پمادی که سلول‌های ایمنی را شناسایی و آلرژی را به راحتی درمان میکند!

به گزارش مجله خبری نگار/ برنا؛ DNA یک مولکول طولانی است که در آن عناصر مختلف در یک ردیف به هم متصل می‌شوند، شبیه به حروف یک جمله. همانطور که یک جمله اطلاعات را ذخیره می‌کند، رشته‌های DNA نیز می‌توانند. در عین حال، DNA چسبنده است، تقریبا مانند نوعی اتصال کوچک نوار چسب. این در کروموزوم‌ها به شکل دو رشته موازی وجود دارد که "سطوح چسبنده" آنها با یکدیگر روبرو هستند.

با این حال، آپتامر‌ها یک رشته هستند. این به آنها اجازه می‌دهد تا به مولکول‌های دیگر متصل شوند و بر عملکرد آنها تأثیر بگذارند. اینکه به کدام مولکول‌ها متصل می‌شوند به ترتیب عناصر آنها بستگی دارد: آپتامر‌های مختلف به مولکول‌های مختلف به روشی بسیار خاص متصل می‌شوند و دقیقا همین نکته است که آنها را برای تحقیقات مواد فعال جالب می‌کند.

ماهیگیری در کتابخانه آپتامر
پروفسور گینتر مایر از موسسه لیمز در دانشگاه بن توضیح می‌دهد: امروزه تولید کتابخانه‌های بزرگ آپتامر‌ها نسبتا آسان است، که توالی آن به طور تصادفی متفاوت است. برخی از این کتابخانه‌ها حاوی میلیون‌ها ماده فعال بالقوه بیشتر از افرادی هستند که در زمین زنده هستند.

مایر گفت: اگر می‌خواهید ساختار هدف خاصی را با aptamers مهار کنید، فقط باید از آنها به عنوان قلاب ماهیگیری استفاده کنید: اگر آنها را در مخلوط فرو کنید، نخ‌های aptamer مناسب به آنها می‌چسبند. ما از این روش برای جدا کردن آپتامر‌هایی که به یک پروتئین ایمنی خاص به نام CCL۲۲ پایبند هستند استفاده کردیم که همچنین عضو حوزه‌های تحقیقاتی فرا رشته ای" ماده "و" زندگی و سلامت " در دانشگاه بن است. سپس ما این بازدید‌ها را از نظر شیمیایی اصلاح و بهینه سازی کردیم.

جذب کننده سیستم ایمنی بدن
CCL۲۲ چیزی است که به عنوان یک کیموکین شناخته می‌شود، که ماده‌ای است که مهاجرت سلول‌ها را در بدن کنترل می‌کند. اگر سلول‌های ایمنی خاصی عناصر یک باکتری یا ویروس را تشخیص دهند، آنها کیموکین‌ها را آزاد می‌کنند و بنابراین نیرو‌های دفاعی بدن را برای کمک فرا می‌خوانند.

یک چیز مشابه نیز در مورد درماتیت تماس آلرژیک اتفاق می‌افتد: پروتئین‌های بدن توسط آلرژن اصلاح می‌شوند مانند گردنبند حاوی نیکل. این تغییرات در واقع بی ضرر توسط سیستم ایمنی بدن به عنوان خارجی تلقی می‌شود که از جمله موارد دیگر منجر به آزاد شدن CCL۲۲ می‌شود، سپس ccl۲۲ سلول‌های T را جذب می‌کند که به محل عمل مهاجرت می‌کنند. نتیجه یک واکنش آلرژیک است.

پماد آپتامر به موش‌ها کمک می‌کند
پروفسور ایرمگارد فورستر، همکار مایر توضیح می‌دهد: ما اکنون یک آپتامر علیه CCL۲۲ به موش‌ها داده ایم. این دانشمند تحقیقات مربوط به "ایمونولوژی و محیط زیست" را در موسسه لیمز در دانشگاه بن انجام می‌دهد و همچنین عضو خوشه عالی "ImmunoSensation۲" و منطقه تحقیقاتی فرا رشته‌ای "زندگی و سلامت"است. این تا حدودی کیموکین را مسدود کرد. به طور استعاری، بینی سلول‌های T دیگر قادر به تشخیص جذب کننده متصل به آپتامر نبود.

در نتیجه، واکنش آلرژیک پوست پس از درمان با آپتامر کاهش یافت. باور نکردنی است، این حتی در صورتی کار می‌کند که ماده فعال به صورت پماد به مناطق ملتهب اعمال شده باشد. این به ما این امکان را داده است که برای اولین بار نشان دهیم که آپتامر‌ها نیز می‌توانند به این شکل اداره شوند گینتر مایر برجسته می‌کند. دو نویسنده اصلی آنا جانچیک و مارلین گوتشالک، که آزمایشات را انجام دادند، خود از این نتیجه شگفت زده شدند و از پتانسیل درمانی آینده هیجان زده شدند.

هنوز مشخص نیست که آیا این روش برای انسان‌ها هم صدق می‌کند یا نه
محققان اکنون می‌خواهند بررسی کنند که آیا این برای سایر بیماری‌های پوستی نیز کار می‌کند.

ایرمگارد فورستر گفت: ممکن است بیماری‌هایی مانند درماتیت آتوپیک یا حتی ملانوم بدخیم با کرم‌های آپتامر ویژه در برابر این یا سایر پروتئین‌های هدف درمان شود. با این حال، نتایج ما تا کنون فقط برای موش‌ها اعمال می‌شود. هنوز مشخص نیست که آیا این روش برای انسان‌ها هم صدق می‌کند یا نه.