به گزارش مجله خبری نگار، ماچا، مانند چای سبز و سیاه، از گیاه کاملیا سیننسیس به دست میآید. اما در پشت رنگ سبز مسحورکننده آن، یک داستان کشاورزی منحصربهفرد نهفته است: در حالی که برگهای چای سنتی در آفتاب رشد میکنند، بوتههای ماچا هفتهها قبل از برداشت از نور مستقیم محروم میشوند.
این روش کشت منحصربهفرد، ترکیب شیمیایی گیاه را تغییر میدهد و ترکیبات خاصی مانند کلروفیل و اسیدهای آمینه را افزایش میدهد. سپس برگها خشک و آسیاب میشوند و به پودر تبدیل میشوند، از این رو نام آن که در زبان ژاپنی به معنای «چای پودری» است، از این رو ...
اگرچه ماچا ارتباط نزدیکی با فرهنگ ژاپنی دارد، اما در واقع از چین سرچشمه گرفته است، جایی که راهبان بودایی آن را در قرن دوازدهم برای کمک به مدیتیشن به ژاپن آوردند. با گذشت زمان، این نوشیدنی به بخش اصلی فرهنگ چای ژاپنی، به ویژه در مراسم رسمی، تبدیل شد.
از نظر سلامتی، ماچا به لطف محتوای بالای پلی فنولها، از جمله فلاونوئیدهایی که به دلیل خواص آنتیاکسیدانیشان شناخته شدهاند، بسیاری از مزایای چای سبز را ارائه میدهد. اما از آنجا که برگها به صورت کامل و پودر شده مصرف میشوند، ماچا ممکن است دوز متمرکزتری از این ترکیبات مفید را فراهم کند.
ماچا طیف گستردهای از فواید بالقوه برای سلامتی دارد: آنتیاکسیدان، ضد میکروب، ضد التهاب، ضد چاقی و حتی ضد سرطان، و همچنین بهبود عملکرد مغز، کاهش استرس، ارتقاء سلامت قلب و تنظیم سطح قند خون.
با این حال، بیشتر شواهد پشتیبان این ادعاها از مطالعات آزمایشگاهی (روی سلولها یا حیوانات) به دست آمده است، نه از آزمایشهای بالینی قوی در انسان. بنابراین، اگرچه تحقیقات اولیه امیدوارکننده است، اما هنوز قطعی نیست.
چیزی که ما میدانیم این است که ماچا کافئین بیشتری نسبت به چای سبز معمولی دارد، اما معمولاً کمتر از قهوه است.
کافئین به خودی خود فواید سلامتی اثبات شدهای دارد، به خصوص اگر در حد اعتدال مصرف شود، مانند بهبود تمرکز، خلق و خو، متابولیسم و حتی کاهش خطر بیماریهایی مانند آلزایمر و پارکینسون. اما دوزهای بالای آن ممکن است عوارض جانبی مانند بیخوابی، اضطراب و فشار خون بالا ایجاد کند.
وقتی ماچا را با قهوه مقایسه میکنیم، متوجه میشویم که هر دو نوشیدنی خواص آنتیاکسیدانی و فواید قلبی عروقی دارند. با این حال، قهوه به طور کاملتری مورد مطالعه قرار گرفته است و دستورالعملهای واضحتری در مورد میزان ایمن مصرف روزانه (۳ تا ۴ فنجان در روز برای اکثر افراد) وجود دارد.
در مورد ماچا، توصیهها محافظهکارانهتر هستند، و برخی منابع ۱ تا ۳ فنجان در روز را پیشنهاد میکنند، احتمالاً به دلیل سطح بالای پلیفنول آن.
به گفته کارشناسان، هم قهوه و هم ماچا کمی اسیدی هستند و ممکن است باعث ناراحتی گوارشی یا رفلاکس در افرادی که معده حساسی دارند، شوند. با این حال، ماچا ممکن است برای برخی گزینه بهتری باشد. برخلاف قهوه، ماچا حاوی تیانین است، آمینو اسیدی که باعث آرامش میشود و میتواند اثرات تحریککننده کافئین را کاهش دهد، و آن را به جایگزینی ملایم برای افراد مستعد اضطراب تبدیل میکند.
در نهایت، هم ماچا و هم قهوه فواید بالقوهای برای سلامتی دارند و انتخاب درست به نیازها و ترجیحات شخصی شما بستگی دارد. قهوه بهتر مورد مطالعه قرار گرفته و ممکن است برای کسانی که کافئین را به خوبی تحمل میکنند و روزانه از چندین فنجان لذت میبرند، ایدهآل باشد. ماچا گزینه بسیار خوبی برای کسانی است که میخواهند کافئین کمتری مصرف کنند و در عین حال از آنتیاکسیدانها بهرهمند شوند، بدون اینکه دچار افت انرژی یا اضطراب شوند.
منبع: مدیکال اکسپرس