به گزارش مجله خبری نگار،تحقیقی در دانشگاه ایالتی اوهایو در سال ۲۰۲۲ میلادی نشان داد درختان به دلیل دی اکسید کربن، ۲۰ درصد بزرگتر هستند. با این وجود تولید فیبر چوبی کمتر است و از لحاظ برآورده کردن نیازبه بافتهای تجدید پذیر، کاغذ، بسته بندی، نساجی و دیگر محصولات فیبری نیز عملکرد پایین تری دارد.
به همین دلیل «Daniel Solis» (دانیل سولیس) و همکارانش با استفاده از ابزار مهندسی ژنتیک کریسپر چوبی طراحی کردند که «لیگنن» (مادهای برای جلوگیری از نفوذ آب در عرض سلول چوبی و تسهیل انتقال آب و شیره گیاهی در بافت چوبی) آن برای تولید فیبر مناسبتر است.
در بیانیه مربوط به این تحقیق آمده: «توانایی ایزوله کردن فیبرها از چوب به طور کلی توسط محتوا و ترکیبات لیگنن مشخص میشود که نوعی بیوپلیمر مقاوم به تجزیه شیمیایی و آنزیمی است».
در همین راستا بیش از پنج دهه تحقیق به طور گسترده اجزای فردی بیوسنتز «لیگنین» بررسی شد. با این وجود تلاشها به طور گسترده روی اصلاح یک ژن مجزا یا یک خانواده ژن متمرکز بوده است.
دانیل سولیس و همکارانش در این پژوهش نشان دادند ویرایش استراتژیک چندگانه CRISPR ژنهای بیوسنتز مونولیگنول، خواص چوب را فراتر از آن چیزی که با ویرایش ژنها یا خانوادههای ژنی به دست میآورد، بهبود میبخشد.
محققان از روشی نوین برای تولید ترکیب چوب اصلاح شده در گونهای از درخت صنوبر استفاده کردند و با استفاده از کریسپرنسبت کربوهیدرات به لیگنین چوب را تا ۲۲۸ درصد نسبت به نوع وحشی افزایش دادند. همین امر زمینه را برای خمیرسازی الیاف کارآمدتر فراهم میکند.