به گزارش مجله خبری نگار، دانشمندان در حال ارائه درک کاملتری از نقش حیاتی خواب در سلامت مغز هستند و تغییر ناگهانی در عملکرد خواب را که حدود ۲.۴ سالگی رخ میدهد، شناسایی میکنند، زمانی که هدف اصلی آن از ساختن مغز به نگهداری و ترمیم آن تغییر میکند.
محققان دیروز اعلام کردند که تجزیه و تحلیل آماری دادههای بیش از ۶۰ مطالعه خواب را انجام دادهاند. آنها مدت خواب، مدت خواب با حرکت سریع چشم (REM)، اندازه مغز و اندازه بدن را بررسی کردند و یک مدل ریاضی از چگونگی تغییرات خواب در طول رشد ایجاد کردند.
دو نوع خواب وجود دارد که هر کدام با امواج مغزی و فعالیت عصبی خاصی مرتبط هستند. خواب REM که در آن چشمها به سرعت از یک طرف به طرف دیگر در پشت پلکهای بسته حرکت میکنند، خوابی عمیق با رویاهای واضح است. خواب غیر REM عمدتاً بدون رویا است.
در طول خواب REM، مغز با ساخت و تقویت سیناپسها، ارتباطات عصبی جدیدی ایجاد میکند که سلولهای عصبی را قادر به برقراری ارتباط، افزایش یادگیری و تثبیت خاطرات میکند. در طول خواب، مغز همچنین مقدار کمی از آسیبهای عصبی روزانه به ژنها و پروتئینهای درون سلولهای عصبی را ترمیم میکند و همچنین محصولات جانبی تجمع یافته را از بین میبرد.
نتایج نشان داد که تقریباً در سن ۲.۴ سالگی، عملکرد اصلی خواب از ایجاد و قطع ارتباطات در طول خواب عمیق به ترمیم عصبی در طول خواب REM و غیر REM تغییر میکند.
ون ساویج، استاد بومشناسی، زیستشناسی تکاملی و پزشکی محاسباتی در UCLA و نویسنده ارشد این مطالعه که در مجله Science Advances منتشر شده است، گفت: «ما از اینکه این گذار مانند یک سوئیچ اتفاق افتاد و بسیار سریع بود، شوکه شدیم.»
خواب REM با افزایش سن کاهش مییابد. نوزادان که میتوانند حدود ۱۶ ساعت در روز بخوابند، حدود ۵۰ درصد از زمان خواب خود را در خواب REM میگذرانند، اما کاهش قابل توجهی در حدود ۲.۴ سالگی رخ میدهد. این درصد در ۱۰ سالگی به حدود ۲۵ درصد و در ۵۰ سالگی به بین ۱۰ تا ۱۵ درصد کاهش مییابد.
ون ساویج گفت: «خواب در سراسر قلمرو حیوانات یک نیاز است، تقریباً به اندازه خوردن و نفس کشیدن. من آن را سنگ بنای سلامت انسان میدانم.»