بلغارستان و آنگولا، نه درجه یک و نه خیلی ضعیف

به گزارش مجله خبری نگار، در گذشته بودند رقبایی نظیر ماداگاسکار و گینه که فقط برای کسب پیروزی و سپس اعطای پاداش به مربیان تیم ملی، حریف ایران می‌شدند. البته آن‌سوی ماجرا را هم باید ببینیم. جایی که ما مقابل سوئد و ترکیه بازی می‌کردیم که حریفان درجه یک و قدرتمندی محسوب می‌شدند.

از زمان حضور امیر قلعه‌نویی روی نیمکت تیم ملی، ایران با کنیا و روسیه در فروردین ماه بازی کرده و البته در تورنمنت کافا که جز فینال، سطح بالایی هم نداشت شرکت کرده. دیدار‌هایی که نمی‌تواند محک مناسبی برای ایران باشد. حالا هم بلغارستان و آنگولا رقبای تدارکاتی تیم ملی در فیفادی شهریورماه هستند. رقبایی که درجه یک نیستند، اما سطح خیلی پایینی هم ندارند.

بلغارستان در اواسط دهه ۹۰ میلادی با تلفیقی از بازیکنان جوان و باتجربه نظیر کراسیمیر بالاکف، نستور سیراکف، تریفون ایوانف، هریستو استویچکف، یوردان لچکف و بوریسلاو میخائیلف توانست قد علم کند و آلمان را در جام جهانی ۱۹۹۴ شکست بدهد و به نیمه‌نهایی برسد. آن نسل، نسل طلایی بلغارستان را تشکیل می‌دادند، اما بعد‌ها دیگر از آن ستاره‌های نامدار و حضورشان در تیم ملی خبری نشد. همین مسأله باعث شده تا بلغارستان تیمی درجه یک در سطح اروپا نباشد. هر چند از قدرت فیزیکی آن‌ها نباید غافل شد، بخصوص به عنوان یک حریف تدارکاتی.

آنگولا هم در قریب به اتفاق مواقع، یک تیم موفق آفریقایی بوده. تیمی که در جام جهانی ۲۰۰۶ ملاقاتش کردیم و البته به تساوی یک بر یک رسیدیم. آنگولا و اکثر تیم‌های آفریقایی بازی فیزیکی را در دستور کار قرار می‌دهند و همین موضوع می‌تواند در این بخش، بازیکنان تیم ملی را محک بزند. با توجه به تحریم‌ها و البته انتقال پول که به مراتب سخت‌تر از قبل شده، انتخاب حریف تدارکاتی یک کار سخت و طاقت فرسا است.

سعید عزت‌اللهی یکی دو روز قبل در گفتگو با ایران ورزشی گفت: «اینکه با بلغارستان و آنگولا بازی کنیم، بهتر از این است که حریف تدارکاتی نداشته باشیم یا مقابل تیم‌هایی به میدان برویم که ما را به چالش نکشند.» این حرف درستی از بازیکن باتجربه تیم ملی است. با این حال فدراسیون فوتبال هم باید تلاش کند تا با رفع مشکلات، حریفان بهتری برای تیم ملی تدارک ببیند. تیمی که یک نسل طلایی را در اختیار دارد و بعد از سال‌ها با هدف قهرمانی در جام ملت‌های آسیا وارد رقابت‌ها می‌شود.

برای رسیدن به این هدف، هم بازیکنان تیم ملی باید وظایف خود را به درستی انجام بدهند و هم مسئولان تلاش کنند تا اتفاقات بهتری را در زمینه انجام بازی‌های تدارکاتی رقم بزنند. وظیفه‌ای متقابل برای موفقیت در تورنمنت مهمی که قرار است دی ماه برگزار شود.