به گزارش مجله خبری نگار، در حال حاضر، رایجترین روش اندازه گیری بهبودی ضربه مغزی شامل نظارت بر علائم فیزیکی آشکار مانند سردرد و سرگیجه است. به گفته دانشمندان دانشگاه کالیفرنیا، با این حال، برخی از آسیبهای مغزی ممکن است پس از کاهش آن علائم همچنان ادامه داشته باشد. اگر یک ورزشکار قبل از التیام آسیب دوباره شروع به بازی کند، خطر بیشتر و جدی تری برای آسیبهای مغزی بعدی وجود دارد.
محققان به رهبری پزشکان کاترا هالابی (Cathra Halabi) و وید اس اسمیت (Wade S. Smith) به پدیدهای به نام هدپالس یا امواج سر به عنوان شاخص دقیق تری نگاه کردند. به طور خلاصه، امواج یا پالسهای سر نیروی ظریفی است که هر بار که قلب منقبض شده و خون را بیرون میدهد، به داخل جمجمه وارد میشود.
این تیم پژوهشی هدستی ساختند که ضربان سر را از طریق شتاب سنجهایی اندازه گیری میکند که ریزحرکات سر را که با هر پالس رخ میدهد، تشخیص میدهد. این آزمایشها روی گروهی از بازیکنان نوجوان فوتبال استرالیایی انجام شد که ۴۳ نفر از آنها اخیراً دچار ضربه مغزی شده و ۵۹ نفر از آنها سالم بودند.
پس از یک دوره آزمایشی یک ماهه، مشخص شد که بازیکنان دچار ضربه مغزی نه تنها الگوی ضربان سر مشخصی داشتند که بازیکنان آسیب ندیده آن را نداشتند، بلکه این الگو به طور متوسط ۱۲ روز پس از ناپدید شدن سایر علائم آنها ادامه داشت.
هالابی در این باره میگوید: ما بین علائم و تغییرات بیومتریک ثبت شده توسط دستگاه ناسازگاری پیدا کردیم. این یافتهها نگرانی را در مورد تکیه بر علائم برای تصمیم گیریهای بازگشت به بازی افزایش میدهد. اگر ناهنجاریهای ضربان سر ادامه یابد، تاخیر و استراحت بیشتر برای ورزشکاران بدون علامت توصیه میشود.
اخیراً مقالهای در مورد این تحقیق در مجله JAMA Network Open منتشر شده است.