به گزارش مجله خبری نگار، این رونمایی که در جریان تمرینات یک رژه نظامی در پکن صورت گرفت، به گمانهزنیهای چند ماهه پایان داد. تا پیش از این، وجود چنین سیستمی تنها در حد تصاویری پراکنده در شبکههای اجتماعی چینی و تحلیلهای نظامی مطرح بود، اما اکنون به یک واقعیت انکارناپذیر تبدیل شده است که جاهطلبیهای فضایی پکن را به نمایش میگذارد.
تا چند هفته پیش، تنها مدرک موجود از این سامانه، تصاویری از انتقال ریلی یک کامیون شش محوره بود که دو کانتینر بزرگ موشک را حمل میکرد. این تصاویر بلافاصله این بحث را داغ کرد که پکن در حال آمادهسازی یک رهگیر دوربرد جدید است. با دیده شدن پرتابگرهای این سامانه در رژه نظامی، تمام تردیدها برطرف شد.
این سیستم که روی یک پرتابگر متحرک سوار شده، دو محفظه موشک با قطر تقریبی ۱.۵ متر را حمل میکند. ابعاد و پیکربندی این سامانه نشاندهنده سلاحی بسیار قدرتمندتر از پلتفرمهای دفاع هوایی و موشکی فعلی چین است و آن را در کلاس متفاوتی قرار میدهد.
رسانههای چینی از سامانه دفاع موشکی HQ-۲۹ به عنوان «شکارچی دو لول ماهوارهها» یاد کردهاند. این توصیف به وضوح مأموریت اصلی و دوگانه این سیستم را مشخص میکند: رهگیری موشکهای بالستیک در ارتفاعات بسیار بالا و توانایی هدف قرار دادن ماهوارهها در مدار پایین زمین (LEO).
چنین قابلیتهایی، HQ-۲۹ را در رده پیشرفتهترین برنامههای دفاع موشکی جهان قرار میدهد. برد درگیری این سامانه بیش از ۵۰۰ کیلومتر تخمین زده میشود که به آن اجازه میدهد اهداف را در خارج از جو زمین (اگزواتمسفر) منهدم کند. این ویژگی، ماهیت سیستم را از یک سپر دفاعی صرف به یک سلاح تهاجمی فضایی تغییر میدهد.
سیستم HQ-۲۹ به عنوان جانشین رهگیر ارتفاع بالای HQ-۱۹ شناخته میشود که از فناوری مشابه سامانه تاد (THAAD) آمریکا برای انهدام اهداف استفاده میکند. در مقابل، خانواده پدافندی HQ-۹ برای مقابله با موشکهای بالستیک تاکتیکی در ارتفاعات پایینتر طراحی شدهاند. HQ-۲۹ این شکاف را پر کرده و توانایی درگیری در فاز میانی پرواز موشکهای بالستیک را به چین میدهد.
تحلیلگران معتقدند که HQ-۲۹، چین را به سطح فناوری سیستمهایی مانند Standard Missile-۳ (SM-۳) آمریکا یا پلتفرمهای S-۵۰۰ و PL-۱۹ Nudol روسیه نزدیک میکند. این سامانهها همگی برای هدف قرار دادن اهداف در فضای خارج از جو طراحی شدهاند و مقایسه آنها، بلندپروازی پکن برای گسترش نفوذ خود از دفاع منطقهای به رهگیری جهانی را نشان میدهد.
طراحی فیزیکی پرتابگر نیز این جاهطلبی را تأیید میکند. کانتینرهای قطور و چیدمان دوموشکی، تلاشی برای تضمین احتمال بالای اصابت علیه اهداف سریع و پیچیده است. شباهتهای ظاهری پرتابگر HQ-۲۹ با پرتابگر سامانه S-۵۰۰ روسیه نیز میتواند نشانهای از همگرایی مفاهیم در توسعه پدافند راهبردی توسط قدرتهای جهانی باشد.
رونمایی از سامانه HQ-۲۹ صرفاً یک نمایش سختافزاری نیست، بلکه پیامی روشن به رقبای چین، به ویژه ایالات متحده است. این سیستم توانایی چین برای به چالش کشیدن داراییهای فضایی آمریکا، از جمله ماهوارههای جاسوسی، ارتباطی و موقعیتیاب (GPS) را به شدت افزایش میدهد و میتواند موازنه قوا در هرگونه درگیری آینده را تغییر دهد.