احمدکهنی: دارحلقه کسب و کار من است/ چشم امیدی به لیورپول

به گزارش مجله خبری نگار/ایران ورزشی: در مسابقات چندی پیش ژیمناستیک قهرمانی آسیای ۲۰۲۲ که در شهر دوحه قطر برگزار شد، مهدی احمدکهنی کولاک کرد و مدال نقره تک‌وسیله بسیار سخت و سنگین دارحلقه را به خود اختصاص داد. او در حالی این مدال ارزشمند را برد که در هفت، هشت سال اخیر تقریباً هر مدال جهانی یا قاره‌ای صید شده در این رشته توسط ایران با همت سعیدرضا کیخای شیرازی در خرک‌حلقه به‌دست آمده بود، اما حالا مهدی احمدکهنی، ژیمناست ۲۴ ساله متولد شهر کرمان این سنت را شکسته و خودش را جدیدترین صیاد یک مدال آسیایی معرفی کرده است. مدالی که باید بواقع آن را «جهانی» فرض کرد، زیرا شماری از «قدرت»‌های شرق آسیا و بویژه چین جزو غول‌های جهانی هم هستند و مدال‌های جهانی و المپیکی را هم به تاراج می‌برند. با این حال به نظر می‌رسد که سکوی افتخار دوحه آخرین مدال مهم فتح شده توسط احمد کهنی نباشد، بخصوص که او پیش‌تر یک مدال برنز مسابقه‌های قهرمانی آسیای ۲۰۱۹ در مغولستان و یک برنز از سری تورنمنت‌های جام جهانی ۲۰۲۱ را هم گرفته است.

آقا مهدی، اصلاً فکر می‌کردی بتوانی مدال آسیایی ببری آن هم در وسیله‌ای مثل دارحلقه که بازو‌هایی آهنین و توانی رستم‌وار می‌خواهد.

امید‌هایی داشتم، زیرا تمرین و تلاش زیادی انجام داده بودم و در پیکار‌های جهانی دو سال پیش در اشتوتگارت هم تا یک‌قدمی رسیدن به فینال دارحلقه پیش رفته بودم.

آیا در دوحه همه یا شمار زیادی از ژیمناست‌های برتر شرق آسیایی حاضر بودند یا غایبان زیادی داشتیم؟

اکثر آدم‌های قوی حضور داشتند، زیرا آن مسابقات انتخابی پیکار‌های قهرمانی جهان ۲۰۲۲ هم به حساب می‌آمد که مهرماه در شهر لیورپول انگلیس برگزار می‌شود. خود من هم به لطف رسیدن به فینال بخش دارحلقه و تصاحب مدال آن و قرار گرفتن در جمع ۱۲ نفر اول قسمت مجموع انفرادی مجوز شرکت در آوردگاه لیورپول را گرفتم.

لیورپول چطور، آیا آنجا هم شانسی داری؟

نهایت تلاشم را می‌کنم و بدبین هم نیستم. اگر قرار باشد هیچ امیدی را در سر نپرورانم، کلاً به میدان نروم، برایم بهتر خواهد بود.

در همین پیکار‌های قطر هم دیدیم که طلای دارحلقه را با کمترین فاصله به ورزشکار چینی واگذار کردی.

همین‌طور است. دلم سوخت. فکر می‌کنم هنوز بعضی لغزش‌های «آخرین لحظه‌ای» و عدم استقرار لازم، موقعی که دست‌هایم را روی دارحلقه ستون می‌کنم و با آن زاویه موازی تشکیل می‌دهم، در حرکاتم هست که باید آن‌ها را تصحیح کنم تا در میادین بعدی نقره‌هایم به طلا تبدیل شود.

قطعاً از حالا به المپیک پاریس هم چشم داری؟

مگر می‌شود که چشم نداشته باشم. دو سال وقت دارم که خودم را به بهترین سطح آمادگی برای آنجا برسانم و از هیچ کوششی دریغ نمی‌کنم. اصولاً هر ورزشکار زبده‌ای در هر گوشه جهان اولین و مهم‌ترین آرزویی که دارد، این است که روزی در المپیک خودنمایی کند.

با این حال باید یکسری حمایت‌ها هم از جانب سران ورزش شامل حال شما ژیمناست‌ها شود وگرنه رسیدن‌تان به این جایگاه‌های بزرگ غیرممکن خواهد بود.

من هم همین دیدگاه را دارم و همین‌جا و از همین طریق از وزارت ورزش درخواست می‌کنم که این همه بین فوتبال و سایر ورزش‌ها فرق نگذارند و اگر یک دهم توجهی را که به فوتبال دارند به سایر رشته‌ها هم ارزانی دارند، اسباب تشکر ما خواهد بود.

شیرین‌ترین خاطره زندگی ات کدام است؟

در سال ۲۰۱۹ پس از درخشش در رقابت‌های بین‌المللی استرالیا که از سری تورنمنت‌های جام جهانی ژیمناستیک بود وقتی به کرمان برگشتم پدر و مادرم چنان استقبال گرمی از من در فرودگاه کردند که هرگز از یاد نمی‌برم و بابت آن اشک شوق ریختم. آن رویداد به گرامی‌ترین خاطره زندگی ورزشی من تبدیل شده است.

به گذشته و ابتدای راهت برگردیم. ژیمناستیک را از چه سنی و با حمایت چه کسی شروع کردی؟

از ۴ سالگی شروع کردم و کسی که مرا در این راه قرار داد و به یک کلاس ژیمناستیک در کرمان برد، پدرم بود که این رشته را بسیار دوست دارد. مربی اولم در این رشته دین بزرگی بر گردنم دارد و از او سپاسگزاری می‌کنم.

سایر مربیان تأثیرگذار روی تو چه کسانی بوده‌اند؟

آقای مبین ابراهیمی در کرمان و محمدرضا خیرخواه که تا همین یک ماه پیش سرمربی تیم ملی بود و اهل قزوین است.

اولین عنوان کشوری که تصاحب کردی چه مقامی و در کجا بود؟

در پیکار‌های قهرمانی آموزشگاه‌های کشور به سال ۱۳۸۵ که در کرج برگزار شد، در حرکات زمینی خردسالان به رتبه دوم رسیدم.

از چه زمانی متوجه شدی که در دارحلقه امکان پیشرفت و کسب نتایج بهتری را داری؟

از ۱۶ سالگی تمرکزم را بیشتر روی این وسیله گذاشتم و تبدیل به کسب و کار و عشق اولم شد و در عین حال از پنج وسیله دیگر هم غافل نماندم. در دنیای امروز ژیمناستیک تک وسیله‌ای بودن بی‌فایده و بدون عاقبت است و باید در هر شش اسباب خوب باشی تا در قسمت مجموع انفرادی هم صاحب عنوان بشوی. برای همین پیکار‌های جهانی لیورپول هم فقط سه ژیمناستی را انتخاب کرده‌اند که توانایی کاری نسبتاً برابر در هر شش وسیله را دارند (دو نفر دیگر محمدرضا خسرو‌نژاد و محمدرضا حمیدی هستند) و سایرین و بواقع تک وسیله‌ای‌ها را نمی‌برند. البته ما قبل از آوردگاه جهانی به رقابت‌های کشور‌های اسلامی هم می‌رویم که ماه آینده در قونیه ترکیه برگزار می‌شود.

با توجه به کمبود شدید امکانات و گرانی خیره‌کننده وسایل ژیمناستیک و البته بودجه اندک فدراسیون برای تأمین امکانات این ورزش و تقویت ملی پوشان چه باید کرد؟

اضافه بر کمک رسانه‌ها در راه انعکاس هر چه بیشتر اخبار این ورزش، باید پای اسپانسر‌ها را هم فزون‌تر وسط کشید و پول را از طریق این نهاد‌ها وارد شریان‌های این ورزش کرد. با حضور اسپانسر‌ها و تأمین مالی ژیمناست‌ها، انگیزه ملی‌پوشان این ورزش نیز بالاتر خواهد رفت و به تبع آن نتایج بهتری هم خواهند گرفت.

الگو‌های فنی داخلی و خارجی‌ات کدام ورزشکاران هستند؟

در بین داخلی‌ها الگوی من سعیدرضا کیخا است هر چند تخصص او در خرک‌حلقه است و مهارت من در دارحلقه که دو دنیای کاملاً متفاوت دارند. در بین خارجی‌ها هم اوچی مورای ژاپنی را می‌پسندم که در هر شش اسباب خوب است.