به گزارش مجله خبری نگار، آرتروز یک بیماری دژنراتیو است که غضروف پوشاننده انتهای استخوانها را از بین میبرد و باعث درد، سفتی و اختلال در حرکت میشود. در حال حاضر، درمان محدود به تسکین درد با داروها و در مراحل پیشرفته، تعویض مفصل با جراحی است.
محققان دانشگاه یوتا یک کارآزمایی بالینی یک ساله انجام دادند که نشان داد تنظیم جزئی زاویه پا هنگام راه رفتن میتواند درد را تا حدی معادل اثر دارو تسکین دهد. نتایج همچنین نشان داد که این مداخله، زوال غضروف زانو را کاهش میدهد.
اسکات اولریچ، یکی از نویسندگان این مطالعه، توضیح داد: «ما میدانیم که بارهای زیاد روی زانو، پیشرفت بیماری را تسریع میکند و تنظیم زاویه پا میتواند این بار را کاهش دهد. هنوز هیچ مطالعه تصادفی و کنترلشده با دارونما برای اثبات اثربخشی این مداخله انجام نشده است.»
محققان بر روی بیمارانی که مبتلا به آرتروز خفیف تا متوسط در قسمت داخلی زانو، یعنی قسمت داخلی که معمولاً وزن بیشتری را تحمل میکند، بودند، تمرکز کردند.
اولریش توضیح داد که زاویه بهینه پا برای کاهش فشار از فردی به فرد دیگر متفاوت است، بنابراین الگوی راه رفتن هر شرکتکننده پس از تجزیه و تحلیل حرکات آنها روی تردمیل حساس به فشار و دوربینهای ثبت حرکت، سفارشیسازی شد.
این مطالعه شامل ۶۸ شرکتکننده بود که نیمی از آنها برای کنترل اثر دارونما به گروه دارونما اختصاص داده شدند. شرکتکنندگان در گروه مداخله تحت تنظیم زاویه پای خاصی قرار گرفتند تا بار زانو کاهش یابد و از طریق ارتعاشات دستگاهی که روی پایشان بسته میشد، بازخورد فوری دریافت کردند که به آنها کمک میکرد زاویه راه رفتن جدید خود را حفظ کنند. سپس آنها تشویق شدند که روزانه به مدت ۲۰ دقیقه و با پیگیری دورهای، راه رفتن اصلاحشده را تمرین کنند.
پس از یک سال، اسکنهای MRI نشان داد که گروه مداخله در مقایسه با گروه کنترل، کاهش درد بیشتری را تجربه کرده و روند تخریب غضروف زانو در آنها کندتر شده است. اولریش گفت: «کاهش درد چیزی بین آنچه از یک داروی بدون نسخه مانند ایبوپروفن و یک داروی مسکن قویتر مانند اکسیکانتین انتظار میرود، بود.»
محققان معتقدند یکی از مهمترین مزایای این روش، ماندگاری طولانی مدت آن است، به خصوص برای افرادی که در دهه سی تا پنجاه زندگی خود هستند و ممکن است قبل از تعویض مفصل به دههها مدیریت درد نیاز داشته باشند. این تیم همچنین به دنبال سادهسازی این روش برای کاربردهای بالینی با استفاده از حسگرهای تلفن همراه، مانند ویدئو از تلفن هوشمند یا کفشهای هوشمند است.
این مطالعه در مجله لانست روماتولوژی منتشر شده است.
منبع: ایندیپندنت