زمین تبدیل نخواهد شد!

به گزارش مجله خبری نگار،۱۲ عضو کمیسیون فرعی بین‌المللی چینه‌شناسی کواترنر (SQS) به پیشنهاد ایجاد عصر آنتروپوسن که عموما به‌عنوان عصر تاثیرات بازگشت‌ناپذیر انسانی بر زمین شناخته می‌شود، رای منفی دادند و تنها چهار نفر رای مثبت دادند. این نتیجه شکست آشکاری برای پیشنهادکنندگان به‌شمار می‌رود؛ اما دو عضو اصلی کمیته، رای نهایی را به چالش کشیده‌اند.
یان زالاسیویچ از دانشگاه لستر بریتانیا و مارتین هد از دانشگاه براک کانادا ادعا می‌کنند رای‌گیری در تضاد با اساسنامه کمیسیون بین‌المللی چینه‌شناسی (ICS) بوده است. زالاسیویچ در گفتگو با نیچر گفت او هنوز نمی‌تواند بیشتر از این اظهار نظر کند، اما آن‌ها در هدایت فرایند رای‌گیری نقشی نداشته‌اند، بنابراین مسئول «بی‌قاعدگی‌های رویه‌ای» که اتفاق افتاده است، نیستند.
کمیته SQS از کمیته‌های فرعی ICS است. به طور معمول، فرایند تجدیدنظر پذیرفته نمی‌شود. دیوید هارپر، دیرینه‌شناس دانشگاه دورهام و رئیس ICS بیش از بیانیه مطبوعاتی ششم مارس به نیچر گفته بود این پیشنهاد از این جلوتر نمی‌تواند برود. طرفداران می‌توانند ایده مشابهی در آینده مطرح کنند.
دریاچه کرافورد کانادا آثاری از تاثیر انسان بر زمین ازجمله میکروپلاستیک‌ها و پلوتونیم ناشی از آزمایش بمب‌های هیدروژنی را در رسوبات خود جمع و حفظ کرده است.
اگر دوره آنتروپوسن پذیرفته می‌شد، جایگزین دوره هولوسن می‌شد که حدود ۱۱٬۷۰۰ سال پیش و پس از پایان آخرین عصر یخبندان شروع شده بود. در این صورت، آغاز آنتروپوسن در سال ۱۹۵۲ تعیین می‌شد که همان زمانی است که پلوتونیم حاصل از آزمایش‌های بمب هیدروژنی در رسوبات دریاچه کرافورد در نزدیکی تورنتو کانادا ظاهر شد.
مفهوم فرهنگی آنتروپوسن
اگرچه آنتروپوسن احتمالا به مقیاس زمانی زمین‌شناسی اضافه نخواهد شد، همچنان مفهوم فرهنگی گسترده‌ای است که توسط افراد زیادی برای توصیف عصر تسریع اثرات انسانی، مانند تغییرات اقلیمی و نابودی تنوع زیستی استفاده شده است. جولیا آدنی توماس، مورخ دانشگاه نوتردام می‌گوید: «ما اکنون روی سیاره‌ای عملا غیرقابل پیش‌بینی قرار داریم که در طول ۱۲هزار سال گذشته آن را تجربه نکرده‌ایم. این درک از آنتروپوسن کاملاً واضح است.»
اگر دوره آنتروپوسن پذیرفته می‌شد، جایگزین هولوسن می‌شد که حدود ۱۱٬۷۰۰ سال پیش شروع شده بود
تصمیم برای رد نام‌گذاری دوره‌ی جدید، پنجم مارس، پس از پایان فرایند رای‌گیری یک ماهه SQS از سوی نیویورک‌تایمز علنی شد؛ اما این اتفاق پیش از آن افتاد که رهبران کمیته، مذاکرات را نهایی و اعلامیه رسمی را منتشر کنند.
فیلیپ گیبارد، زمین‌شناس دانشگاه کمبریج بریتانیا که در کمیته SQS حضور دارد، گفت زالاسیویچ و هد با شروع روند رای‌گیری در یک فوریه مخالف بودند، اما بقیه اعضای کمیته می‌خواستند با رای دادن به جلو حرکت کنند و این کار را طبق قوانین SQS انجام دادند.
اگر پیشنهاد در کمیته SQS تایید می‌شد، درنهایت می‌بایست دو مانع دیگر را نیز پشت سر می‌گذاشت: تایید کمیسیون کامل چینه‌شناسی و تایید اتحادیه بین‌المللی علوم زمین‌شناسی.
برخی از اعضای کارگروه آنتروپوسین که به طرح پیشنهاد کمک کرده بودند، از این شکست ناامید شده‌اند. آن‌ها سال‌ها به مطالعه مکان‌هایی در سراسر جهان پرداخته بودند که می‌توانستند نشانگر آغاز عصری متاثر از انسان روی زمین باشند. آن‌ها قبل از انتخاب دریاچه کرافورد، تجزیه‌و‌تحلیل‌های زیست‌محیطی جدیدی در بسیاری از مکان‌ها انجام داده بودند و مواردی ازقبیل بقایای هسته‌ای، خاکستر سوخت‌های فسیلی و سایر نشانگر‌های تاثیر انسان‌ها در لایه‌های زمین‌شناسی را مورد مطالعه قرار داده بودند.
فرانسین مک‌کارتی، دانشمند میکروپالئونتولوژی از دانشگاه براک که سرپرستی پیشنهاد دریاچه کرافورد را بر عهده داشت، می‌گوید: «به روشنی نشان دادیم که سیاره‌ای که روی آن زندگی می‌کنیم نسبت به قبل متفاوت است و نقطه عطف بزرگ آن اواسط قرن بیستم بود.»
یونگ مینگ هان، عضو کارگروه، ژئوشیمیدان موسسه محیط زیست زمین آکادمی علوم چین می‌گوید: «من از نتیجه SQS بسیار ناامید هستم. همه می‌دانیم سیاره وارد دوره‌ای شده است که در آن انسان‌ها به عنوان نیرویی کلیدی عمل می‌کنند و شواهد چینه‌شناسی انکارناپذیری از خود بر جای گذاشته‌اند.» درحال‌حاضر، SQS و ICS نحوه حل‌وفصل درخواست زالاسیویچ و هد را برای ابطال رای بررسی خواهند کرد. در همین حین، بحث‌های علمی و عمومی درمورد بهترین روش توصیف آنتروپوسن همچنان ادامه دارد.
یکی از استدلال‌های جدید این است که آنتروپوسن را باید به‌عنوان رویدادی در تاریخ زمین‌شناسی تعریف کرد (شبیه پیدایش اکسیژن در اتمسفر در حدود دو میلیارد سال پیش که به رویداد بزرگ اکسیژنی معروف است)، اما نه به‌عنوان دوره‌ای رسمی.
ارل الیس، بوم‌شناس دانشگاه مریلند بالتیمور در بالتیمور می‌گوید: «این امر منطقی‌تر است، زیرا رویداد‌های زمین‌شناسی به شکل دگرگونی‌هایی در طول زمان نظیر صنعتی‌شدن جوامع انسان و آلوده کردن سیاره رخ می‌دهند و نه به عنوان تغییر ناگهانی از یک حالت به حالت دیگر. ما باید درمورد تاثیر انسان روی کره زمین به عنوان فرایندی گسترده‌تر فکر کنیم، نه به‌عنوان مرز مشخصی در زمان.»
شیوه تفکر الیس حداقل در برخی از آرای رد ایده عصر آنتروپوسن نقش داشت. دو نفر از اعضای SQS به نیچر گفتند که تا حدی به دلیل تاریخ طولانی و درحال تکامل اثرات انسانی بر زمین به این پیشنهاد رای منفی داده‌اند. الیس می‌گوید: «با رای مخالف، آن‌ها درواقع بیانیه قوی‌تری دادند: اینکه درنظر گرفتن دیدگاه عمیق‌تری از آنتروپوسن روش مناسب‌تری برای تعریف این موضوع است.»