Conclave چیست؟ دخمه‌های تاریخ برای انتخاب جانشین سنت پیتر باز می‌شوند

به گزارش مجله خبری نگار، حدود یک هفته دیگر، کلیسای سیستین در‌های خود را به روی کاردینال‌های منتخب باز خواهد کرد که پاپ جدید را برای جانشینی پاپ فرانسیس فقید انتخاب خواهند کرد.

۱۳۵ نفر از اعضای هیئت انتخاب‌کنندگان کالج کاردینال‌ها، که زیر هشتاد سال سن دارند، در این فرآیند شرکت خواهند کرد. برای انتخاب شدن به عنوان پاپ، او باید دو سوم آرا را به دست آورد.

این هفتاد و ششمین (کنکلاو) "نشست محرمانه" در تاریخ کلیسا و بیست و ششمین گردهمایی خواهد بود که در کلیسای سیستین برگزار می‌شود، کلیسایی که به خاطر نقاشی‌های دیواری میکل‌آنژ که روز قیامت را به تصویر می‌کشند، مشهور است.

(کنکلاو) "نشست محرمانه" یعنی چه؟

کلمه «conclave» ریشه لاتین دارد و از دو کلمه Cum و Clave تشکیل شده است که به معنی «با کلید» یا اتاقی است که با کلید قفل شده است. در اصطلاحات کلیسایی، کلمه «کنفرانس» برای اشاره به مکان بسته‌ای که پاپ در آن انتخاب می‌شود، یا برای اشاره به مجمع کاردینال‌ها که برای انتخاب پاپ اعظم جدید فراخوانده می‌شوند، به کار می‌رود.

رأی‌گیری دو بار در روز انجام می‌شود. پس از مرتب شدن برگه‌های رأی، آنها را می‌سوزانند و در این لحظه ستونی از دود بر فراز کلیسای سیستین به هوا برمی‌خیزد. اگر نامزدی تعداد آرای لازم برای پیروزی را کسب کند، ماده‌ای مخصوص به آتش اضافه می‌شود که دود را سفید می‌کند و به همه اجازه می‌دهد ببینند که پاپ جدید انتخاب شده است.

تاریخچه‌ی (کنکلاو) "نشست محرمانه" بین قرون وسطی و دوران معاصر

هفتاد و ششمین گردهمایی کاردینال‌ها که در ۷ مه، به شکلی که امروزه می‌شناسیم، آغاز خواهد شد، توسط پاپ گرگوری دهم در سال ۱۲۷۴ تأسیس شد. قبل از آن تاریخ، فقط انتخاب پاپ مورد بحث قرار می‌گرفت و این کار از طریق مشارکت جامعه محلی، یعنی اسقف‌نشین رم، انجام می‌شد، زمانی که مؤمنان نامزد‌هایی را پیشنهاد می‌کردند و یکی از آنها توسط اسقف‌ها انتخاب می‌شد. بین قرن‌های چهارم تا یازدهم، روند انتخابات تحت تأثیر و نفوذ خارجی، امپراتوران روم و دیگران، قرار داشت.

در سال ۱۰۵۹، پاپ نیکلاس دوم تصمیم گرفت که پاپ فقط باید توسط کاردینال‌ها انتخاب شود. این تصمیم در نهایت در سال ۱۱۷۹ توسط پاپ الکساندر سوم تأیید شد و مقرر گردید که فرآیند انتخابات زمانی انجام شود که کاردینال دو سوم آرای رأی دهندگان را به دست آورد و این امر تا به امروز پابرجا مانده است.

در سال ۱۲۶۸، طولانی‌ترین (کنکلاو) "نشست محرمانه" تاریخ در کاخ پاپ در ویتربو برگزار شد. هجده کاردینال در آن شرکت کردند و دو سال و نه ماه بعد پاپ گرگوری دهم را انتخاب کردند! این امر مردم ویتربو را خشمگین کرد و آنها مانع خروج کاردینال‌ها از کاخ شدند و دیوار‌هایی در اطراف دروازه‌ها ساختند.

از آن تاریخ، تصمیم گرفته شد که جلسات انتخاباتی، چه در داخل و چه در خارج، پشت در‌های بسته و در آنچه «کنفرانس» نامیده می‌شد، برگزار شود.

اولین «کنفرانس محرمانه» تاریخ در سال ۱۲۷۶ در شهر آرتزو ایتالیا در منطقه توسکانی برگزار شد و پاپ اینوسنت پنجم انتخاب شد. در سال ۱۶۲۱، پاپ گرگوری پانزدهم از کاردینال‌ها خواست که با رأی مخفی رأی دهند.

پس از جنگ جهانی دوم، در سال ۱۹۴۵، پاپ پیوس دوازدهم قانون اساسی مربوط به مقر پاپی واتیکان را تصویب کرد که مقرر می‌داشت با خالی شدن هر یک از کرسی‌های پاپی، وظایف همه کاردینال‌ها، از جمله وزیر امور خارجه و روسای کلیسا‌ها و کوریاها، به استثنای کاردینال کامرلینگ، رئیس زندان و معاون کل اسقف‌نشین رم، متوقف شود. پاپ پل ششم تصمیم گرفت که حق انتخاب کاردینال‌ها باید به افراد زیر هشتاد سال محدود شود.

قانون اساسی رسولی که در حال حاضر در مورد انتخاب پاپ مورد استفاده قرار می‌گیرد، قانون دانشگاه دومینیچی گرگیس است که توسط پاپ ژان پل دوم در سال ۱۹۹۶ منتشر و توسط پاپ بندیکت شانزدهم در سال ۲۰۱۳ اصلاح شد و تصریح می‌کند که جلسه محرمانه باید در کلیسای سیستین برگزار شود.

پاپ راتزینگر همچنین یک توقیع رسولی صادر کرد که تصریح می‌کرد پس از سی و چهار جلسه رأی‌گیری بدون نتیجه، از کاردینال‌ها خواسته می‌شود تا به یکی از دو کاردینالی که بیشترین تعداد آرا را در آخرین جلسه کسب کرده‌اند، رأی دهند، در حالی که اکثریت دو سوم آرا که برای انتخاب پاپ ضروری است، حفظ شود.

منبع: vaticannews