به گزارش مجله خبری نگار، یک تیم بینالمللی از دانشمندان کشف کردهاند که برخی از سرطانهای دوران کودکی، به ویژه تومور ویلمز (نوعی نادر از سرطان کلیه)، حاوی تغییرات ژنتیکی بسیار بیشتری نسبت به آنچه قبلاً تصور میشد، هستند. این امر میتواند رویکرد درمان سرطان دوران کودکی، از جمله امکان استفاده از ایمونوتراپی، که قبلاً عمدتاً در بزرگسالان استفاده میشد، را تغییر دهد. این مطالعه در مجله Nature Communications (NatCom) منتشر شده است.
تاکنون تصور میشد که تومورهای کودکان نسبتاً "خالص" هستند - یعنی حاوی جهشهای کمی هستند. با این حال، محققان از روشهای تعیین توالی DNA پیشرفته استفاده کردند و تومورها را با دقت بیسابقهای مورد مطالعه قرار دادند.
در چهار نمونه تومور از کودکان زیر شش ماه، دانشمندان بین ۷۲ تا ۱۱۱ جهش اضافی در هر سلول سرطانی یافتند که با روشهای تشخیصی مرسوم قابل تشخیص نبودند. این بدان معناست که یک تومور میتواند حاوی میلیونها جهش باشد - دهها برابر بیشتر از آنچه قبلاً تصور میشد.
پروفسور سام بهجتی از موسسه ولکام سنگر گفت: «ما دیدهایم که آنچه قبلاً به عنوان تعداد کمی جهش به نظر میرسید، در واقع نوک کوه یخ است.»
این مقیاس از جهشها نشان میدهد که برخی از تومورهای دوران کودکی ممکن است به سرعت در برابر درمان مقاوم شوند، و این نشان میدهد که درمانهای بزرگسالان، از جمله ایمونوتراپی - که به ویژه برای افرادی که تعداد زیادی تغییرات ژنتیکی دارند امیدوارکننده است - ممکن است نیاز به تجدید نظر داشته باشند.
یکی از این جهشها، شکست خودبهخودی در ژن FOXR۲ بود که در رحم رخ میدهد. این جهش منجر به نوع خاصی از تومور ویلمز با ظاهری متمایز و "امضای RNA" میشود. در آینده، این امر ممکن است به پزشکان کمک کند تا سریعتر چنین مواردی را تشخیص داده و داروهای هدفمند را انتخاب کنند.
دانشمندان خاطرنشان میکنند که این کشف نه تنها درک ما از ماهیت تومورهای دوران کودکی را تغییر میدهد، بلکه امیدی برای درمان دقیقتر و ملایمتر، به ویژه در سنی که درمان سنتی میتواند به طور جدی بر رشد کودک تأثیر بگذارد، ایجاد میکند.