رعایت بهداشت گوش با این نکات ساده!

به گزارش مجله خبری نگار/بهداشت نیوز، گوش اندام شنوایی انسان و وظیفه آن، دریافت امواج صوتی و حفظ تعادل بدن است. چنانچه گوش دچار آسیب، اختلال و یا بیماری شود، سلامت عمومی بدن، در معرض خطر قرار می‌گیرد.

راهکار‌های رعایت بهداشت گوش

از شنیدن صدا‌های بلند خودداری شود.

همیشه باید گوش‌ها را پاکیزه و تمیز نگاه داشت.

عوارضی، چون ترشح از گوش، خارش، درد، وز وز گوش، همچنین سرگیجه، بیهوشی، بیخوابی، ممکن است علایمی از بیماری گوش باشد؛ بنابراین توصیه می‌شود به پزشک مراجعه شود.

از وارد کردن جسم نوک تیز به گوش پرهیز شود. چنانچه یک جسم خارجی در گوش فرو رفت، لازم است از سوی پزشک خارج شود.

بدون تجویز پزشک، از به کار بردن دارو و ریختن قطره‌های مختلف در گوش پرهیز شود.

برای پیشگیری از اختلالات شنوایی، علاوه بر درمان زودرس بیماری‌های عفونی گوش، لازم است دست کم سالانه دو بار، دانش آموزان از سوی پزشک و یا افراد دارای صلاحیت دیگر نظیر مراقبان سلامت، مورد سنجش شنوایی قرار گیرند تا در صورت بروز اختلالات، عارضه مشخص شود. چرا که اختلال در شنوایی، مانع بزرگی برای رشد استعداد، یادگیری، پیشرفت تحصیلی، نحوه ارتباط با دوستان و جامعه به وجود می‌آورد.

نشانه‌های هشدار دهنده در مورد سلامت گوش دانش آموزان برای معلم یا مراقب سلامت

هنگامی که دانش آموز برای بهتر شنیدن، دست خود را پشت گوشش می‌گذارد و لاله آن را به جلو خم می‌کند.

هنگامی که دانش آموز، یک طرف سرش را به سمت شخص صحبت کننده بر می‌گرداند تا از گوش سالم خود برای شنیدن کمک بگیرد.

وقتی که دانش آموز هنگام پاسخ دادن به گفته‌های شفاهی معلم، رفتاری غیر عادی بروز می‌دهد.

به شرکت در فعالیت‌های کلاس علاقه‌ای ندارد، زیرا او از درس چیزی نمی‌شنود و در نتیجه نمی‌فهمد و در پاسخگویی و شرکت در فعالیت‌های کلاسی، اعتماد بنفس و علاقه لازم را ندارد.

نظم کلاس را رعایت نمی‌کند، زیرا صحبت‌های معلم را درست نمی‌شنود؛ بنابراین کوشش می‌کند با انجام کار‌های دیگر وقت خود را در کلاس بگذراند.

در تکلم کندی دارد، یعنی دانش آموز لغات و عباراتی به کار می‌برد که ویژه سنین پایین‌تر است.

با مشاهده این علائم، معلم باید مسئله شنیداری دانش آموز را بررسی کرده و در صورت لزوم او را برای سنجش شنوایی به افراد متخصص معرفی کند.

راهنمای سنجش شنوایی با آزمایش «نجوا»:

یکی از بهترین روش‌های غربالگری کم شنوایی، آزمایش «نجوا» است. دانش آموز را در یک اطاق خلوت نشانده و در فاصله ۶۰ سانتی متری قرار بگیرید و از او بخواهید که یک گوش خود را با دست ببندد، سپس پشت سر یا پهلوی فرد به نحوی قرار بگیرید که او نتواند لب خوانی کند. در ادامه با گفتن کلمات دو سیلابی مثل ماشین، کتاب، کودک و موارد مشابه به صورتی که کلمات با استفاده از بازدم گفته شود و صدایی تولید نشود، ادا شود.

اگر دانش آموز بتواند کلمات را تکرار کند، شنوایی قابل قبولی دارد و در غیر این صورت دچار اختلال شنوایی است و باید او را برای آزمایش‌های دقیق تر، به متخصص معرفی کرد. چه بسا دقت، توجه و علاقه معلم نسبت به شناسایی و تشخیص مشکلات دانش آموزان، یعنی کسانی که دست کم اشکالات قابل اصلاحی دارند، می‌تواند آنان را از خطر ترک تحصیل یا اخراج شدن از مدرسه، نجات دهد.

باید در نظر داشت دانش آموزانی که مشکل آنان با سمعک یا عینک رسیدگی و کلاس خصوصی جبران می‌شود، استثنایی نیستند، اما اگر به مشکلات آنان توجه نشود چه بسا در زمره دانش آموزان استثنایی قرار گیرند.

تلاش معلم برای شناخت مشکل اصلی دانش آموز در صورت بروز رفتار نامناسب یا عقب افتادگی درسی، می‌تواندب سیار راهگشا باشد.