افزایش طول عمر با ۲ دقیقه فعالیت شدید

به گزارش مجله خبری نگار، به نقل از یورکالرت، دکتر متیو ان. احمدی، محقق این تحقیق از دانشگاه سیدنی استرالیا گفت: نتایج نشان می‌دهد که متراکم ساختن فعالیت شدید در دوره‌های کوتاه طی هفته می‌تواند به ما کمک کند عمر طولانی‌تری داشته باشیم. با توجه به اینکه کمبود زمان، شایع‌ترین مانع گزارش شده برای فعالیت بدنی منظم است، جمع‌آوری مقادیر کم به‌صورت پراکنده در طول روز ممکن است گزینه‌ای جذاب برای افراد پرمشغله باشد.

تحقیق دیگری نیز نشان داد که برای مقدار مشخصی از فعالیت بدنی، افزایش شدت فعالیت با کاهش احتمال ابتلا به بیماری‌های قلبی عروقی مرتبط است.

دکتر پدی سی. دمپسی، محقق از دانشگاه لستر و دانشگاه کمبریج، بریتانیا و موسسه قلب و دیابت بیکر، ملبورن، استرالیا ابراز کرد: نتایج تحقیق ما نشان می‌دهد که نه تنها میزان فعالیت، بلکه شدت آن نیز برای سلامت قلب و عروق مهم است.

هر دو تحقیق شامل بزرگسالان ۴۰ تا ۶۹ ساله از بانک زیستی انگلستان بودند. شرکت‌کنندگان یک ردیاب فعالیت را به‌مدت هفت روز متوالی روی مچ دست خود بستند. این یک روش عینی برای اندازه‌گیری حرکت و به‌ویژه فعالیت پراکنده با شدت‌های مختلف در طول روز است.

اولین تحقیق ۷۱ هزار و ۸۹۳ بزرگسال بدون بیماری قلبی عروقی یا سرطان را مورد بررسی قرار داد. میانگین سنی افراد ۶۲.۵ سال و ۵۶ درصد از افراد زن بودند. محققان مقدار کل فعالیت شدید هفتگی و دفعات تلاش‌هایی که ۲ دقیقه یا کمتر طول می‌کشید را اندازه‌گیری کردند. شرکت‌کنندگان به‌طور متوسط به‌مدت ۶.۹ سال پیگیری شدند. محققان ارتباط حجم و فراوانی فعالیت شدید با مرگ (به هر علت، بیماری قلبی عروقی و سرطان) و بروز بیماری قلبی عروقی و سرطان را پس از حذف وقایع رخ داده در سال اول تجزیه و تحلیل کردند.

با افزایش حجم و دفعات فعالیت شدید، خطر هر پنج پیامد نامطلوب کاهش یافت و حتی با مقادیر کم نیز فواید آن مشاهده شد. برای مثال، شرکت‌کنندگانی که هیچ فعالیت شدیدی نداشتند، در معرض خطر مرگ ۴ درصدی طی پنج سال بودند. خطر با کمتر از ۱۰ دقیقه فعالیت شدید هفتگی به ۲ درصد و با ۶۰ دقیقه فعالیت یا بیشتر به یک درصد کاهش یافت.

در مقایسه با تنها ۲ دقیقه فعالیت شدید در هفته، ۱۵ دقیقه فعالیت با کاهش ۱۸ درصدی خطر مرگ و ۱۵ درصد احتمال کمتر ابتلا به بیماری‌های قلبی عروقی همراه بود، در حالی که ۱۲ دقیقه فعالیت با کاهش ۱۷ درصدی خطر سرطان مرتبط بود. دستاورد‌های بیشتر با مقادیر بیشتری از فعالیت شدید مشاهده شد. به‌عنوان مثال، حدود ۵۳ دقیقه فعالیت در هفته با ۳۶ درصد کاهش خطر مرگ به هر دلیلی همراه بود.

با توجه به تعداد دفعات، تراکم دوره‌های کوتاه‌مدت (تا ۲ دقیقه) فعالیت شدید به‌طور متوسط، چهار بار در روز با ۲۷ درصد خطر مرگ کمتر مرتبط بود، اما فواید سلامتی در تعداد دفعات کم‌تر نیز مشاهده شد؛ ۱۰ جلسه کوتاه در هفته به‌ترتیب با ۱۶ و ۱۷ درصد کاهش خطر بیماری‌های قلبی عروقی و سرطان همراه بود.

تحقیق دوم شامل ۸۸ هزار و ۴۱۲ بزرگسال بدون بیماری قلبی عروقی بود. میانگین سنی افراد ۶۲ سال و ۵۸ درصد آنان زن بودند. محققان حجم و شدت فعالیت بدنی را تخمین زدند سپس ارتباط آن‌ها را با بیماری قلبی عروقی (بیماری ایسکمیک قلب یا بیماری عروق مغزی) تجزیه و تحلیل کردند. شرکت‌کنندگان به‌مدت متوسط ۶.۸ سال پیگیری شدند.

محققان دریافتند که هم مقادیر بالاتر و هم شدت بیشتر با میزان کمتر ابتلا به بیماری قلبی عروقی مرتبط است. افزایش شدت فعالیت منجر به کاهش بیشتر بیماری‌های قلبی عروقی برای همان حجم ورزش شد. به‌عنوان مثال، زمانی که فعالیت متوسط تا شدید، ۲۰ درصد به‌جای ۱۰ درصد از فعالیت را شامل می‌شد، میزان بیماری قلبی عروقی ۱۴ درصد کمتر بود که معادل تبدیل یک پیاده‌روی ۱۴ دقیقه‌ای به یک پیاده‌روی سریع ۷ دقیقه‌ای است.

دکتر دمپسی افزود: نتایج ما نشان می‌دهد که افزایش حجم کل فعالیت بدنی تنها راه کاهش احتمال ابتلا به بیماری‌های قلبی عروقی نیست. افزایش شدت نیز اهمیت ویژه‌ای دارد، در حالی که افزایش هر دو بهینه است. این امرنشان می‌دهد که افزایش شدت فعالیت‌هایی که تاکنون انجام می‌دادید، برای سلامت قلب مفید بوده است. برای مثال، سرعت پیاده‌روی روزانه خود را تا ایستگاه اتوبوس افزایش دهید یا کار‌های خانه را با سرعت بیشتری انجام دهید.

یافته‌های این تحقیق در مجله European Heart Journal منتشر شده است.