آمریکا؛ مدعی دروغین حقوق بشر با کارنامه‌ای سیاه و خونین

به گزارش مجله خبری نگار، در شرایطی که ایالات متحده آمریکا همواره مدعی پرچمداری حقوق بشر در جهان است، بررسی دقیق عملکرد این کشور طی دهه‌های اخیر، تصویری متناقض و گاه هولناک از نقض گسترده، سیستماتیک و آشکار حقوق انسان‌ها در عرصه‌های گوناگون ترسیم می‌کند.

از رفتار‌های خشونت‌بار نهاد‌های امنیتی در داخل خاک آمریکا گرفته تا سیاست‌های مداخله‌جویانه و خون‌بار در خارج از مرزها، شواهد متعدد از بی‌اعتقادی عملی این کشور به اصول بنیادین حقوق بشر حکایت دارد.

در داخل خاک آمریکا، مسئله تبعیض نژادی و خشونت پلیسی علیه اقلیت‌ها به‌ویژه سیاه‌پوستان یکی از مهم‌ترین و ماندگارترین چالش‌های حقوق بشری این کشور است.

قتل جورج فلوید در سال ۲۰۲۰ تنها یکی از صد‌ها نمونه‌ای بود که عمق این بحران ساختاری را عیان کرد. انتشار ویدیو‌هایی از رفتار‌های خشونت‌آمیز پلیس، بازداشت‌های خودسرانه، بی‌توجهی به عدالت در فرآیند دادرسی و مجازات نشدن عاملان نقض حقوق شهروندی، باعث شد میلیون‌ها نفر در سراسر آمریکا و جهان به خیابان‌ها بیایند و علیه «نژادپرستی نظام‌مند» فریاد بزنند.

با این حال، این فجایع تنها به موارد خاص محدود نمی‌شوند، بلکه محصول ساختار‌هایی هستند که طی سال‌ها، زمینه تبعیض و بی‌عدالتی را نهادینه کرده‌اند. نرخ بالای زندانی شدن جوانان سیاه‌پوست، تبعیض در اشتغال و مسکن، و نابرابری در خدمات بهداشتی و آموزشی، تنها بخشی از این واقعیت تلخ است.

یکی دیگر از مصادیق برجسته نقض حقوق بشر توسط آمریکا، استمرار فعالیت زندان گوانتانامو در خاک کوباست. از سال ۲۰۰۲ تاکنون، صد‌ها نفر از کشور‌های مختلف، بدون محاکمه، و در برخی موارد حتی بدون تفهیم اتهام رسمی، در این بازداشتگاه نگهداری شده‌اند. بسیاری از آنها تحت شکنجه، بازجویی‌های طولانی، و محرومیت از حقوق انسانی اولیه قرار گرفته‌اند؛ امری که با مفاد صریح کنوانسیون‌های ژنو و میثاق حقوق مدنی و سیاسی در تضاد کامل است.

با وجود وعده‌های متعدد برای تعطیلی این زندان، دولت‌های متوالی آمریکا از تصمیم‌گیری قاطع در این زمینه سر باز زده‌اند. گزارش‌های سازمان ملل و سازمان‌های حقوق بشری نشان می‌دهد که رفتار غیرانسانی با زندانیان در گوانتانامو، نمونه‌ای از سیاست‌های «دوگانه» آمریکا در قبال حقوق بشر است؛ جایی که امنیت ملی بهانه‌ای برای نادیده گرفتن کرامت انسانی می‌شود.

در عرصه بین‌الملل، ایالات متحده با مداخلات نظامی در کشور‌هایی نظیر افغانستان، عراق، لیبی و سوریه، مسئول کشته شدن صد‌ها هزار غیرنظامی و آوارگی میلیون‌ها نفر بوده است. حملات پهپادی در یمن، پاکستان و سومالی نیز به دفعات غیرنظامیان بی‌گناه را هدف قرار داده‌اند. با این حال، هیچ‌گاه مسئولیت حقوقی مشخصی از سوی آمریکا پذیرفته نشده و هیچ‌یک از مقام‌های ارشد آن کشور مورد پیگرد قضایی قرار نگرفته‌اند.

از سوی دیگر، حمایت بی‌چون‌وچرا از رژیم صهیونیستی در جنایات غزه، موجب اعتراض گسترده نهاد‌های حقوق بشری و حقوق‌دانان بین‌المللی شده است. ارسال تسلیحات پیشرفته، حمایت دیپلماتیک در سازمان ملل، و جلوگیری از صدور قطعنامه‌های توقف جنگ، ایالات متحده را به یکی از بازیگران کلیدی در استمرار کشتار زنان و کودکان فلسطینی تبدیل کرده است.

کیمیایی استاد حقوق بین الملل می‌گوید: اگر معیار حقوق بشر، استاندارد‌های بین‌المللی باشد، آمریکا باید خودش یکی از اولین متهمان باشد. اما متأسفانه با سلطه رسانه‌ای و سیاسی، خودش را قاضی و مدعی‌العموم معرفی کرده است.

این کارشناس معتقد است که آمریکا، حقوق بشر را نه به‌عنوان یک ارزش جهان‌شمول بلکه به‌عنوان ابزاری سیاسی برای فشار بر دولت‌های مستقل و مخالف سیاست‌هایش به‌کار می‌گیرد. کشور‌هایی که با سیاست‌های واشنگتن همراه نیستند، با لیست‌گذاری‌ها، تحریم‌ها و هجمه رسانه‌ای مواجه می‌شوند در حالی‌که متحدان ناقض حقوق بشر، مشمول چشم‌پوشی استراتژیک می‌گردند.