غیر از سردار و طارمی لژیونر خوب دیگری نداریم! همیشه با تکیه به بازیکنان نتیجه گرفتیم

به گزارش مجله خبری نگار/ایران‌ورزشی: تیم ملی کشورمان پس از پیروزی درخشان مقابل فلسطین روز جمعه به مصاف هنگ‌کنگ خواهد رفت؛ هنگ‌کنگی که بار‌ها از تیم ملی شکست خورده و با توجه به شرایط فعلی تیم ملی، به نظر می‌رسد که دوباره این تیم راهی بجز شکست مقابل فوتبال ایران نخواهد داشت. شرایط کنونی تیم ملی و احتمالات قهرمانی یوز‌های ایرانی از جمله سؤالاتی است که با مجید نامجومطلق، بازیکن تیم ملی فوتبال کشورمان در دهه ۶۰ شمسی در میان گذاشت. پیشکسوت فوتبال ایران که در دوران بازیگری یکی از خوش‌تکنیک‌ترین و باهوش‌ترین فوتبالیست‌های ایران بود، اما مصدومیت او باعث شد تا سرمربی اسبق استقلال شانس حضور در جام ملت‌های ۱۹۹۲ را از دست بدهد. جام ملت‌ها بهانه‌ای شد تا به سراغ این پیشکسوت فوتبال ایران برویم و نظرات او را جویا شویم.

آقای نامجو مطلق، در ابتدا در مورد تیم ملی کشورمان صحبت کنید، تیم ملی اولین بازی خود را با پیروزی پشت سر گذاشت و حالا باید به مصاف هنگ‌کنگ برود؛ همگان اعتقاد دارند که مرحله گروهی چالشی برای تیم ملی نخواهد بود.

تیم ملی شروع خوبی داشت و توانست فلسطین را شکست دهد و این تیم هنگ‌کنگ را هم شکست خواهد داد. ما در ادوار گذشته نشان دادیم که مشکلی در مراحل گروهی نداریم و از این مرحله به راحتی صعود می‌کنیم. مشکل ما زمانی عیان می‌شود که در جمع ۴ تیم برتر جام ملت‌ها حضور یابیم و با حضور در جمع این ۴ تیم تازه مشکلات‌مان آغاز و ضعف‌های ما مشخص می‌شود. در طی این سال‌ها چنین شرایطی داشتیم، اما امیدوارم که تیم کنونی بتواند قهرمان جام ملت‌ها شود و این قهرمانی پلی باشد برای نسل‌های بعدی فوتبال‌مان. در کل تیم ملی خوبی داریم که این تیم از بازیکنان باتجربه و خوبی برخوردار است، ۸۰ درصد از تیم کنونی در ۲ جام جهانی حضور داشتند و به این دلیل از نظر هماهنگی بهتر از تیم‌های دیگر هستیم و این یکی از نقاط مثبت ما محسوب می‌شود. می‌توانیم با تکیه بر این تجربه در قطر نتیجه بگیریم.

شرایط سایر مدعیان قهرمانی جام را چطور می‌بینید؟

ما در این جام تیم‌های خوبی مثل ایران، ژاپن، کره جنوبی و استرالیا داریم که جزو مدعیان هستند، البته عربستان هم تیم بدی نیست، اما این عربستان شرایط این را ندارد که جزو مدعیان قهرمانی باشد. با بررسی عملکرد تیم‌ها در دوره‌های گذشته می‌توان نام تیم‌های مدعی قهرمانی را بر زبان آورد، اما در کنار این مدعیان یکسری از تیم‌ها پدیده هستند و از نظر من این جام ملت‌ها پدیده‌های زیادی خواهد داشت.

از نظر شما این دوره از جام ملت‌ها با دوره‌های گذشته چه تفاوت‌هایی دارد؟

امسال جام ملت‌ها شرایط خوبی دارد و بازی‌های خوبی از اکثر تیم‌ها دیده می‌شود که این موضوع نشان می‌دهد برخی از تیم‌ها رشد خوبی داشتند. ویتنام یکی از همین تیم‌هایی بود که نشان داد نسبت به سال‌های گذشته پیشرفت خوبی داشته، این تیم مقابل ژاپن عملکرد خوبی داشت و حتی توانست مقابل این تیم شکست بخورد، اما نام و سابقه‌ای که ژاپن دارد باعث شد تا ویتنام از این تیم شکست بخورد. علاوه بر ویتنام، تایلند هم چنین شرایطی دارد و این زنگ خطری است برای فوتبال ما که سال‌هاست شرایط‌مان یکسان است و هیچ برنامه‌ای برای مسابقاتی که پیش روی ما است، نداریم.

یعنی از نظر شما تیم ملی با جدال با این تیم‌ها دچار مشکل می‌شود؟

خیر، در حال حاضر این گونه نیست و تیم ملی ما قدرت زیادی دارد، اما با سرعتی که این تیم‌ها در مسیر پیشرفت خود دارند، این امکان وجود دارد که در ۱۰ سال آینده از ما جلو بزنند، البته این در صورتی است که ما هیچ برنامه‌ریزی‌ای برای آینده نداشته باشیم. اگر به دنبال پیشرفت هستیم باید پا به پای سایر تیم‌ها رشد کنیم. ما بازیکنان بسیار خوبی داریم که همیشه توانستیم با تکیه به آن‌ها نتیجه بگیریم، اما زمانی که رشد تیم‌های دیگر را می‌بینیم اگر تلاش نکنیم ممکن است از سایر تیم‌ها عقب بیفتیم.

اما ما لژیونر‌های خوبی داریم و می‌توانیم به آن‌ها اتکا کنیم.

بله، امیدمان برای کسب قهرمانی در جام ملت‌ها همین بازیکنان ما هستند که در اروپا بازی می‌کنند، اما باید ببینیم که لژیونر‌های ما نسبت به لژیونر‌های کره جنوبی و ژاپن چقدر در تیم‌های خود تأثیرگذار هستند؛ از نظر من این رقبای ما تأثیرگذاری بیشتری در تیم‌های اروپایی خود دارند. ما بجز مهدی طارمی و تا حدودی سردار آزمون لژیونر خوب دیگری نداریم و از این نظر از کره و ژاپن عقب‌تر هستیم. در حال حاضر سون هیونگ مین، کاپیتان تیم تاتنهام انگلیس کره‌ای است، یا مثلاً ژاپنی‌ها یک بازیکن به نام واتارو اندو دارند که در تیم لیورپول انگلیس بازی می‌کند که آن‌ها در نتایج تیم خود تأثیرگذار هستند. این نشان دهنده برنامه‌ریزی‌شان است و آن‌ها در کنار امکانات زیرساختی، استعداد‌های خود را پرورش دادند و به اینجا رسیدند.

یعنی ما نقطه قوتی نداریم؟

ما استعداد‌های خوبی داریم و از این نظر از تیم‌های مدعی بهتر هستیم، اما برنامه‌ریزی نداریم. فوتبال ما گلخانه‌ای است. ما یکسری بازیکن داریم که آن‌ها را کنار هم قرار می‌دهیم و با برگزاری چند دیدار آن‌ها را به هماهنگی می‌رسانیم و بعد از آن این بازیکنان با اتحاد در مسابقات حاضر می‌شوند، حال شاید در یک تورنمنت مثل جام ملت‌ها قهرمان شویم یا شاید قهرمان نشویم. سال‌هاست که با این روش بازیکن می‌سازیم که البته این روش به هیچ وجه اصولی نیست و باید با برنامه‌ریزی دقیق بتوانیم بازیکن‌سازی کنیم. علاوه بر این ما از نظر تدارکات ضعیف هستیم و برای انتخاب حریفان تدارکاتی در معذوریت قرار داریم تا کادر‌فنی با تدارک بازی‌های دوستانه پیش از برگزاری یک تورنمنت به دنبال هماهنگی و شناخت لازم بین بازیکنان باشد. کادر فنی پیش از برگزاری جام ملت‌ها حریفی برای بازی تدارکاتی می‌خواست که شباهت‌های فوتبالی نسبت به حریفان اصلی در جام ملت‌های آسیا داشته باشد؛ که البته این موضوع در انتخاب حریف تدارکاتی رعایت نشد. البته این ضعف را نمی‌توان به کادر‌فنی و یا فدراسیون فوتبال ربط بدهیم چرا که شرایط ما همین است و نمی‌توانیم به راحتی حریف تدارکاتی‌مان را انتخاب کنیم.

اما در مقطعی فوتبال ما در رتبه اول آسیا قرار داشت و حالا هم مدعی قهرمانی جام ملت‌ها است.

این درست است، اما ببینید ما از نظر سخت‌افزاری نسبت به همین کشور میزبان جام ملت‌ها چقدر عقب‌تر هستیم. زمانی که ما استادیوم آزادی را داشتیم این کشور‌های عربی چمن طبیعی نداشتند و در چمن مصنوعی بازی می‌کردند. اما حالا ورزشگاه‌هایی از این کشور‌ها می‌بینیم که غیرقابل باور است و این نشان می‌دهد که ما کجا هستیم و آن‌ها کجا هستند. این موضوعات در پیشرفت تأثیرگذار است. برای رشد فوتبال باید تمامی نکات در کنار هم قرار بگیرند؛ هم مسائلی که مربوط به سخت‌افزار است و هم پرورش استعدادها.