پل‌آستر و سینما؛ نوشتن با دوربین

به گزارش مجله خبری نگار/همشهری: این چهره محبوب کتابخوان‌های ایرانی در عالم سینما هم فعالیت‌هایی انجام داده بود. آستر کار خود را با نگارش فیلمنامه «دود» (۱۹۹۵) با بازی هاروی کایتل، ویلیام هرت و جیانکارلو اسپوزیتو آغاز کرد و این اثر جایزه بهترین فیلمنامه اول را برای آستر از جوایز مستقل اسپریت به ارمغان آورد. همچنین فیلم «دود» که کارگردانی آن را وین وانگ بر عهده داشت، موفق به کسب خرس نقره‌ای جایزه هیأت داوران از چهل‌و‌پنجمین جشنواره فیلم برلین هم شد.

پل آستر در دنباله فیلم «دود» با عنوان «صورت آبی» که سال۱۹۹۵ ساخته شد در کنار «وین وانگ» به‌صورت مشترک کارگردانی فیلم را نیز بر عهده داشت و این کمدی که بار دیگر با نقش‌آفرینی هاروی کایتل و جیانکارلو اسپوزیتو به همراه «لو رید»، «میرا سوروینو» و «مدونا» بود با نقد‌های متفاوتی روبه‌رو شد. این نویسنده در فیلم «مرکز جهان» در ۲۰۰۱ با فیلمنامه‌ای مشترک با وین وانگ بار دیگر کارگردانی را تجربه کرد. این فیلم که نخستین نمایش جهانی‌اش در پنجاه‌وچهارمین جشنواره فیلم کن بود، نامزد دریافت جایزه مستقل اسپریت برای بهترین بازیگر زن (مولی پارکر) شد. در سال۱۹۹۸، آستر فیلمنامه «لولو روی پل» را نوشت و کارگردانی کرد و سال۲۰۰۷ در فیلم «زندگی درونی مارتین فراست» با بازی دیوید تیولیس، ایرنه جاکوب و مایکل ایمپریولی بار دیگر نگارش فیلمنامه و کارگردانی را بر عهده داشت.

آستر با انتشار «شهر شیشه» در سال۱۹۸۵ که نخستین جلد از سه‌گانه «نیویورک» بود به موفقیت چشمگیری دست یافت. این نویسنده به‌طور مرتب در دهه‌های ۱۹۸۰، ۱۹۹۰ و ۲۰۰۰ میلادی بیش از ده‌ها رمان ازجمله «قصر ماه» (۱۹۸۹)، «موسیقی شانس» (۱۹۹۰)، «کتاب توهم» (۲۰۰۲) و «شب پیشگویی» (۲۰۰۳) را منتشر کرد.