به گزارش مجله خبری نگار، به گفته مجله علمی JAMA Network Open، به گفته دانشمندان، این امر خطر بالای کووید را برای افراد مبتلا به نارسایی کلیوی تأیید میکند.
به گفته محققان، عملکرد کلیه اکثر شرکت کنندگان در مطالعه قبل از COVID-۱۹ پایدار بود. اما پس از عفونت، سرعت فیلتراسیون گلومرولی، یک شاخص کلیدی برای ایجاد نارسایی مزمن کلیه، سالانه ۴ میلی لیتر در یک زمان کاهش مییابد. این بسیار بیشتر از ذات الریه (۲.۴ میلی لیتر در دقیقه) است که نشان دهنده نیاز به نظارت دقیق بر سلامت کلیه در بیمارانی است که کووید را تجربه کردهاند.
تیم پزشکان به سرپرستی پروفسور خوان خسوس کاررو از موسسه کارولینسکا هنگام مطالعه دادههای جمع آوری شده توسط خدمات بهداشتی سوئد در پروژه SCREAM به این نتیجه رسیدند. این مطالعه در سال ۲۰۰۶ برای مطالعه مکانیسمهای توسعه بیماری کلیوی و تجزیه و تحلیل عوامل خطر مرتبط با آن آغاز شد که شامل بیش از ۱.۳ میلیون نفر از ساکنان استکهلم بود.
به منظور به دست آوردن اطلاعات لازم، دانشمندان به طور مداوم تغییرات در سلامت کلیه و سایر تغییرات سلامتی را در میان شرکت کنندگان در برنامه، از جمله عفونتهای قبلی، دنبال میکردند. بیش از ۱۳۴۰۰۰ داوطلب به کووید-۱۹ مبتلا شدهاند که دانشمندان از آن برای ارزیابی چگونگی تأثیر عفونت با ویروس کرونای جدید بر سرعت فیلتراسیون گلومرولی و سایر شاخصهای عملکرد کلیه استفاده کردهاند.
تجزیه و تحلیل دانشمندان نشان داد که عفونت با کروناویروس جدید به طور قابل توجهی به کاهش این شاخص در میان شرکت کنندگان SCREAM حداقل در دو سال اول پس از بهبودی کمک کرده است. کووید تأثیر بسیار قوی تری بر کلیههای داوطلبان نسبت به ذات الریه و سایر عفونتهای ریوی داشت که در این واقعیت منعکس شد که میزان فیلتراسیون گلومرولی در ناقلان قبلی کووید-۱۹، ۴۷ درصد سریعتر از عفونتهای تنفسی کاهش یافت.
منبع: TASS