتاد، ولی پیوسته به دنبال ورود انسانهای مدرن یا پیشرفتهای فرهنگی، میزان آن قابل توجه بود.
انقراضها در تمام قارهها به غیر قطب جنوب و در اکوسیستمهای مختلف، از جنگلهای استوایی گرفته تا محیطهای قطبی رخ داده است.
بسیاری از گونههای منقرض شده میتوانند در انواع مختلف محیطها رشد کنند. بنابراین، انقراض آنها را نمیتوان با تغییرات آب وهوایی که باعث ناپدید شدن یک نوع اکوسیستم خاص میشود، توضیح داد.