به گزارش مجله خبری نگار، آنچه روستای بلبلآباد در بخش مرکزی بشاگرد هرمزگان را سر زبانها انداخته به اتحاد و همدلی اهالی روستا برمیگردد، به عهد راسخی که ۳۳ سال پیش با هم بستند و دور دخانیات را خط قرمز کشیدند، آن هم در دورهای که هنوز خبری از طرح روستاها و شهرهای بدون دخانیات نبود. اهالی روستا داوطلبانه و خودجوش قلیانها را شکستند و فروش سیگار در مغازههای روستا را ممنوع کردند. ابتکار شهر و روستای بدون دخانیات براساس ماده۸ کنوانسیون کنترل دخانیات سازمان جهانی بهداشت از سال ۱۳۹۸ در کشور رقم خورده است.
ماجرای روستای بدون دود و دخانیات در بلبلآباد ۵ سال طول کشید، اما جرقه اصلی آن در محرم سال ۱۳۶۵ زده شد. عضو شورای اسلامی روستای بلبلآباد به همشهری میگوید: در روستای ما رسم بود که در مهمانی و مراسم علاوه بر میوه و شیرینی و چای حتما با قلیان، چپق و سیگار از مهمانان پذیرایی شود. محرم سال ۱۳۶۵ حاجآقایی از قم برای سخنرانی دهه محرم مهمان ما شده بود. ایشان وقتی شیوه پذیرایی اهالی روستا را دید، اصل سخنرانی دهه محرم را به مضرات دخانیات اختصاص داد.
به گفته عباس زارعی، اطلاعرسانی درباره مضرات دخانیات نخستین بار بود که به گوش اهالی روستا میرسید و بهعبارتی، همه را شوکه کرد. بعد از آن محرم بزرگان تصمیم گرفتند روستا را از دود دخانیات پاک کنند.
زندگی بدون دخانیات برای اهالی روستا عادت شده، اما برای تازهواردها عجیب است. هیچ فردی در این روستا هیچ نوع دخانیات و موادمخدری استفاده نمیکند و تازهواردها به قانون روستا احترام میگذارند.
قبل از جشن روستای بدون دخانیات، کشاورزان بلبلآباد تنباکو کشت میکردند، اما در این ۳۳ سال دیگر تنباکو کشت نمیشود.
زارعی میگوید: اگر خواستگاری از روستا یا شهر دیگری باشد، یکی از شروط ضمن عقد برای او این است که سیگاری نباشد. کودکان و نوجوانانی که سنشان به روزهای قبل از سال ۱۳۷۰ قد نمیدهد از قلیان و سیگار خبر ندارند.
۵ سال طول کشید تا اهالی برای اجرای تصمیم خود آمادگی پیدا کنند. زارعی ادامه میدهد: بسیاری از افراد همان روزهای اول قلیانها را کنار گذاشتند. برای برخی طول کشید تا بتوانند سیگار را ترک کنند، اما همه افرادی که دخانیات مصرف میکردند به عهد خود پایبند بودند و برای ترک تلاش میکردند. دهم تیر ۱۳۷۰ مصادف با عید غدیر، جشن روستای بدون دخانیات یا جشن مرگ دود در روستا برگزار شد. عضو شورای اسلامی روستای بلبلآباد میافزاید: آن روز با اطمینان میدانستیم که ۸۰ درصد اهالی دود را ترک کردهاند. در روز جشن پا به سن گذاشتهها پیشقدم شدند و همراه اهالی هرچه قلیان، سیگار، پیپ، چپق، سیگار و تنباکو در خانه داشتند بیرون آوردند و از بین بردند. همقسم شدن اهالی به این شکل بود که هر یک از آنان از قلیانهایی که در میدان روستا دورتادور چیده شده بود یکی را برمیداشت، به سنگ میزد و میشکست، تنباکو و سیگار را داخل آتش میریخت، بعد از زیر قرآن رد میشد و یک لیوان شربت مینوشید. از آن روز تا به حال، عید غدیر برای اهالی ۹۵۰ نفره روستا روز جشن سالم زندگی کردن است.
منبع: همشهری