به گزارش مجله خبری نگار، این مطالعه که توسط یک تیم تحقیقاتی از بیمارستان عمومی دانشگاه پزشکی تیانجین و چندین موسسه تحقیقاتی در چین انجام شد، نشان داد که محیطی که کودک در آن رشد میکند نقش اساسی در شکلدهی این اثرات دارد.
جی تانگ، جینگ ژانگ و همکارانش در این مطالعه نوشتند: «با افزایش تعداد خانوادههای تک فرزند در سراسر جهان، درک تأثیرات این پدیده بر رشد مغز و تکامل رفتاری و مسیرهایی که از طریق آن محیط بر این تغییرات تأثیر میگذارد، ضروری است».
در این مطالعه، محققان بر دادههای پروژه CHIMGEN (تصویربرداری ژنومی چین) که شامل ۲۳۹۷ شرکت کننده از ۳۲ مرکز تحقیقاتی در چین بود، تکیه کردند. آنها جفتهایی از افراد را که هر جفت شامل یک تک فرزند و دیگری با خواهر و برادر بود، با در نظر گرفتن تطابق آنها در عوامل جمعیتی و اجتماعی مقایسه کردند.
نتایج نشان داد که بزرگسالانی که بدون خواهر و برادر بزرگ شدهاند، الگوهای متفاوتی از ساختار مغز داشتند، از جمله تفاوت در یکپارچگی ماده سفید و اندازه برخی مناطق مغز مانند مخچه، علاوه بر فعالیت عصبی کمتر در لوب فرونتوتمپورال. ویژگیهای شناختی، رفتاری و روانی نیز مشاهده شد که به وضوح با عدم حضور خواهر و برادر مرتبط بود.
اگرچه برخی اثرات مستقیم بر ساختار و رفتار مغز وجود دارد، این مطالعه نشان داد که بیشتر تغییرات مربوط به عوامل محیطی قابل تغییر، مانند وضعیت اجتماعی-اقتصادی، مراقبت والدین و حمایت خانواده است. این نشان دهنده پتانسیل بهبود تجربه رشدی تک کودکان از طریق مداخلات آموزشی و اجتماعی با دقت طراحی شده است.
یافتهها نشان میدهد که تنها کودکان لزوماً متفاوت به دنیا نمیآیند، بلکه بر اساس تجربیاتی که با آنها مواجه میشوند شکل میگیرند و راه را برای مداخلاتی با هدف ارتقای سلامت روانشناختی، شناختی و رفتاری این گروه باز میکنند.
نتایج این مطالعه در مجله Nature Human Behaviour منتشر شد.
منبع: مدیکال اکسپرس