شناسایی یک پروتئین جدید برای درمان موثر سرطان

به گزارش مجله خبری نگار، تاثیر این پروتئین توسط یک سری داده بالینی پشتیبانی می‌شود و نتایج بدست آمده برای تعیین یک هدف موثر جدید جهت درمان سرطان امیدوارکننده هستند.

پروفسور مایکل یانگ منگسو که این تحقیقات را رهبری می‌کرد، گفت: جابه جایی سرطان یک فرآیند پیچیده است. سفتی در تومور‌ها و بافت‌های اطراف با افزایش رشد تومور، افزایش می‌یابد که همین موضوع باعث ایجاد فضای محدود یا مسیر‌هایی با منافذ کوچک برای مهاجرت سلول‌های سرطانی و پخش آن‌ها در چندین نوع سرطان می‌شود. اما مکانیزم این مهاجرت محدود هنوز مبهم است. هدف ما مطالعه عمیق مکانیسم جابه جایی و پخش سرطان و شناسایی ژن‌ها و پروتئین‌های جدید مرتبط با آن است.

تمرکز بر انواع خاصی از سرطان‌های کبد و پانکراس

کارسینوم هپاتوسلولار (HCC) که نوعی از سرطان کبد است، شایع‌ترین و دومین علت مرگ و میر ناشی از سرطان در سطح جهان است. از سوی دیگر، آدنوکارسینوم مجرای پانکراس (PDAC)، سرطان بسیار خطرناک دیگری است که میزان بقای پنج ساله آن کمتر از ده درصد است.

تیم تحقیقاتی این دو نوع سرطان را به‌عنوان موضوع مطالعه انتخاب کردند، زیرا این دو نوع سرطان دارای یک ویژگی مشترک با عنوان رسوب بیش از حد ماتریکس خارج سلولی (ECM) هستند.

تیم پروفسور یانگ با بیمارستان وابسته به دانشگاه پزشکی چونگ کینگ (CQMU) همکاری کردند. آن‌ها برای شروع تحقیق خود، نمونه‌هایی را از ۱۵۳ بیمار مبتلا به HCC و ۶۳ بیمار مبتلا به PDAC که قبل از جراحی تحت شیمی درمانی یا رادیوتراپی قرار نگرفته بودند، جمع آوری کردند. آن‌ها همچنین چند نمونه سلول سرطانی کبد و پانکراس انسانی را از مؤسسه ملی بهداشت ایالات متحده دریافت کردند.

پروفسور یانگ گفت: چالش اصلی این تحقیق، شبیه سازی محیط پیچیده میکروسکوپی سرطان بود.

LH۱ یکی از پروتئین‌های بسیار فعال در HCC است

تیم تحقیقاتی با استفاده از توالی‌یابی نسل بعدی (NGS) و آنالیز پروتئومی با استفاده از کروماتوگرافی مایع-طیف‌سنجی جرمی بر روی بافت‌های HCC، بررسی خود را آغاز کردند. آن‌ها در نهایت متوجه شدند که LH۱ یکی از پروتئین‌های بسیار فعال در HCC در مقایسه با بافت سالم اطراف آن است.

تیم تحقیقاتی پلتفرم‌های چند بعدی و مدل‌های دو بعدی و سه‌بعدی را برای تجزیه و تحلیل مهاجرت سلولی ایجاد کردند. آن‌ها از تراشه‌های میکروسیال برای مهاجرت سلولی تکی و جمعی استفاده کردند و میزان سفتی هیدروژل‌ها را برای سنجش تهاجم‌های سه بعدی به منظور تقلید از محیط میکروسکوپی پیچیده سرطان تغییر دادند.

LH۱ به شدت در آمبولی تومور HCC نمایان شد
محققان متوجه شدند که LH۱ مهاجرت محدود، سرعت و ظرفیت تهاجم سلول‌های HCC و PDAC را ارتقا می‌دهد.

پروفسور یانگ گفت: پلتفرم‌ها و روش‌هایی که ما ایجاد کرده‌ایم، رویکرد منحصر به فردی را برای مطالعه مهاجرت محدود سلول‌های سرطانی ارائه می‌کنند. ما نشان دادیم که LH۱ با تثبیت SEPT۲ باعث مهاجرت محدود و جابه جایی سلول‌های سرطانی می‌شود و فعالیت زیاد پروتئین LH۱ با علائم ضعیف بیماران مبتلا به HCC و PDAC مرتبط است. انتظار می‌رود یافته‌های بدست آمده، یک هدف جدید موثر برای تشخیص سرطان و توسعه دارو ارائه دهند.