به گزارش مجله خبری نگار، چندین تحقیق قبلی نشان داده است که مدیتیشن، مجموعهای از تکنیکهای ذهنی برای بهبود تمرکز و آگاهی، میتواند وضعیت روانی را بهبود بخشد و به تسکین اضطراب و افسردگی کمک کند. با این حال، فعالیت عصبی خاصی که زیربنای شیوههای مدیتیشن و اثرات مثبت آنها است هنوز به طور کامل درک نشده است.
برای پر کردن این شکاف شناختی، محققان از دادههای جمع آوری شده از گروه منحصر به فردی از بیماران مبتلا به صرع استفاده کردند که با تراشههایی کاشته شده بودند که اجازه میدهد فعالیت مغز به طور مزمن با استفاده از الکترودهای کاشته شده در اعماق آمیگدال و هیپوکامپ (دو منطقه کلیدی مغز که در تنظیم احساسات و شکل گیری خاطرات نقش دارند) ثبت شود. قبل از شروع مطالعه، شرکت کنندگان تأیید کردند که در حال تمرین مدیتیشن هستند و توافق کردند که یک جلسه مدیتیشن ده دقیقهای را انجام دهند.
مدیتیشن با تغییر در قدرت و مدت زمان انواع خاصی از امواج مغزی، معروف به امواج بتا و گاما مرتبط بود. محققان توضیح دادند که این امواج بر اختلالات خلقی مانند افسردگی و اضطراب تأثیر میگذارند، بنابراین توانایی کنترل آگاهانه آنها از طریق مدیتیشن ممکن است اثربخشی درمان مرسوم را افزایش دهد.
محققان افزودند که این مطالعه بر تأثیر یک جلسه مدیتیشن متمرکز بود و تأثیر تمرینات مکرر ارزیابی نشد. این تیم امیدوار است که به تحقیقات ادامه دهد تا اثرات طولانی مدت مدیتیشن بر عملکرد مغز را بهتر درک کند.
نتایج این مطالعه در مجله Proceedings of the National Academy of Sciences منتشر شده است.