آشنایی با ابعاد پنهان اضطراب جنگ

به گزارش مجله خبری نگار/تهدید جنگ، صرف‌نظر از فاصله جغرافیایی، می‌تواند به‌سرعت از زمزمه‌های محلی به یک وحشت جمعی بدل شود. این پدیده، که متخصصان سلامت روان آن را «اضطراب جنگ» می‌نامند، حالتی روانی است که با احساس درماندگی، ترس شدید و آگاهی افراطی از تهدیدات احتمالی مشخص می‌شود.

ابعاد پنهان اضطراب جنگ اضطراب جنگ تنها یک واکنش به تنش‌های سیاسی نیست؛ بلکه تجربه‌ای عمیقاً شخصی، عاطفی و حتی جسمی است.

هنگامی که سایه جنگ بر سرنوشت جوامع سنگینی می‌کند، شاهد بروز رفتار‌هایی مانند انبار کردن افراطی اقلام ضروری، “دوم‌اسکرولینگ” (doomscrolling) – گشت‌وگذار بی‌وقفه در اخبار ناگوار در فضای مجازی – و مصرف اجباری و مداوم اخبار هستیم.

این رفتارها، هرچند ممکن است در ظاهر عادی به نظر برسند، نشان‌دهنده یک مبارزه درونی با وحشت و نااطمینانی هستند. اینجاست که اهمیت مدیریت این وحشت آشکار می‌شود.

روپا چوبال، روانشناس بالینی و درمانگر تروما، معتقد است: “وحشت آشکار است. نکته مهم این است که چگونه با آن کنار بیاییم. ”

در همین باره: پناهگاه عاطفی؛ عشق چگونه در بحبوحۀ جنگ دوام می‌آورد؟ راز تاب آوری در جنگ: این نیز بگذرد!

نقش حیاتی سیستم‌های حمایتی در شرایط نااطمینانی و تهدید، یکی از قوی‌ترین سپر‌ها در برابر اضطراب، داشتن یک سیستم حمایتی قوی است. این سیستم شامل خانواده، دوستان و عزیزان می‌شود. ارتباط با این افراد نه تنها منبع آرامش است، بلکه می‌تواند به ما کمک کند تا از غرق شدن در فضای منفی جنگ و نگرانی‌ها جلوگیری کنیم.

گفت‌و‌گو و ارتباط: روانشناسان توصیه می‌کنند که برای آرامش و مقابله با ترس، با اعضای خانواده و عزیزانتان صحبت کنید. این صحبت‌ها لزوماً نباید درباره جنگ و مصائب آن باشد.

به اشتراک گذاشتن روال‌های روزمره، صحبت درباره موضوعات عادی زندگی و حفظ روتین‌های روزانه می‌تواند به حفظ “احساس تعادل و ثبات” کمک کند.

این کار به شما اجازه می‌دهد که علیرغم وجود تهدید، زندگی را در جریان ببینید و از کنترل کامل اضطراب بر ذهن جلوگیری کنید.

محدودیت در بحث‌های منفی: نکته مهمی که اغلب نادیده گرفته می‌شود، پرهیز از بحث‌های بیش از حد و افراطی درباره وضعیت جنگ با دیگران است. گاهی اوقات، غرق شدن در این گفت‌و‌گو‌ها می‌تواند خود به تشدید اضطراب دامن بزند و فضای ذهنی ما را منفی‌تر کند.

تمرکز بر همبستگی و اطمینان‌بخشی: اگر بحثی در گرفت، تمرکز اصلی باید بر اطمینان‌بخشی و حس همبستگی باشد: “همه ما در کنار هم هستیم و از یکدیگر حمایت می‌کنیم. ” این حس اتحاد و پشتیبانی متقابل، می‌تواند منبع بزرگی از آرامش و امید باشد. در شرایطی که تهدید بیرونی وجود دارد، دانستن اینکه تنها نیستیم و می‌توانیم به یکدیگر تکیه کنیم، قدرت زیادی به ما می‌بخشد.

تغذیه آگاهانه معمول است که در هنگام استرس روانی شدید، اختلال در عادات غذایی مشاهده شود. برخی از افراد ممکن است به طور مکرر به غذا‌های سبک روی بیاورند، در حالی که برخی دیگر ممکن است اشتهای خود را به طور کلی از دست بدهند - این یک واکنش بیولوژیکی به ترس است. اما با گام‌های کوچک و پیوسته، می‌توانیم به آرامی خود را به تعادل بازگردانیم.