به گزارش مجله خبری نگار/ایران ورزشی: پس از باخت ۱-صفر تیم ملی پرتغال مقابل مراکش در مرحله یکچهارم نهایی جام جهانی، دوران حرفهای کریستیانو رونالدو در پرتغال روی هوا قرار گرفت. رونالدو ۳۷ ساله، اسطوره بیبدیل دنیای فوتبال هرگز قهرمان جام جهانی نشده است و به نظر میرسد که برای همیشه باید جای این عنوان در ویترین افتخاراتش خالی بماند.
رونالدو هنوز در مورد آینده خود اظهار نظری نکرده است. اگر قطر واقعاً پایان کار ملی او باشد، جام جهانی ۲۰۲۲ برای این بازیکن یک نتیجه تلخ و شیرین در دوران حرفهای افسانهای او به حساب خواهد آمد.
بزرگترین لحظه رونالدو در این تورنمنت زمانی بود که او تنها بازیکن مرد تاریخ شد که در پنج جام جهانی جداگانه گلزنی کرده است. مطمئناً این رکورد برای نسلها به یادگار خواهد ماند.
رونالدو با ۱۱۸ گل ملی در ۱۹۶ بازی، رکورد جهانی بهعنوان بهترین گلزن کل تاریخ در بازیهای ملی را بهنام خود زده است.
بدون شک جام جهانی ۲۰۲۲ یک ترن هوایی پر فراز و نشیب برای رونالدو به حساب میآید.
رونالدو در اولین بازی دور حذفی که با برد ۶-۱ پرتغال مقابل سوئیس همراه بود برای اولین بار از سال ۲۰۰۸ کارش را از روی نیمکت آغاز کرد. گزارشهایی بعد از این نیمکتنشینی منتشر شد که رونالدو میخواهد جام جهانی را ترک کند که خیلی سریع تکذیب شد.
روز شنبه، رونالدو دوباره با تصمیم فرناندو سانتوس، روی نیمکت قرار گرفت و جایش را به مرد اول بازی سوئیس، گونسالو راموس داد.
سانتوس در مورد تصمیم خود برای نیمکتنشین کردن کاپیتانش در دو بازی متوالی گفت: «پشیمان نیستم. کریستیانو بازیکن بزرگی است، زمانی که به حضور او نیاز داشتیم او را به زمین فرستادیم. هیچ پشیمانی در این مورد نداریم.»
رونالدو دقیقه ۵۱ وارد زمین شد و در حالی که با عجله وارد زمین میشد، بازوبند کاپیتانی را با پهپه مدافع کهنهکار عوض کرد و سپس با فریاد از همتیمیهایش خواست که فشار بیاورند. او در دقیقه ۸۲ یک موقعیت گلزنی ایجاد کرد و ژائو فلیکس را در موقعیت گل قرار داد که ضربه او توسط دروازهبان مراکش دفع شد. در نهایت، رونالدو و یارانش نتوانستند گل یوسف النصیری مراکشی را جبران کنند تا ضربه سر او در دقیقه ۴۲ برای رساندن شیرهای اطلس به نیمه نهایی جام جهانی کافی باشد.
پس از سوت پایان بازی در حالی که نیمکت مراکش با خوشحالی وارد زمین شد و ورزشگاه الثومه را به آتش کشید، دوربینها بسرعت به سمت کاپیتان پرتغالی رفتند. رونالدو بسرعت از زمین خارج شد و قبل از اینکه دستش را با ناامیدی کامل روی صورتش بگذارد آخرین نگاهش را به سکوهای ورزشگاه انداخت.
هنگام خارج شدن او از زمین هیچ کدام از همتیمیهایش با او نبودند و فقط فیلمبرداران و عکاسان و کارمندان فیفا او را در حالی که گریه میکرد تا رختکن همراهی کردند. در حالی که رونالدو اشکبار به رختکن میرفت، همتیمیهایش بیحس روی زمین افتاده بودند و نای تشکر از هواداران را نیز نداشتند.
پرتغالیها هرگز قهرمان جام جهانی نشدهاند و پس از مقام سومی در سال ۱۹۶۶ و چهارمی در جام جهانی ۲۰۰۶ آلمان دیگر رنگ حضور در بین چهار تیم برتر جهان را ندیدهاند.
رونالدو که قطر را بدون گلزنی در دور حذفی ترک میکند، اکنون باید با آینده مبهم باشگاهی خود روبهرو شود. او چند روز قبل از شروع جام جهانی با مصاحبهای جنجالی مقدمات جدایی فوری خود از جمع شیاطین سرخ را فراهم کرد و ممکن است حالا وارد سختترین مرحله دوران حرفهای خود شود.