ناتالی پورتمن؛ دایان کیتون را یک بازیگر الهام بخش برای زنان دانست

به گزارش مجله خبری نگار،در کلاس‌درس پرشور خود در جشنواره فیلم لومیر (Lumière Film Festival) امسال، ناتالی پورتمن، بازیگر برنده اسکار، با عشق و تحسین از دایان کیتون فقید یاد کرد؛ ستاره‌ای که در ۱۱ اکتبر درگذشت و به گفته پورتمن، نگاه تازه‌ای به نقش‌آفرینی زنان در سینما بخشید:

«او به شخصیت‌های زن فرصت داد به همان اندازه پیچیده باشند که شخصیت‌های مرد هستند؛ عصبی، بامزه، باهوش، احساسی، عجیب… او اجازه داد زنان روی پرده عجیب باشند. کسی که بی‌پروا خودش بود و همین باعث می‌شد عاشقش شوید.»

پورتمن در پاسخ به سؤال درباره بازیگرانی که الهام‌بخش او بوده‌اند، از جینا رولندز، جولیان مور، ایزابل هوپر و نیکول کیدمن نیز یاد کرد. سالن Pathé Bellecour در لیون مملو از دوستداران او بود و صف‌های طولانی بیرون سالن، عطش علاقه‌مندان را نشان می‌داد.

پورتمن توضیح داد که چرا شرکت تولیدی شخصی‌اش را راه‌اندازی کرده است:

«برای ساخت فیلم‌هایی که خودم می‌خواهم در دنیا ببینم و در آنها شرکت کنم.»

او با خنده گفت که تا پیش از ورود به دنیای حرفه‌ای سینما، شناخت زیادی از تاریخ سینما نداشت و تنها آثار جریان اصلی مثل «The Lion King»، «Mrs. Doubtfire»، «Dirty Dancing» و «Pretty Woman» را دیده بود. این آشنایی جدی با سینمای هنری پس از همکاری با فیلمسازانی، چون جان کاساوتیس، میشائل هانکه، وونگ کار-وای و رابرت برسون شکل گرفت و باعث شد سلیقه و نگاهش غنی‌تر شود.

پورتمن تنها ۱۲ سال داشت که برای نخستین‌بار در فیلم «Léon: The Professional» ساخته لوک بسون بازی کرد. او با لبخند گفت:

«بازیگری درواقع کودکانه‌ترین کار دنیاست. شما وانمود می‌کنید. همه کودکان بازیگرند… این بخشی از رفتار طبیعی انسان است.»

پس از فیلمبرداری «Star Wars: Episode I – The Phantom Menace»، پورتمن به دانشگاه هاروارد رفت و رشته روان‌شناسی خواند، به گفته خودش «چون در خانواده‌ای آکادمیک بزرگ شده بود و این انتخاب نبود بلکه مسیر طبیعی‌اش بود».

او روان‌شناسی را هم‌مسیر با بازیگری دانست:

«هر دو یک سؤال دارند؛ چرا مردم کاری را می‌کنند که می‌کنند؟ چه احساسی دارند؟ تناقض‌های جالب درونی‌شان چیست؟ کلیدش مشاهده است: دیدن آدم‌ها، ثبت رفتارشان و تلاش برای درک چرایی آن.»

پورتمن اهمیت تحقیق برای نقش را توضیح داد؛ از مطالعه «میلیون‌ها کتاب» برای نقش آن بولین در «The Other Boleyn Girl» گرفته تا دیدن و شنیدن «میلیون‌ها ویدئو و مستند» و نوار‌های صوتی برای فیلم «Jackie»، یا آماده شدن برای نقش ستاره مشکل‌دار «Celeste» در «Vox Lux». او حتی برای درک تأثیرات ماده کتامین، به‌جای تجربه شخصی، به ویدئو‌های یوتیوب رجوع کرد و گفت:

«یوتیوب منبع فوق‌العاده‌ای است.»

پورتمن همچنین علاقه‌اش به تهیه‌کنندگی و انیمیشن را ابراز کرد و به همکاری با کارگردان فرانسوی اوگو بیانوو (Ugo Bienvenu) در انیمیشن «Arco» اشاره کرد؛ اثری که جایزه بزرگ جشنواره انیمیشن آنسی را کسب کرده و این هفته در فرانسه اکران می‌شود. او فضای افقی و مشارکتی دنیای انیمیشن را ستود و گفت هنرمندان در این حوزه اغلب آزادانه میان نقش‌ها جابه‌جا می‌شوند.

در ستایش دارن آرونوفسکی، کارگردان «Black Swan»، گفت:

«اعتماد عمیقی به دیدگاهش دارد، اما همیشه ایده خوب دیگران را می‌پذیرد. ترکیب اعتمادبه‌نفس و فروتنی، نشانه عظمت است.»

با شوخ‌طبعی درباره کاراکتر «نینا» در «Black Swan» افزود:

«هنوز تمرین‌های مخصوص عضلات پشت را که آن زمان یاد گرفتم انجام می‌دهم.»

سپس با طنزی به زبان فرانسوی گفت:

«les exercices pour le derrière!» (تمرینات برای پشت!)

وقتی پرسیده شد چه توصیه‌ای به خودِ ۱۲ ساله‌اش پیش از فیلم «Léon» می‌کرد، پاسخ داد:

«بازی کن، خوش بگذرون.»

در جشنواره، مرور آثار پورتمن با فیلم‌هایی، چون «Heat»، «V for Vendetta»، «Black Swan» و «Jackie» به نمایش درآمد. جشنواره فیلم لومیر تا ۱۹ اکتبر در لیون ادامه دارد.