به گزارش مجله خبری نگار، سرمربی استقلال با اتخاذ تدابیری که پایه اصلی آن روی خوب دفاع کردن و بستن راههای تهاجمی حریفان است، تیمی ساخته است که بسیار کم و سخت گل میخورد و به همین سبب میتواند در تک حملاتش هم گل بزند و پیروز میدان باشد و یا در بدترین روزهایش هم حداقل به یک نتیجه تساوی برسد.
البته استقلال گلزنانی چیرهدست ندارد و بیشتر گلهایش را مدافعان و هافبکهای «پیشرونده» تیم میزنند، اما این نکته هم یک دستاورد مهم و مثبت است که در یک تیم نه فقط دو، سه گلزن تخصصی بلکه افراد متعددی قادر به گلزنی باشند، زیرا این قابلیت کارها را برای حریفان دشوار و تشخیص فرصتهای گلزنی و افراد زننده گل را سخت میکند.
شاید تیم نکونام فوتبالهای تهاجمی و چشمنوازی را ارائه نداده باشد و بازیهای تخریبیاش در لحظاتی که از حریفان پیش افتاده، حتی هوادارانش را ناامید کرده باشد، اما رسم امروزه و هر روزه این است که برای برآورد کار هر مربی و تیمی ابتدا به جدول ردهبندی لیگ نگاه میکنند و چنانچه آن تیم در آن بالاها جا خوش کرده و جزو مدعیان جدی قهرمانی باشد، نمیتوان ادعا کرد که هدفمند نبوده و در راه رسیدن به مقصودش سازوکارهایی نامناسب را برگزیده است.
تا پایان فصل ۱۴۰۳-۱۴۰۲ لیگ برتر فوتبال کشور قریب به پنج ماه مانده است و تا آن موقع اتفاقات خوب و بد متعددی برای همه تیمها روی میدهد و چه بسیار تیمهایی که از جایگاه قدرت دور شده و به سراشیبی درمیغلتند و چه بسیار تیمهای دیگری که بتدریج هماهنگتر و بهتر میشوند و در جدول ردهبندی صعودهای چشمگیری را تجربه خواهند کرد. با این حال، هر اتفاقی بیفتد و هر موهبت یا بلایی نازل شود، بسیار بعید است یاران سیدحسین حسینی تا پایان فصل در جمع سه مدعی اصلی نمانند و جنگی پایاپای با دوضلعی دیگر «قدرت» نداشته باشند. استقلال لیگ بیست و سوم تیمی است که شکستن ساختار آن اصلاً کار آسانی نیست و رقبایش را واقعاً فرسوده میکند.