به گزارش مجله خبری نگار، یائسگی زودرس یک تشخیص دشوار است که زندگی یک زن را تغییر میدهد. از دست دادن عملکرد تولید مثلی و کاهش شدید سطح استروژن نه تنها بر سلامت جسمی تأثیر میگذارد، بلکه اغلب منجر به اضطراب، افسردگی و مشکلات اجتماعی نیز میشود. یک تیم بینالمللی از دانشمندان دریافتهاند که چه چیزی برخی از زنان را نسبت به دیگران آسیبپذیرتر میکند. این تحقیق در مجله یائسگی منتشر شده است.
این مطالعه شامل نزدیک به ۳۵۰ زن مبتلا به نارسایی زودرس تخمدان (POI) بود، وضعیتی که در آن تخمدانها قبل از ۴۰ سالگی از کار میافتند. نویسندگان دریافتند که علائم افسردگی تقریباً در هر یک سوم شرکتکنندگان (۲۹.۹٪) مشاهده شده است. علاوه بر این، هورمون درمانی نبود، بلکه عوامل روانی-اجتماعی بودند که در پیشبینی افسردگی نقش کلیدی داشتند.
زنانی که در سنین پایینتر به POI مبتلا شدند، علائم شدید یائسگی، غم و اندوه شدید به دلیل از دست دادن توانایی بچهدار شدن و فقدان حمایت عاطفی را تجربه کردند، بیشتر احتمال داشت که افسردگی را تجربه کنند. به طور شگفتآوری، زنانی که علت ژنتیکی POI داشتند، سطوح پایینتری از علائم افسردگی را گزارش کردند، شاید به این دلیل که از قبل برای تشخیص آماده شده بودند.
این مطالعه نشان داد که هورمون درمانی با استروژن و پروژسترون، اگرچه برای درمان علائم جسمی یائسگی استاندارد است، اما بر میزان افسردگی شرکتکنندگان تأثیری نداشت، که نشاندهنده نقش محدود آن در حمایت از سلامت روان است. حتی علائم شدیدتر، مانند گرگرفتگی، مستقیماً با افسردگی مرتبط نبودند.
این اولین مطالعه در مقیاس بزرگ است که نشان میدهد مراقبت مؤثر از زنان مبتلا به یائسگی زودرس نه تنها باید شامل کار با بدن، بلکه با روح نیز باشد. تشخیص زودهنگام نه تنها دلیلی برای تجویز هورمونها، بلکه دلیلی برای ارائه حمایت روانی با هدف پذیرش تغییرات و بازیابی کنترل زندگی خود است.