تداخلات دارویی بوپروپیون

به گزارش مجله خبری نگار،Wellbutrin که با نام عمومی آن بوپروپیون نیز شناخته می‌شود، یک داروی ضد افسردگی است که ممکن است برای مدیریت افسردگی در اختلال دوقطبی نیز استفاده شود. این دارو در دوز‌های ۷۵ و ۱۰۰ میلی گرم رهش فوری، قرص‌های ولبوترین SR ۱۰۰ و ۱۵۰ میلی گرم و ۲۰۰ میلی گرم رهش پایدار، و فرمولاسیون ولبوترین XL با رهش طولانی ۱۵۰ میلی گرم، ۳۰۰ میلی گرم و ۴۵۰ میلی گرم ساخته می‌شود.

اگر اختلال دوقطبی دارید، پزشک ممکن است استفاده از Wellbutrin را برای کمک به مدیریت علائم افسردگی پیشنهاد دهد. تحقیقات نشان می‌دهد که مصرف این دارو می‌تواند یک گزینه درمانی موثر باشد، اما عوارض جانبی و اقدامات احتیاطی وجود دارد که قبل از شروع مصرف این دارو باید در نظر بگیرید.

بوپروپیون برای اختلال دوقطبی
اختلال دوقطبی یک وضعیت چالش برانگیز زندگی است، زیرا با خلق و خوی متضاد شیدایی و افسردگی مشخص می‌شود که هر دو می‌توانند کاملاً شدید باشند.

دارو‌های ضد افسردگی، از جمله بوپروپیون، به طور گسترده در مدیریت افسردگی در اختلال دوقطبی استفاده می‌شود. نگرانی‌هایی در مورد دارو‌های ضد افسردگی و بیماری دوقطبی وجود دارد. یکی از این نگرانی‌ها تغییر فاز نامیده می‌شود که تغییر خلق و خو از افسردگی به شیدایی است و می‌تواند یک مشکل جدی باشد، زیرا شیدایی می‌تواند منجر به رفتار‌های تکانشی یا خطرناک شود.

مطالعات نشان می‌دهند که بوپروپیون در هنگام استفاده از آن در اختلال دوقطبی، همان خطر ایجاد تغییر فاز را دارد که در بسیاری از دارو‌های ضد افسردگی دیگر وجود دارد.

بوپروپیون ممکن است با مهار بازجذب انتقال‌دهنده‌های عصبی سروتونین، دوپامین و نوراپی نفرین و طولانی‌تر کردن اثر آنها، که از افسردگی جلوگیری می‌کند، علائم افسردگی را کاهش دهد. یک مطالعه در سال ۲۰۲۳ نشان داد که بوپروپیون به اندازه ونلافاکسین به عنوان یک تک درمانی ضد افسردگی برای اختلال دوقطبی II مؤثر است.

دستورالعمل‌های عمومی برای شروع بوپروپیون
اگر برای اولین بار مصرف ولبوترین را شروع می‌کنید، پزشک ابتدا داروی شما را با دوز پایین شروع می‌کند و به دلیل خطر عوارض جانبی، دوز شما را به تدریج افزایش می‌دهد.

هنگامی که برای اولین بار مصرف بوپروپیون را شروع می‌کنید، دوز اولیه شما نباید بیشتر از ۲۰۰ میلی گرم در روز باشد که به صورت دو دوز ۱۰۰ میلی گرم در روز مصرف می‌شود، به طور ایده آل با فاصله حدود ۱۲ ساعت از هم و ممکن است به دوز هدف ۳۰۰ میلی گرم در روز در روز چهارم افزایش یابد که به صورت دوز‌های ۱۰۰ میلی گرمی با فاصله حداقل ۶ ساعت از هم مصرف شود. حداکثر دوز ۴۵۰ میلی گرم در روز را می‌توان ۱۵۰ میلی گرم سه بار در روز مصرف کرد.

اگر بیقراری یا بی خوابی را تجربه می‌کنید، باید دوز کمتری را برای مدت طولانی تری مصرف کنید و یا دوز را به تدریج افزایش دهید. این‌ها عوارض جانبی رایجی هستند که گاهی ممکن است با شروع مصرف دارو رخ دهند و با تطبیق با آن برطرف شوند.

انتظار نداشته باشید که فوراً بهبود افسردگی خود را احساس کنید. ممکن است دو تا سه ماه طول بکشد تا شما اثرات ضد افسردگی دارو را احساس کنید.

عوارض جانبی بوپروپیون
در اینجا مواردی وجود دارد که باید هنگام مصرف این دارو مراقب آنها باشید:

شایع‌ترین عوارض جانبی بوپروپیون عبارتند از:

سردرد
خشکی دهان
حالت تهوع
بیخوابی
اگر این علائم را تجربه کردید، در صورت شدید بودن یا بدتر شدن ناگهانی آنها حتما به پزشک خود اطلاع دهید.

درصد کمی از افراد در حین مصرف بوپروپیون بی اشتهایی را تجربه می‌کنند، بنابراین بیمارانی که سابقه بی اشتهایی عصبی (محدودیت غذایی عمدی) یا پرخوری عصبی دارند نباید این دارو را مصرف کنند. اگر نمی‌توانید بیش از ۵ درصد از وزن فعلی بدن خود را از دست بدهید، نباید بوپروپیون مصرف کنید.

مطالعات نشان می‌دهد که بوپروپیون در دوران بارداری مضر نیست. همیشه در مورد تمام دارو‌هایی که مصرف می‌کنید به پزشک متخصص زنان و زایمان خود اطلاع دهید.

اقدامات احتیاطی و تداخلات بوپروپیون
در دوز‌های ۴۰۰-۴۵۰ میلی گرم در روز، خطر تشنج شما سه برابر می‌شود، اگرچه هنوز بسیار بسیار اندک است: از هر ۱۰۰۰ نفر، چهار نفر با دوز به این بالا تشنج از بوپروپیون را تجربه می‌کنند.

اگرچه نادر است، مصرف بوپروپیون می‌تواند خطر ابتلا به تشنج را افزایش دهد. اگر دچار اختلال تشنج یا اختلال خوردن هستید، نباید بوپروپیون مصرف کنید، زیرا این شرایط خطر تشنج بیشتری را به همراه دارد.

اگر یک نوبت از دارو را فراموش کردید، آن را نادیده بگیرید. خطر تشنج وابسته به دوز است و دو برابر شدن بیشتر احتمال دارد باعث تشنج شود.

تداخلات دارویی و الکل
اگر از یک ضد افسردگی MAOI استفاده می‌کنید، باید حداقل دو هفته پس از آخرین دوز آن دارو صبر کنید تا بوپروپیون را شروع کنید، زیرا این دارو‌ها می‌توانند با یکدیگر تداخل داشته باشند.

هرگز Wellbutrin و Zyban را که بوپروپیون نیز هست مصرف نکنید. Zyban برای ترک سیگار استفاده می‌شود، اما مصرف هر دو به طور خطرناکی دوز شما را از همان مواد شیمیایی افزایش می‌دهد.

سایر دارو‌هایی که می‌توانند باعث تداخل دارویی شوند عبارتند از دارو‌های ضد روان پریشی، کورتیکواستروئیدها، رقیق کننده‌های خون و سایر دارو‌های ضد افسردگی. این دارو‌ها ممکن است بر نحوه عملکرد بوپروپیون تأثیر بگذارند یا خطر ابتلا به عوارض جانبی را افزایش دهند.

نوشیدن الکل در صورت مصرف بوپروپیون خطر تشنج را افزایش می‌دهد.

هرگز بدون مشورت با پزشک خود مصرف دارو را قطع نکنید. قطع ناگهانی دارو ممکن است منجر به ترک و بازگشت علائم خلقی دوقطبی شود. در عوض، با پزشک خود در مورد کاهش تدریجی دوز و سایر درمان‌ها برای مدیریت علائم دوقطبی خود صحبت کنید.

به خاطر بسپارید
تحقیقات نشان می‌دهد که بوپروپیون می‌تواند یک درمان ایمن و موثر برای اختلال دوقطبی باشد. یک مطالعه نشان داد که مصرف بوپروپیون به طور قابل توجهی علائم را در افراد مبتلا به اختلال دوقطبی بهبود می‌بخشد و با اثرات سایر دارو‌های ضد افسردگی قابل مقایسه است. با این حال، مهم است که گزینه‌های خود را با پزشک خود در میان بگذارید تا مشخص شود که آیا برای شما مناسب است یا خیر.

سایر دارو‌هایی که معمولاً برای درمان اختلال دوقطبی استفاده می‌شوند عبارتند از: تثبیت‌کننده‌های خلقی، دارو‌های ضد روان پریشی، لیتیوم و انواع دیگر دارو‌های ضد افسردگی.

روان درمانی همچنین می‌تواند به مدیریت علائم اختلال دوقطبی کمک کند. انواع درمانی که ممکن است مفید باشد عبارتند از درمان شناختی رفتاری (CBT)، رفتار درمانی دیالکتیکی (DBT) و ریتم درمانی بین فردی و اجتماعی (IPSRT).