به گزارش مجله خبری نگار، پس از کسب چهار برد در پنج بازی، تاتنهامِ پوستکوعلو قرار است در روز یکشنبه به مصاف آرسنال برود. پوستکوعلو که با سبک تهاجمی خود دوباره امید را به اسپرز برگردانده، همچنان به ادامه موفقیت تیمش امیدوار است. به نقل از فوتبال لندن، آنژ پوستکوعلو در کنفرانس خبری خود گفت:
مصدومیت بلندمدت ایوان پریشیچ
بله ناامیدکننده است، اول از همه برای ایوان. مصدومیت او از حرکتی بیخطر در تمرینات حاصل شد. مدت کوتاهی است که با ایوان همکاری میکنم، اما دلیل در اوج ماندن او مشخص است. مصدومیت پریشیچ برای ما هم ناامیدکننده تلقی میشود، چون بازیکنی با تجربه و کیفیت او در ترکیمان نداریم. مطمئنم دوباره برای تاتنهام و کرواسی اینبار قدرتمندتر از همیشه به میدان خواهد رفت.
مصدومان تاتنهام در آستانه بازی با آرسنال
از هفته گذشته، بازیکنان در شرایط خوبی قرار دارند. از نظر مصدمان بلندمدت؛ خیل، بنتانکور و لوسلسو چند هفته تا بازگشت فاصله دارند و امیدواریم از روزهای آینده آنها را در تمرینات داشته باشیم.
جلسه پرسش و پاسخ با طرفداران و این که پوستکوعلو اصرار داشت یک طرفدار جوان حتما سوال خود را بپرسد
تمام عمرم سعی کردهام خودم باشم. آن مرد جوان فقط میخواست یک سوال بپرسد و ما هم برای چنین چیزی در جلسه حضور داشتیم؛ یک سوال چیزی از ما کم نمیکند. یک مربی معروف قبلا گفته است «هرگز بابت انجام کارهای درست به خودت افتخار نکن، فقط انجامش بده»
پوستکولو در مصاحبهای دیگر در مورد باشگاه مورد علاقه خود صحبت کرده است:
همیشه دوست داشتم یک سرمربی شوم. فوتبال را فقط برای بازی دوست نداشتم، همیشه در مورد آن مطالعه میکردم. به عنوان طرفدار دو آتشه لیورپول بزرگ شدم و عاشق بیل شنکلی بودم. در آن زمان، پدرم فوتبال ایتالیا را دوست نداشت، اما تیمها و بازیکنان این کشور روی من اثر گذاشتند. پس از بزرگ شدن در یک دنیای شگفتانگیز، بازیکن یکی از بهترین بازیکنان تاریخ شدم؛ فرانس پوشکاش در ملبورن! او کوچکترین علاقهای به دفاع کردن نداشت. نگرش پوشکاش این بود که ما باید ۴ یا ۵ گل به ثمر برسانیم. کی؟ اوایل اواخر دهه هشتاد میلادی زمانی که همه تیمها با ترکیب ۲-۴-۴ به میدان میرفتند. در تیم پوشکاش، وینگرها نباید دفاع میکردند و اصلا نزدیک نیمه زمین نمیشدند. من هم فولبکی بودم که از دفاع متنفر بود. در پایان آن سال ما قهرمان شدیم و مهاجم تیم گلهای زیادی به ثمر رساند. در ادامه از خودم پرسیدم: چرا نه؟ چرا فقط برای گل زدن به میدان نرویم و نگران گل خوردن نباشیم؟