نکات و تکنیک‌های طلایی مدیتیشن که باید بدانید

به گزارش مجله خبری نگار،مدیتیشن، دریچه را بر روی درک مستقیم دانش و معرفت و قلمرو سعادت ابدی باز خواهد نمود. بدین ترتیب ذهن آسوده و آرام خواهد شد

تفکر مثبت و مدیتیشن

هنگامی که سطح دریا و یا برکه‌ای آرام و ساکن باشد، شخص قادر است کف آن را به وضوح مشاهده کند، اما هنگامی که سطح آب متلاطم باشد این امر مقدور نخواهد بود. همین حالت در هنگامی که ذهن آرام باشد صدق می‌کند. یعنی موقعی که ذهن بدون فکر و اندیشه باشد شما قادر خواهید بود خود را مشاهده کنید. این پدیده یوگا نامیده می‌شود. ما از دو راه قادر خواهیم بود که امواج و تلاطم روان و ذهن خود را کنترل کنیم: توسط تمرکز فکر؛ هم درونی و هم بیرونی.

تمرکز درونی

در این روش ما بر روی خود یا آگاهی من هستم تمرکز می‌کنیم.

تمرکز بیرونی

در این روش ما بر روی هر چیز دیگر به جز خود یا من هستم تمرکز می‌کنیم.

هنگامی که ما اشایی را بر می‌داریم نظیر چوب گلف، برای ضربه زدن به توپ و انداختن آن در سوراخ، تمرکز می‌کنیم. به عبارت بهتر، افکار دیگر را در ذهنمان متوقف می‌کنیم. هنگامی که تمرکز کامل حاصل می‌شود، حس می‌کنیم که بازی را بهتر انجام می‌دهیم. در اینجاست که احساس خوشایندی داریم البته نه به خاطر اینکه توپ را هیجده بار به درون سوراخ انداخته ایم، بلکه به خاطر اینکه به تمرکز کامل رسیده ایم و در آن موقع تمام نگرانی‌ها و مسائل در نظرمان ناپدید می‌شود. توانایی ذهن در کسب تمرکز برای همگان امکان پذیر می‌باشد و هیچ جیز غیر طبیعی درآن وجود ندارد.

مدیتیشن چیزی نیست که یک یوگی آن را به شما تعلیم دهد. شما خود باید توانایی دور کردن افکار و اندیشه‌ها را داشته باشید (البته با تمرین زیاد). تنها تفاوت بین مدیتیشن و این روش (تمرکز مثبت) در این است که ما تمرکز فکر بر روی اشیای خارجی را یاد می‌گیریم. هنگامی که ما وارد تمرکز کامل می‌شویم گذشت زمان را احساس نمی‌کنیم. درست مانند اینکه زمان متوقف شده است. هنگامی که ذهن در تمرکز است هیچ زمانی وجود ندارد. زمان، لحظه‌ها و تمامی مشاهدات خارجی، همگی ساخته و پرداخته ذهن می‌باشند. تمامی خوشی‌هایی که توسط ذهن به آن می‌رسیم موقتی و زودگذر هستند.

برای دست یابی به آرامش واقعی و شادمانی ابدی، ابتدا می‌بایست بدانیم که چطور ذهن آسوده می‌گردد، چطور تمرکز کنیم و چگونه به آن سوی ذهن و اندیشه نفوذ کنیم. با تمرکز بر روی خود و درون به تمرکز کامل و عمیق نائل خواهیم شد. این ماهیت مدیتیشن است.

تکنیک‌های مدیتیشن

مدیتیشن پدیده‌ای است که نمی‌توان آن را توصیف کرد، درست مانند این که بخواهیم برای شخص نابینایی رنگ‌ها را توضیح دهیم. تمامی پدیده‌های معمولی محدود به زمان و لحظه می‌باشند (اشاره به مادی بودن). آگاهی و درک عادی ما بالاتر از این نیست، به عبارت دیگر آگاهی و درک عادی ما محدود به زمان و مکان می‌باشد. عوامل مادی با معیار گذشته، حال و آینده بررسی می‌شوند. این معیار در مورد عوامل فوق طبیعی صدق نمی‌کند. در حقیقت مقوله زمان برای مواردی که همیشگی و پایدار نیست، غیرواقعی می‌باشد. نگاهی اجمالی به زمان‌ها می‌کنیم: حال: واحدی کوچک و غیر قابل اندازه گیری و زودگذر که قادر به فهم آن نیستیم. گذشته و آینده: هیچ کدام در زمان حال وجود ندارد. ما در خیال و وهم به سر می‌بریم.

حالت مدیتیشن فراتر از تمامی این محدودیت هاست و در آن گذشته و آینده وجود ندارد. تنها من نیستم در حالت ابدی وجود دارد. این حالت فقط زمانی میسر می‌شود که تمامی تعدیلات روانی متوقف و ساکن می‌شوند. اولین مشخصه و خصیصه‌ای را که می‌توانیم برای این وضعیت شرح دهیم عبارت است از: خواب عمیق که در آن زمان و لحظه وجود ندارد. هر چند که مدیتیشن با خواب عمیق تفاوت دارد ولی باعث تغییرات در روان آدمی می‌شود. با کنترل و متوقف کردن نوسانات فکری، مدیتیشن آرامش روانی را در پی دارد.

از دیدگاه فیزیکی، مدیتیشن به طولانی شدن مرحله آنابولیک (سازندگی بدن از لحاظ رشد و ترمیم) کمک می‌کند و همچنین باعث کاهش کاتابولیک (سوخت) و مرحله زوال می‌گردد. به طور معمول مرحله آنابولیک تا سن ۱۸ سالگی می‌باشد. از ۱۸ سالگی تا ۲۵ سالگی مرحله تعادل آن بوده و از ۳۵ سالگی به بعد مرحله کاتابولیک آغاز می‌شود. مدیتیشن کاهش چشمگیری در تنزل کاتابولیک دارد.

هر یک از سلول‌ها دارای آگاهی گروهی و انفرادی می‌باشند. هنگامی که اندیشه‌ها و امیال در بدن نفوذ می‌کنند، سلول‌ها فعال می‌شوند و جسم اغلب از درخواست گروه اطاعت می‌کند. از نظر علمی ثابت شده که اندیشه‌های مثبت، نتایج مثبتی را برای سلول‌ها به همراه خواهد داشت. همانطور که مدیتیشن باعث تفکر مثبت ذهن می‌شود، همچنین در بازسازی سلول‌ها و به تاخیر انداختن زوال آنها تأثیر چشمگیری دارد.

چیز زیادی در مورد آموزش مدیتیشن نمی‌توان گفت، همانطور که نمی‌توان برای آموزش خواب چیزی عنوان کرد. هر دو از شرایط مشابهی برخوردارند. اصول و نکاتی برای تکنیک‌های مدیتیشن وجود دارد که همواره باید آنها را به یاد داشت.

۱۴ نکته در مورد مدیتیشن

۱) نظم در محل و زمان تمرین اهمیت بسزایی دارد. وقتی که شرایط (زمان و مکان) منظم باشد، ذهن به آرامی و با حداقل تاخیر فعال می‌شود. به عبارت دیگر همیشه سعی کنید مدیتیشن را در یک ساعت بخصوص از روز و در یک نقطه مشخص انجام دهید.

۲) بهترین زمان از نظر موثر بودن، صبح زود و غروب می‌باشد. یعنی زمانی که اتمسفر آکنده از نیروی روحی ویژه‌ای است. چنانچه زمان‌هایی که ذکر شد برای شما مقدور نبود، ساعتی را انتخاب نمایید که مصادف با فعالیت‌های روزانه نباشد و زمانی باشد که ذهن آماده آرامش باشد.

۳) حتی المقدور اتاقی جداگانه برای مدیتیشن داشته باشید. با تکرار مدیتیشن، امواج نیرومندی در آن محل به وجود می‌آیند. همچنین فضای آرامش و خلوص می‌بایست احساس شود.

۴) در هنگام نشستن، سعی کنید که رو به جهت شما و یا شرق قرار بگیرید تا از فواید نیرو‌های مغناطیسی بهره‌مند گردید. به حالت آزاد و ثابت بنشینید. حالت نشست می‌بایست حالت لوتوس (نیلوفر) باشد. ستون فقرات و گردن کاملاً عمود بوده و هیچ گونه فشاری بر آنها وارد نشود.

۵) قبل از شروع، به مغزتان دستور بدهید که به مدت معینی (از نظر زمانی) آرام باشد. گذشته، حال و آینده را فراموش کند.

۶) آگاهانه تنفس را منظم کنید. به مدت پنج ثانیه تنفس شکمی انجام دهید تا اکسیژن به مغز شما برسد. سپس به طور تدریجی مغز را آسوده کنید.

۷) تنفس (دم و بازدم) را هماهنگ کنید. سه ثانیه دم و سه ثانیه بازدم. با منظم کردن عمل تنفس، جریان پرانا و انرژی حیاتی منظم می‌شود.

۸) در ابتدا اجازه بدهید تا فکرتان منحرف شود، بدین ترتیب ذهنتان به موارد گوناگونی مشغول خواهد شد، اما بالاخره تمرکز خواهد یافت.

۹) برای ساکن شدن ذهن به خود فشار نیاورید، زیرا با این عمل امواج مغزی افزایش یافته و مدیتیشن به تاخیر خواهد افتاد.

۱۰) یک نقطه کانونی را برای استراحت ذهن انتخاب کنید. اشخاصی که به طور ذاتی، عقلانی (ذهنی) هستند، می‌توانند برای این منظور آجناچاکرا را که محلی است بین دو ابرو انتخاب کنند. برای بقیه اشخاص (اشخاصی که تحریک پذیر و هیجانی هستند) استفاده از آناهاتا یا چاکرای قلب توصیه می‌شود. هرگز این نقطه را تغییر ندهید.

۱۱) بر روی اشیای بی رنگ و خنثی تمرکز نموده و پس از بستن چشم‌ها آن شی را تصور کنید. اگر از مانترا (ذکر یا کلمه‌ای که در هنگام تمرکز و مدیتیشن مرتبا تکرار می‌شود) استفاده می‌کنید، آن را در روان خود تکرار و با تنفس هماهنگ کنید. چنانچه مانترای مشخصی ندارید از کلمه اوم استفاده کنید. اگرچه تکرار آن در ذهن نیرومندتر می‌باشد. چنانچه شخص دچار خواب آلودگی شد، مانترا را با صدای بلند تکرار کند.

۱۲) تکرار باعث خلوص و پاکی اندیشه خواهد شد. در صورتی که امواج صوتی با امواج مغز همراه بوده این عمل بدون آگاهی از معنای آن باشد. تکرار لفظی از طریق تکرار ذهنی و روانی به زبان تله پاتیک پیشرفت خواهد نمود و در آنجاست که اندیشه پاک خواهد شد.

۱۳) با تمرین مدیتیشن دوگانگی از بین رفته و سامادهی و یا خو برتر جانشین خواهد شد. با ادمه آن دیگر بی حوصله و بی تاب نخواهید شد.

۱۴) در سامادهی، شخص در حالتی از خوشی و سعادت به سر می‌برد که آگاهی و شخص آگاه و دانسته‌ها همگی به یک مورد اطلاق می‌شوند و در اینجاست که خود برتر به وجود می‌آید. (دایره المعارف یوگا، تالیف سوامی شیواناندا، ترجمه رضا رامز) اگر روزی نیم ساعت عمل مدیتیشن را انجام دهید قادر خواهید بود به زندگی با قدرت روحی و ارامش بیشتری بنگرید. 

منبع:اینفو