۴ نابودگر آی‌کیو

به گزارش مجله خبری نگار/خراسان: همه ما دوست داریم باهوش باشیم تا بهترین تصمیم‌ها را در زندگی‌مان بگیریم. شاید بتوان گفت که مغز ما به یک پردازنده رایانه شباهت دارد، از این نظر که قدرت پردازش و منابع ذهنی محدودی دارد که می‌توانیم هر زمانی از آن‌ها استفاده کنیم. به همین دلیل انواع وظایف متضاد که بخش زیادی از قدرت ذهنی ما را می‌گیرد، قابلیت تمرکز، توجه، خلاقیت، حل مشکل یا استفاده از توانایی‌های شناختی دیگر را در ما تحت تاثیر قرار می‌دهد و از این رو به طور موقت آی کیوی عملکردی ما را پایین می‌آورد. در ادامه با چهار عادت روا‌ن شناختی رایج که عملکرد ذهنی را دچار اختلال می‌کند و آی کیو را پایین می‌آورد، آشنا خواهیم شد.

فرو رفتن در فکر و خیال

فکر کردن مدام به اتفاقات ناراحت کننده، آزار دهنده یا استرس‌آور به ویژه وقتی از روی عادت این کار را می‌کنیم، می‌تواند باعث شود ذهن‌مان با افکارمان مسابقه دهد و از نظر هیجانی برانگیخته شویم و به شدت منابع ذهنی‌مان را به گونه‌ای منفی تحت تاثیر قرار دهیم. به فکر فرورفتن (که نشخوار ذهنی نیز نامیده می‌شود) علاوه بر عملکرد شناختی، می‌تواند سلامت هیجانی و حتی سلامت جسمانی ما را با خطرات واقعی رو به رو کند.

داشتن احساس گناهی که برطرف نشده

اغلب ما گاهی احساس گناه داریم، خواه به دلیل کار‌هایی که باید انجام می‌دادیم و خواه به دلیل آن چه انجام داده‌ایم و نباید انجام می‌دادیم؛ وقتی چنین احساسی داریم، عموما عذرخواهی یا برای برطرف کردن احساس گناه کاری می‌کنیم. با این حال، وقتی احساس گناه برطرف نمی‌شود و همچنان مکرر به ذهن خطور می‌کند، حواس پرتی بزرگی در توانایی شناختی ایجاد و عملکرد شناختی را به طور جدی دچار خلل می‌کند بنابراین بهتر است احساس گناه را به بهترین نحو ممکن برطرف کنیم تا ذهن مان آرامش و گنجایش کافی را برای انجام وظایف مهم‌تر داشته باشد.

گلایه کردن بدون فایده

ما معمولا گلایه‌ها را طوری بیان می‌کنیم که فایده‌ای ندارد. احتمال این که رنجش مان را به دوستان‌مان منتقل کنیم، خیلی بیشتر از آن است که آن‌ها را خطاب به کسانی بگوییم که می‌توانند مشکلات را حل کنند. مشکل این است که احتمالا هر بار که آن داستان را تعریف می‌کنیم، باز هم حس رنجیدگی و آزردگی به ما هجوم می‌آورد. خشم و ناامیدی مستلزم قدرت پردازش بسیار زیادی است، برای همین گلایه‌های بی‌فایده می‌تواند منشأ هدر رفتن قدرت مغز باشد.

نگرانی زیاد

بیشتر ما نگرانی را مضر نمی‌دانیم. ممکن است با یک لبخند کم رنگ بگوییم: «فقط کمی نگرانم.» با این حال، نگرانی فقط یک حالت هیجانی ناراحت کننده و ناخوشایند در ما ایجاد نمی‌کند، بلکه می‌تواند به طور جدی حواس مان را پرت کند و تمرکزمان را از بین ببرد. وقتی نگران چیزی هستیم، معمولا آن موضوع برای ذهن‌مان در اولویت قرار می‌گیرد و تمام چیز‌های دیگر را به حاشیه می‌راند. خوشبختانه، کنار آمدن با نگرانی و برطرف کردن آن (از طریق فکر کردن به راه‌حل‌های احتمالی) آسان‌تر از برطرف کردن اضطراب است.