تنهایی نسبی به شما کمک می‌کند تا بهتر از انزوای کامل، بهبود یابید

به گفته محققان دانشگاه ایالتی اورگان، گذراندن وقت به تنهایی و دور از جامعه، مانند پیاده‌روی در جنگل یا گوشه‌گیری در یک کلبه، به اندازه اشکال خلوت و تنهایی، انرژی را بازیابی نمی‌کند و ارتباطات اجتماعی را تقویت نمی‌کند.

به گزارش مجله خبری نگار، به گفته محققان دانشگاه ایالتی اورگان، گذراندن وقت به تنهایی و دور از جامعه، مانند پیاده‌روی در جنگل یا گوشه‌گیری در یک کلبه، به اندازه اشکال خلوت و تنهایی، انرژی را بازیابی نمی‌کند و ارتباطات اجتماعی را تقویت نمی‌کند.

مطالعه‌ای که در مجله PLOS One منتشر شده است نشان می‌دهد فعالیت‌هایی که امکان تعامل جزئی با افراد یا فناوری را فراهم می‌کنند، مانند مطالعه در کافه یا گوش دادن به موسیقی در مسیر رفتن به محل کار، تأثیرات مفیدتری بر سلامت روان دارند.

این مطالعه که توسط مورگان کوین راس، استادیار ارتباطات در دانشگاه ایالتی اورگان، و اسکات کمپبل انجام شد، نزدیک به ۹۰۰ بزرگسال آمریکایی را مورد بررسی قرار داد. محققان دریافتند که فعالیت‌هایی مانند بازی با تلفن همراه یا رفتن به سینما به تنهایی، مفیدتر از انزوای کامل، مانند سفر‌های انفرادی یا نوشتن در مکان‌های دورافتاده است.

راس خاطرنشان کرد که یکی از مؤلفه‌های مهم رفاه، تعادل بین تعامل اجتماعی و تنهایی است. فناوری‌های مدرن که امکان ارتباط فوری را فراهم می‌کنند، نیاز به رویکردی ویژه برای درک اشکال مختلف تنهایی دارند. محققان ماتریسی از تنهایی ایجاد کردند که دو سطح را از هم متمایز می‌کند: پایه، که با عدم ارتباط با افراد مشخص می‌شود، و کامل، که شامل انزوای کامل از افراد و فناوری است. آنها همچنین بررسی کردند که چگونه اشکال مختلف تنهایی بر بازیابی انرژی و حفظ ارتباط اجتماعی تأثیر می‌گذارد.

دانشمندان خاطرنشان کرده‌اند که تنهایی همراه با تعامل سبک با فناوری یا افراد، در حفظ حس ارتباط و بازیابی سریع‌تر انرژی مؤثرتر است. در مقابل، تنهایی کامل، اگرچه ممکن است حس آزادی موقت ایجاد کند، اما اغلب هم انرژی و هم حس تعلق را از بین می‌برد.

یکی از یافته‌های جالب این مطالعه این است که نگرش مثبت به تنهایی، اثرات منفی آن را کاهش می‌دهد. به عنوان مثال، اگر فردی زمان تنهایی را راهی برای بازیابی قوای ذهنی و آماده شدن برای ارتباطات بعدی بداند، این امر تأثیر مثبتی بر وضعیت روانی او دارد. علاوه بر این، این اثرات هم در افراد برونگرا و هم در افراد درونگرا به یک اندازه مشهود است.

لینک کپی شد

اشتراک‌ گذاری