به گزارش مجله خبری نگار، ۲۰۰۰ سال پیش وقتی یک پل کوچک در غرب سوئیس فروریخت، اجساد ۲۰ نفر، سه گاو و دو اسب در لابهلای خرابهها گیر کرد. اما این که آیا این رویداد حاصل یک سیل فاجعهبار بود یا یک قربانی آیینی پیچیده، باستانشناسان را دههها متحیر کرده است. اکنون، تحقیقات جدید، از جمله تجزیه و تحلیل آسیبهای اسکلتی و ژنتیکی، نشان میدهد پاسخ ممکن است هر دو باشد!
اواخر دهه ۱۹۶۰، بقایای متلاشیشدهی یک پل چوبی روی رودخانه تیل همراه با سلاحهای آهنی و برنزی، ظروف سفالین و بیست و چهار اسکلت انسان و حیوان کشف شد. بیشتر اسکلتهای بازیابیشدهی انسان، اسکلتهای مردان بالغ بودند که در برخی موارد، زیر تیرهای پل که سال ۱۳۵ قبل از میلاد ساخته شده بود، گیر کرده بودند. در حالی که احتمال دارد سیل سبب فروپاشی پل شده باشد، احتمال دیگر اینست که در یک مراسم پیشکش آیینی سلتی، انسانها و حیوانات قربانی شده باشند.
در مطالعهای که روز ۱۷ ژوئن در مجله «گزارشات علمی» منتشر شد، محققان از تکنیکهای تجزیه و تحلیل مختلفی استفاده کردند تا نشان دهند ممکن است توالی پیچیدهای از رویدادها در این مکان رخ داده باشد، از جمله قربانی کردن و ریزش پل.
محققان ۲۰ اسکلت انسان را برای تعیین سن هر قربانی هنگام مرگ، جنسیت و آسیب بررسی کردند. آنها دریافتند بیشتر کشتهشدگان مرد بودند و حدود نیمی از افراد نزدیک مرگ دچار جراحات شدید شده بودند. با این حال، بیشتر صدمات به جمجمه وارد شده بود که با آسیبهای مورد انتظار ناشی از فروپاشی پل در تضاد است و بیشتر با ضربات وارد شده به سر توسط دیگران مطابقت دارد. در بررسیهای بیشتر روی بقایای حیوانات هیچ مدرکی از ضربه شدید که معمولاً در مراسم قربانی کردن دیده میشود، پیدا نشد، در نتیجه فرضیه فروریختن تصادفی پل محتملتر بود.
این تیم از تجزیه و تحلیل کربن ۱۴ برای تعیین قدمت ۱۱ اسکلت انسان استفاده کرد که قدمت همه آنها بین قرنهای سوم و اول قبل از میلاد بود. با کمال تعجب، قدیمیترین اسکلت مربوط به سالهای ۳۶۱ تا ۱۵۲ قبل از میلاد و جدیدترین اسکلت مربوط به سالهای ۱۶۷ قبل از میلاد تا ۷ پس از میلاد بود، به این معنا که اسکلتهای یافتشده در رودخانه در زمانهای کمی متفاوت کارشان به آنجا ختم شد؛ احتمالا برخی از طریق تصادفی که پل را تخریب کرد و برخی دیگر از طریق اعدام خشونتآمیز احتمالی.