امشب «برادران لیلا» وارد می‌شوند

به گزارش مجله خبری نگار، پس از گذراندن دو سال بد، فستیوال بین‌المللی فیلم کن فرانسه به شرایط گذشته‌اش و آنچه خوب می‌انگارد، رجعت کرده است. هفتاد و پنجمین دوره مهم‌ترین فستیوال سینمای جهان که از سه‌شنبه شب ۲۷ اردیبهشت به راه افتاد و شنبه شب هفته بعد (۷ خرداد) پایان می‌گیرد، در ۸ روز نخست‌اش اتفاقات متعددی را تجربه کرده است. پس از تعطیل شدن دوره ۲۰۲۰ کن به خاطر جولان کرونا و برگزاری دوره ۲۰۲۱ آن با یک‌سوم حضار همیشگی و با بیشترین ملاحظات پزشکی به سبب خطرات همین بیماری منحوس، دوره جاری آن به لطف افول آشکار کرونا گشوده‌تر از دو سال گذشته شده و همان عادات سابق و آدم‌های همیشگی در آن خودنمایی می‌کنند. خیلی‌ها می‌گویند زرق و برق پرستی‌های حاکم بر کن سبب شده فیلم‌های غنی‌تر و هنرمندان جدی‌تر بیشتر به سوی «ونیز» روی بیاورند که همیشه بعد از کن و همپا با «برلین» فستیوال دوم سینمای دنیا انگاشته شده است، اما تا نوشتن این جمله که؛ «کن و جذابیت آن مرده است» هنوز سال‌ها و سال‌ها فاصله داریم.

از ناسزاواران تا شایسته‌ها

امشب «برادران لیلا» تک نماینده ایران در قسمت مسابقه «کن ۲۰۲۲» برای حضار به نمایش درمی‌آید و در روز‌های ۵ و ۶ خرداد هم سه نوبت دیگر برای قضات فستیوال پخش می‌شود، ولی فیلمی هم که علی عباسی سینماگر ایرانی‌تبار ساکن سوئد با بودجه مشترک کشور‌های فرانسه، آلمان، دانمارک و البته سوئد ساخته و روانه کن کرده، در روز پنجشنبه به نمایش درمی‌آید. این فیلم که «عنکبوت مقدس» نام دارد و راجع به یک قاتل زنجیره‌ای است، احتمال دارد به سبب برخی گرایش‌های سیاسی حاکم بر کن مورد تجلیلی قرار گیرد که سزاوار آن نیست و این می‌تواند یکی از موارد دریغ جشنواره امسال باشد. اما فیلم «برادران لیلا» که ساخته سعید روستایی (خالق «ابد و یک روز» و «متری شیش و نیم») است، می‌تواند آینه‌ای صادق از جامعه شریف ایران باشد و بازی‌های خوب نوید محمدزاده، پیمان معادی و سعید پورصمیمی بر قوت‌های آن افزوده است.

تلفن به ارواح

هیأت داوران بخش مسابقه امسال که ریاست آن با ونسان لندون بازیگر قدیمی سینمای فرانسه است، شنبه آینده با رأی نهایی‌اش مشخص می‌کند نخل طلای بهترین فیلم این بخش شایسته کدامیک از ۲۱ فیلم حاضر در این رقابت است، اما لندون مسن که سال پیش یکی از بازیگران فیلم «تایتان» بود (که نخل طلا را برد) روز سه‌شنبه در مصاحبه‌ای با نشریه لوماتن گفت: «سال ۱۹۸۷ که برای اولین‌بار به کن آمدم و فیلمی تبلیغاتی و کوتاه از فستیوال گرفتم، ذوق زده به مادرم تلفن زدم و گفتم: مادر، اکنون در هتل روبه‌روی تالار مرکزی جشنواره قرار دارم و از شادی و غرور در پوست خود نمی‌گنجم. پس از ۳۵ سال به همان هتل که البته ترمیم و مدرن شده، بازگشته‌ام، اما مادرم به بهشت رفته است و پدرم نیز همین‌طور و نمی‌توانم به آن‌ها زنگ بزنم. وقتی این خاطرات مقابل چشم‌هایم رژه می‌رود و ارواح روبه‌رویم سبز می‌شوند، از من نپرسید در ۸ و ۹ روز اول فستیوال امسال من و همکارانم کدام فیلم را بیشتر پسندیده‌ایم.»

این‌ها هستند بهترین‌های فستیوال

روزنامه‌های معتبر فیگارو، ژورنال دو پاری، ورایتی، هالیوود ریپورتر و ایوی نینگ استاندارد جور ونسان لندون خاطره‌باز را کشیده‌اند و با کنکاش‌های وسیع خود آثار ذیل را برترین‌های ۸ روز نخست «کن ۲۰۲۲» نامیده‌اند:
«همسر چایکوفسکی»، «زمان رستاخیز»، «۸ کوه»، «برداشت آخر»، «آرمیست»، «برداشت آخر»، «اسلحه برتر: ماوریک» و «توری و لورکیتا» که قصه تازه‌ای از برادران «داردن» بلژیکی (ژان پی‌یر و لوک) است و پیشتر هم دو بار نخل طلای کن را برده‌اند و این بار هم در یک دنیای بزرگسالانه به دنبال رؤیا‌های شیرین کودکانه و آرزو‌های جوانانه هستند.