مزدوران آمریکای لاتین در صفوف ارتش اوکراین

به گزارش مجله خبری نگار،  در ماه مه، مرکز جذب جدیدی در مکانی نامعلوم در غرب اوکراین افتتاح شد و یک کارزار تبلیغاتی فضای مجازی نیز آغاز گردید که در ابتدا بر آمریکای لاتین تمرکز داشت. این حرکت نویدبخش است؛ روزانه حدود صد درخواست جدید دریافت می‌شود. نیرو‌های جذب‌شده به‌طورکلی هزینه‌های سفر به اوکراین را خود متقبل می‌شوند و نسبت به سربازان اوکراینی از هیچ امتیاز ویژه‌ای برخوردار نیستند.

دست به دامان بیگانگان

به گفته اولکسی بزهوِتس، یکی از مقامات وزارت دفاع کی‎یف که نظارت بر برنامه جذب را بر عهده دارد، اوکراین امیدوار است هر ماه «چند هزار» نیروی جدید از خارج جذب کند؛ امری که مورد استقبال قرار می‌گیرد. نرخ جذب اوکراین در حدود ۲۷۰۰۰ نفر در ماه است که تقریباً ۱۵۰۰۰ نفر کمتر از جذب روسیه به شمار می‌رود؛ و این در حالی است که تعداد نگران‌کننده‌ای از فرار‌ها در جریان آموزش نیز در نظر گرفته نشده است.

حقوق پایه در جبهه به مبلغ ۳۰۰۰ دلار در ماه، پیش از دریافت پاداش — شاید ده برابر میانگین دستمزد در مناطق فقیرتر آمریکای جنوبی — انگیزه‌ای قوی برای مزدوران آمریکای لاتین که از درگیری باند‌های مواد مخدر جان سالم به در برده‎اند، به‌حساب می‌آید.

سربازان غیرقابل اعتماد

بهره‌گیری از مزدوران در میدان نبرد، سابقه‌ای طولانی در تاریخ نظامی دارد و از دوران امپراتوری‌های باستان تا جنگ‌های مدرن دیده شده است؛ اما در بسیاری از موارد، اتکای بیش از حد به نیرو‌های مزدور به ناکامی‌های راهبردی انجامیده است. برای نمونه، کارتاژ در جنگ‌های پونیک با روم، باتکیه‌بر ارتشی از مزدوران شکست خورد، چرا که این نیرو‌ها در برابر وفاداری به کشور، تنها به منافع مالی پایبند بودند. همچنین در دوران رنسانس، بسیاری از دولت‌شهر‌های ایتالیا که ارتش‌های خود را با کوندوتیه‌ری‌ها (سرداران مزدور) اداره می‌کردند، به دلیل بی‌ثباتی، خیانت یا ترک میدان در لحظات بحرانی متحمل شکست شدند. این تجربیات تاریخی نشان می‌دهد که فقدان انگیزه‌های ملی، ایدئولوژیک یا اعتقادی در میان مزدوران، می‌تواند انسجام رزمی را تضعیف کرده و سرنوشت نبرد را تغییر دهد.

در همین راستا، اسکات ریتر، افسر پیشین اطلاعات ارتش آمریکا، در گفت‌و‌گو با رسانه‌های مستقل تصریح کرده که تکیه بر نیرو‌های فاقد پیوند ملی و ایدئولوژیک با اوکراین، انسجام میدانی و کارایی عملیاتی ارتش را تضعیف می‌کند. همچنین ژاک بود، افسر سابق اطلاعاتی سوئیس، هشدار داده که حضور مزدوران، به‌ویژه از آمریکای لاتین یا کشور‌های فقیر، نه‌تنها بر مشروعیت جنگ سایه می‌افکند بلکه زمینه نفوذ اطلاعاتی و حتی خرابکاری را برای روسیه فراهم می‌کند. این تحلیلگران معتقدند چنین رویکردی ممکن است در کوتاه‌مدت بخشی از خلأ نیرو را پر کند، اما در بلندمدت به بی‌ثباتی جبهه و افزایش تلفات دامن می‌زند.

در نهایت، حضور مزدوران لاتین‌تبار در صفوف ارتش اوکراین، هرچند ممکن است به طور موقت بخشی از خلأ نیروی انسانی را جبران کند، اما نمی‌تواند مانعی مؤثر در برابر ماشین جنگی سازمان‌یافته، پرشمار و عمیقاً ایدئولوژیک روسیه باشد. نیرو‌هایی که بدون پیوند ملی، تنها به انگیزه‌های مالی وارد میدان می‌شوند، در برابر ارتشی که با پشتوانه صنعتی، لجستیکی و اعتقادی می‌جنگد، کارایی پایداری ندارند. جنگ‌های تاریخ نیز نشان داده‌اند که مزدوران هرگز جایگزینی برای اراده ملی و انسجام درونی یک ملت نیستند و این سیاست، در نهایت دردی از شکست نهایی اوکراین دوا نخواهد کرد.