به گزارش مجله خبری نگار، فوتبال ما دفاعی و کسلکننده است؛ اما وقتی پای جام حذفی به میان میآید تیمها به ناچاراحتیاط را کنار میگذارند. روز جمعه پرسپولیس درحالی از جام حذفی کنار رفت که سه بار در جریان بازی، وقت اضافه و پنالتیها جلو افتاده بود. اما چرا این اتفاق افتاد؟ این بازی و نتیجهاش میتواند درسهای جالبی برای ما داشته باشد.
۱ تاوان ترس| کادر فنی پرسپولیس که چند روز دیگر بازی حساسی مقابل سپاهان در لیگ برتر دارد در بازی جمعه که آن را تمام شده فرض میکرد دست به تعویضهای زیادی زد تا بازیکنان اصلیاش را دور از مصدومیت برای بازی بعدی حفظ کند. انتخابی که به تیم آلومینیوم جسارت حمله بیمحابا و انتحاری و تغییر نتیجه بازی در لحظات پایانی را داد.
۲ غیرمسئولانه بازی کردن| پرسپولیسیها در دقایق آخر ۹۰ دقیقه چند فرصت داشتند، اما بهقول فوتبالیها با شکم سیری بازی کردند و فرصتها را از دست دادند، چون برتری ۲ بر صفر را مطمئن فرض میکردند. اساساً این تمام شده فرض کردن بازی در خط دفاع قرمزها هم نمود داشت. اگر وقتی هیچچیز تمام نشده، خود را برنده فرض کنیم قطعاً جریمه خواهیم شد.
۳ نداشتن آمادگی ذهنی| شاید هر کدام از ما در کار، پروژه درسی و دانشگاهی ارائه دهنده اصلی نباشیم؛ اما وقتی بخشی از یک تیم هستیم باید ذهنمان آماده باشد هرلحظه که نیاز شد به تیم کمک کنیم. بیشتر بازیکنان تعویضی پرسپولیس به وضوح آمادگی ذهنی لازم برای حفظ کیفیت فنی تیم در آن جو خاص ورزشگاه و بازی را نداشتند.
۴ مزد شجاعت| خیلیها ممکن است زود تسلیم و ناامید شوند؛ اما کادر فنی و بازیکنان آلومینیوم هدیهای را که کادر بیتجربه قرمزها و تعویضیهای ناآماده به آنها دادند، پس نفرستادند و بدون ناامیدی در دقایق ۸۵ و ۹۵ بازی را به تساوی کشاندند. عجیبتر اینکه در اتفاق فوتبالی نادری همین کار بزرگ را در دقایق ۱۱۱ و ۱۲۱ وقت اضافه هم رقم زدند. در پنالتیها هم با اینکه عقب افتادند بازهم خوب جنگیدند.
منبع: خراسان