سرمربی اسپانیایی کم آورده است! وضعیت «فولاد» خطرناک‌تر از چیزی است که به نظر می‌رسد

به گزارش مجله خبری نگار، در پایان نیم‌فصل اول لیگ بیست‌و‌سوم فولادی‌ها با ایستادن در رده یازدهم جدول به ظاهر وضعیت خطرناکی ندارند، اما فاصله آن‌ها با تیم‌های سیزدهم تا پانزدهم جدول از یک و دو امتیاز فراتر نمی‌رود و یکی، دو نتیجه نامساعد دیگر کافی است که به قعر جدول و جایی بچسبند که نساجی قائمشهر و استقلال خوزستان دو تیم ته جدول در آن جای دارند.

همین حالا هم کارنامه فولاد به اندازه کافی نگران‌کننده است. این تیم با هدایت علیرضا منصوریان در چهار هفته نخست لیگ و سپس الکاراس در هفته‌های بعدی بیشتر از ۴ برد کسب نکرده و در قبال آن به ۸ باخت تن داده و ۲۰ بار هم دروازه‌اش فرو ریخته است. عنوان ضعیف‌ترین خط حمله فصل نیز دربست در اختیار این تیم است، زیرا در ۱۶ بازی برگزار کرده‌اش بیشتر از ۶ گل نزده که حتی معدل نیم‌گل زده در هر بازی را به‌دست نمی‌دهد.
همین آمار نشان می‌دهد نگرانی‌های فولاد بابت سقوط احتمالی به «لیگ یک» جدی‌تر و وسیع‌تر از چیزی است که برخی می‌اندیشند و رتبه‌شان در جدول آن را گواهی می‌دهد.

ایام خوش از دست رفته

فولاد لیگ برتر فصل ۱۴۰۳-۱۴۰۲ را با هدایت «علی منصور» شروع کرد و، چون او فصل پیش این تیم را به رتبه هفتم لیگ رسانده بود، حجم اعتراض‌ها و مخالف‌خوانی‌های صورت گرفته با او در ایام «پیش‌فصل» بسیار بیشتر از چیزی بود که می‌شد آن را تصور و باور کرد.

شماری از هواداران فولاد در آن روز‌ها به صراحت علیه منصوریان اقدام می‌کردند و خواستار برکناری او و رویکرد فولاد به یک مربی جدید بودند و حتی گاه به جلسات تمرینی تیم می‌رفتند و با علی منصور رویارو می‌شدند.
با این مقدمات وقتی لیگ شروع شد و فولادی‌ها هر سه بازی نخست خود را با نتایج بدی باختند، مدیران فولاد بسیار راحت با منصوریان قطع همکاری و پس از دو - سه هفته بررسی و ارزیابی مربیان واجد شرایط حکم به استخدام مارتینز دادند. این مربی اسپانیایی و ۵۹ ساله سابقه هدایت چهار تیم لیگ دسته اولی کشورش را دارد، اما هرگز هیچ جامی را نبرده است و کارنامه‌ای که فولاد تا این نقطه از لیگ از خود برجای نهاده، به صراحت روشن می‌کند این مرد در فولاد هم جام‌بگیر نیست.

البته سران این باشگاه همان‌طور که پیشتر گفتیم، از وی نه انتظار تصاحب جام‌ها بلکه صرفاً ابقای تیم در لیگ برتر را داشته و دارند، اما با شرایطی که برشمردیم، مارتینز در این زمینه نیز عاجز از هرگونه تضمین‌دهی به فولادی‌ها است؛ بنابراین اگر پس از شروع نیم‌فصل دوم لیگ فولاد دو - سه نتیجه بد دیگر بگیرد، سران این باشگاه چاره‌ای جز تغییر مجدد کادر فنی خود نخواهند داشت. چیزی که تا همین فصل پیش غیر‌قابل باور نشان می‌داد. فولاد در سه فصل قبلی با هدایت خردمندانه جواد نکونام سرمربی فعلی استقلال تهران دو جام (جام حذفی و سوپرجام) را فتح کرده و یک بار هم تا مرحله یک‌چهارم نهایی لیگ قهرمانان آسیا در منطقه غرب این قاره پیش رفته و ایام خوشی را تجربه کرده بود.

ایراد روی نیمکت است

هر دلیلی را بر تنزل شدید فولاد قائل باشیم، قطعاً ضعف و عدم کارایی بازیکنان این تیم به جمع دلایل راهی ندارد. فولاد تیمی است که کریستوفر کنت را درون دروازه‌اش دارد، بلکه موسی کولیبالی، جفرسون باهیا و علی شجاعی را در خط دفاعی‌اش می‌گمارد، از محمد آبشک، محمد علی‌نژاد و لوکاس کاندیدو در خط میانی‌اش بهره می‌گیرد و مردان اصلی تهاجمی‌اش ساسان انصاری، محمدرضا غبیشاوی و گادوین منشأ هستند و اضافه بر همه این‌ها امثال وحید حیدریه و سینا مریدی هم برایش توپ می‌زنند؛ بنابراین ضعف‌ها و ریشه عیوب زرد و قرمزپوشان اهوازی را باید در جایی دیگر جست. در نیمکت این تیم، آنجا که مربیان فولاد نشسته‌اند و در قواره‌های فنی انجام مأموریت‌های محوله نیستند و سردسته آن‌ها (ایگناسیو مارتینز) به وضوح کم آورده است.