به گزارش مجله خبری نگار/ایتنا،مطالعهای جدید نشان میدهد که یک ایمپلنت کوچک زیر پوست سر میتواند نظارت بر صرع را به شکل قابل توجهی بهبود بخشد و اطلاعات لازم را برای پزشکان فراهم کند تا کنترل بهتری بر تشنجها داشته باشند.
بیماران مبتلا به صرع معمولاً برای ثبت حملاتشان باید دفترچه یادداشتی داشته باشند؛ اما این یادداشتها تنها در حدود نیمی از موارد دقیق هستند، زیرا بسیاری از بیماران ممکن است برخی از تشنجها را به دلیل اختلال در هوشیاری یا از دست دادن حافظه تشخیص ندهند.
مارک ریچاردسون، رئیس مدرسه علوم شناختی در کالج کینگز لندن و پژوهشگر ارشد این مطالعه، میگوید: «یک ردیاب کوچک زیر پوست قادر است تشنجها را بسیار دقیقتر از خود بیماران تشخیص دهد.» همچنین یادداشتهای شخصی ممکن است حاوی اشتباهاتی باشند که برخی علائم غیرتشنجی به اشتباه به عنوان حمله ثبت شدهاند.
از آنجا که تنظیم دقیق داروها برای کنترل تشنجها به اطلاعات درست درباره حملات نیاز دارد، این فناوری میتواند بسیار ارزشمند باشد. تقریباً یک سوم بیماران صرع به داروهای ضدتشنج پاسخ نمیدهند و همین موضوع کنترل بیماری را دشوار میکند.
در این تحقیق، یک ایمپلنت EEG مجهز به هوش مصنوعی که به اندازه یک سکه پوند بریتانیا است، زیر پوست پشت گوش بیماران کاشته شد و توسط سیم کوچکی به ناحیه مغزی که معمولاً تشنجها از آنجا آغاز میشوند متصل است. این دستگاه به صورت بیسیم با یک رکوردر خارجی ارتباط برقرار میکند و دادههای امواج مغزی را ثبت مینماید.
تیم پژوهشی این دستگاه را در ۱۰ بزرگسال بریتانیایی مبتلا به صرع مقاوم به درمان کاشت و فعالیت مغز آنان را به مدت ۱۵ ماه پیگیری کرد. شرکتکنندگان علاوه بر استفاده از دستگاه، دفترچه تشنج و ساعت سلامت پوشیدنی نیز داشتند. در مجموع، نزدیک به ۷۲ هزار ساعت داده واقعی امواج مغزی و ۷۵۴ تشنج ثبت شد.
نتایج نشان داد که فقط ۴۸ درصد تشنجها توسط بیماران به درستی در دفترچه ثبت شده بود و ۲۷ درصد از حملاتی که در یادداشتها ذکر شده بود، در واقع تشنج نبوده است. همچنین، این ایمپلنت در تشخیص نوع دقیق تشنج نیز از یادآوریهای بیماران عملکرد بهتر و دقیقتری داشت.
پدرو ویانا، پژوهشگر اصلی و متخصص مغز و اعصاب، گفت: «توانایی نظارت دقیق و واقعی تشنجها، جمعآوری اطلاعات زمان و نوع آنها ابزاری بسیار ارزشمند برای پزشکان خواهد بود و میتواند تاثیر بزرگی روی درمان این بیماری خطرناک داشته باشد.»
با این حال، پژوهشگران تأکید دارند که برای عرضه عمومی، باید تحقیقات بیشتری روی گروههای بزرگتری انجام شود تا کارایی و ایمنی این فناوری بهتر تأیید شود.