به گزارش مجله خبری نگار، ابتدای هفته جاری مدیرعامل شرکت کنترل کیفیت هوای تهران از افزایش ۳ تا ۵ برابری غلظت گاز سمی So۲ در تهران خبر داد و اظهار کرد: تولید این آلاینده بهعلت استفاده از سوختهای پُرگوگرد در منابع ثابت است.
به دنبال این اظهار نظر، بار دیگر حدس و گمانها به این سمت رفت که ممکن است گاز So۲ ناشی از مازوتسوزی باشد چرا که سوزاندن مازوت مصداق "سوختهای پُرگوگرد در منابع ثابت" است؛ با این وجود داریوش گلعلیزاده، سرپرست مرکز هوا و تغییر اقلیم شایعه سوزاندن مازوت را قویاً رد کرد و گفت: اجازه سوزاندن مازوت در نیروگاههای برق استان تهران را نمیدهیم و در حال حاضر نیروگاهها نیازی به سوزاندن مازوت ندارند چرا که گاز مورد نیاز آنها مهیا شده است.
همچنین، معاون محیط زیست انسانی استان تهران و مدیرعامل شرکت ملی پالایش و پخش فرآوردههای نفتی نیز ضمن تأیید گفتههای گلعلیزاده، مازوت سوزی در استان تهران را تکذیب کردهاند.
با توجه به تکذیب سوزاندن، مازوت باید به دنبال متهم دیگری برای افزایش So۲ در پایتخت بود؛ در رابطه با دلایل احتمالی افزایش دیاکسید گوگرد، زهره عبادتی، معاون محیط زیست انسانی استان تهران گفت: عوامل احتمالی افزایش این آلاینده را بررسی میکنیم؛ عوامل مختلفی میتواند باعث افزایش میزان So۲ باشد، اما عامل اصلی افزایش آن سوخت گوگرددار است. این سوخت ممکن است در وسایل نقلیه سنگین یا در یک واحد و مرکز صنعتی نیز استفاده شود.
وی ادامه داد: افزایش دیاکسید گوگرد الزاما دلیل بر مازوتسوزی نیست حتی احتمال دارد گازوئیل نیز دارای گوگرد باشد.
در رابطه با همین موضوع داریوش گلعلیزاده، سرپرست مرکز هوا و تغییر اقلیم گفته است: پراکنش این آلایندگی ذهنیت را به این سمت میبرد که علت میتواند اتوبوسهای شرکت واحد باشد، چون در بیشتر نقاط شهر در تردد هستند.
وی اضافه کرد: اگر این افزایش در یک نقطه از شهر مثلاً فقط در منطقهای در جنوب تهران بود احتمال اینکه مثلاً یک صنعت از سوخت نامناسبی استفاده کرده میتواند مد نظر قرار گیرد، اما این پراکنش نشان میدهد عامل افزایش So۲ است که در سطح شهر پراکنده است با این حساب محتملترین عامل میتواند خودروهای شرکت واحد باشد که در همه جای شهر میچرخند، اما تأکید میکنم که برای رسیدن به آن باید بررسی بیشتری انجام شود.
s۰۲ گاز سمی است که عوارضی ازجمله خسخس سینه، تنگی نفس و احساس فشار در قفسه سینه، کاهش توانایی عملکرد ریه و بروز علائم تنفسی، افزایش مشکلات بیماران مبتلا به آسم، افزایش تحریک و التهاب در غشای مخاطی مانند چشمها، بینی، گلو و ریه را به دنبال دارد.