به گزارش مجله خبری نگارمطالعهای که در سال ۱۹۸۸ در مجله علمی طب روان تنی منتشر شد، نشان داد افرادی که TM میکنند سطح lipid peroxide کمتری نسبت به افراد دیگر دارند. Lipid peroxide میتواند منجر به تصلب شرایین و بیماریهای مزمن دیگری که با افزایش سن مرتبط مطالعهای که در سال ۱۹۹۹ در همان مجله منتشر شد، نشان داد افرادی که TM میکنند، بلافاصله بعد از مدیتیش فشار خون آنها بابین میآید.
مطالعهای در سال ۱۹۹۸ در زمینه درمانهای جایگزین نشان داد که مدیتیشن تمرکزی بخشی از برنامه کمک به کاهش نشانههایی مانند درد و بیخوابی در بیماران مبتلا به (بیماری که همراه با دردهای عصلانی، فرسودگی و افسردگی خفیف تا متوسط است) بود. در مطالعه سال ۱۹۹۸ در بخش پزشکی دانشگاه ماساچوست، بیماران مبتلا به بیماری پوستی پسوریازیس (که در طول درمان با اشعه ماورای بنفش به نوارهای مدیتیشن تھرکری گوش کردند زودتر از کسانی که تنها تحت درمان با اشعه قرار گرفته بودید، درمان شدند.
این روش چطور عمل میکند؟ چندان تفاوتی ندارد که کدامیک از روشهای مدیتیش با استفاده کنید چرا که تأثیر آنها بر روی بدن شبیه هم است. محققان به این نتیجه رسیده اند که هدیتیین سطح هورمون استرس را پایین میآورد و در نتیجه به سلامت سیستم ایمنی بدن کمک میکند. در حقیقت نشان داده شده که مدیتیشن با کاهش سطح هورمونهایی مانند “epinephrine” مقدار کلسترول را در خون کاهش میدهد و به باز ماندن شریانها کمک مینماید. بعلاوه، مطالعات انجام گرفته با نوار مفری روی مغر کسانی که مدیتیشن میکنند، نشان داده که این تکنیک شدت امواج آلفا را که بیانگر “حالت آرامش و پذیرش” میباشند را به سطحی حنی بالاتر از زمان خواب أفرابش میدهد. در کسانی که ماینیست میکنند همچنین، بهبود جریان گردش خون که از عروق محافظت میکند. کاهش سطح اسید لاکتید خون که با کاهش اضطراب مرتبط است و کاهش ضربان قلب که با کاهش نیاز برای مهاز، به قلب فرصتی برای استراحت میدهد نیز دیده میگردد. اثر دیگر مدبنیشن. تنفس آرام است که در نتیجه آن، بدن اکسیژن کمتری مصرف میکند
(ثابت شده از نظر علمی)
کیفیت و چگونگی مراقبه، به وضعیتی که مغز انسان به هنگام تمرکز بر روی موضوع یا تصویری خاص دارد. وابسته است. همچنین آرامش و ریلکس آگاهانهٔ مغز، و داشتن ذهنی بدون تصویر و رویا در چگونگی کیفیت مراقبه تاثیرگذار است؛ و همهٔ اینها مستلزم رجوع درست به واقیعت بیرونی هستی و افزایش سطح توانگری روح و ذهن است.
یکی از قابلیتهای مراقبه، خنثیکردن فشارهای عصبی و استرسها است. زمانی که شخص تحت فشار عصبی قرار میگیرد، مغز فرمانی صادر میکند، تا غدههای فوقکلیوی، هورمونی را ترشح کنند. برای پاسخگویی به حملات عصبی، ترشح این هورمون علاوه بر اثر تدافعی، باعث افزایش فشارخون، انبساط ماهیچهها (در برخی از افراد موجب انقباض نیز میشود)، افزایش ضربان قلب و تسریع عمل دم و بازدم میشود. بسیاری از افراد، این واکنشها را که موجب تحریکحواس و برانگیختن آنها میشود، نهتنها در همان لحظهٔ بهخصوص که دچار استرس شدهاند، بلکه ساعتها بعد از آن نیز به کرات مشاهده میکنند. در مراقبه، امواج مغز به الفبایی متفاوت تبدیل میشود. تنفس منظم شده و آرامشی عمیق توام با هوشیاری کامل مغز ایجاد میشود.
مراقبه منظم و مداوم میتواند اثرات مخرب حملههای عصبی را خنثی کند، یعنی فردی که مورد هجوم حملات عصبی قرار میگیرد با بهرهگیری از مراقبه میتواند ریتم تنفس، ضربان قلب و انبساط و انقباض ماهیچهها را به راحتی کنترل کند تا درد ناشی از انقباض و انبساط عضلات، بر فشارهای عصبی او اضافه نشود. در این موارد، مراقبه مداوم میتواند به مرور، تمرکز حواس فرد را بالا ببرد و آسیبهای احتمالی موجود در سیستم عصبی وی را نیز ترمیم کند.
درمجموع مراقبه برطرف کنندهٔ فشارهای عصبی، اضطراب، فشارخون بالا، انواع سردردهای مزمن و میگرن، خستگی، افسردگی و بیخوابی است. همچنین تقویت کنندهٔ میزان مصونیت بدن و میزان توانگری شخص است. به طورکلی با مراقبه تواناییهای ذهنی، هوشیاری و آرامش درونی افراد افزایش پیدا کرده و توانایی جسمی آنان نیز ارتقا مییابد. درحقیقت، مراقبه تکنیکی خوددرمان و موثر است که انتظام روحی- ذهنی انسان را، با ایجاد موقعیتِ تمدد اعصاب و همسازی درونی و بیرونی حواس، باخود بههمراه دارد. امروزه همینامر، سبب شده تا مراقبه و شیوههای مختلف آن، خارج از مفاهیم دین و باورهای مذهبی اقوام مختلف مورد بررسی و توجه قرار گیرد.
منبع:اینفو