والدین در برخورد با پسرفت کودکشان چه واکنشی باید نشان بدهند؟

به گزارش مجله خبری نگار، استادیارمرکز مطالعه کودک در دانشکده پزشکی ییل و مدیرارشد برنامه آموزش کودکان دراوان کودکی در دانشگاه ییل، درباره اینکه چه عواملی باعث پسرفت کودکان می‌شود و چگونه می‌توان از طریق آن به فرزند خود کمک کر توضیحاتی ارایه کرد.

پسرفت چیست؟ چه چیز باعث آن می‌شود؟

کلوز می‌گوید: "من ترجیح میدهم پسرفت را با ایده پیشرفت یک جا ببینم و آن‌ها را با هم جفت و جور کنم. " "اکثرکودکان تمایل زیادی دارند که در دوران رشد رو به جلو پیش روند (پیشرفت). در کودکان یک انرژی طبیعی برای کاوش، اداره کردن و تسلط بر دنیای خود وجود دارد. "

با این حال، همراه با هیجان‌های ناشی از توانایی انجام کار‌های جدید، استرس نیز به وجود می‌آید. به عنوان مثال، نوزادی که راه رفتن را یاد می‌گیرد ممکن است از مهارت جدیدی که به دست آورده خوشحال شود، اما هم زمان ممکن است درک کند که مادر و پدر اکنون از او دورتر هستند یا اینکه ممکن است زمین بخورد.

کلوز توضیح می‌دهد: "بنابراین، هنگامی که این موانع درمسیر رشد و پیشرفت کودک پیدا می‌شوند، شرایط برای آن‌ها بسیارطاقت فرسا شده و باعث نوعی پسرفت در آن‌ها می‌شود. "

رفتار‌های پسرفتی به چه صورت است؟

پسرفت میتواند بسیارمتفاوت باشد، اما به طور کلی، به معنای انجام کاری (از سوی کودک) با روشی نیازمندانه‌تر و بچه گانه‌تر است. ممکن است شما شاهد کج خلقی، مشکلات در خوابیدن، درغذا خوردن یا پسرفت به روش‌های کودکانه صحبت کردن در کودک تان باشید. اگر کودکی مهارت‌های مربوط به لباس پوشیدن را یادگرفته باشد، ممکن است شاهد این باشید که این مهارت‌ها را از دست داده است. کلوز توضیح می‌دهد: "ناگهان، فرزند شما دیگر نمی‌تواند کار‌هایی را که قبلاً انجام میداد را انجام دهد. "

پسرفت چه زمانی اتفاق می‌افتد؟

به طور معمول رفتار‌های پسرفتی را در کودکان نوپا و پیش دبستانی مشاهده می‌کنیم، اما در واقع در هر سنی - حتی در نوزادان و کودکان بزرگتر - این اتفاق می‌افتد. اگر در یک نوزاد پسرفت وجود داشته باشد، ممکن است لزوماً مشهود نباشد. کودک ممکن است کمی بیش از حد احساساتی و وابسته باشد، بیشتر گرسنه شود و غذا نیاز داشته باشد، بیشتر گریه کند و غر بزند.

آیا پسرفت امری شایع است؟

مطمئن باشید، پسرفت امری معمول است. در حقیقت، انتظار آن وجود دارد و برای رشد و پیشرفت بیشتر کودک بسیار مفید است – اینطور فکر کنید که فرزند شما خود را برای پذیرش مسئولیت بیشتر آماده می‌کند. کلوز می‌گوید: "من بعضی از کودکان را می‌بینم که ممکن است درست قبل از اینکه بخواهند یک پیشرفت بزرگ و رو به جلو داشته باشند، عقب نشینی کنند و یا بعد از یک جهش رو به جلو، عقب روند و پسرفت داشته باشند. " "من فکر می‌کنم کودکان از نظر آنچه باعث پسرفت آن‌ها می‌شود و الگو‌های پسرفتی که از خود نشان می‌دهند، با هم تفاوت دارند. معمولاً والدین با الگو‌های حرکت کودک به جلو و سپس نیاز به کمی عقب رفتن آشنا می‌شوند. " پسرفت همچنین وقتی کودکان خود را با شرایطی جدید وفق می‌دهند، مثل خواهر یا برادر بزرگتر شدن یا برای اولین باررفتن به پیش دبستان، بسیار معمول است.

چگونه والدین می‌توانند فرزندانشان را در زمان پسرفت حمایت کنند؟

به کودک خود اطمینان دهید. به آن‌ها بگویید که ایمن هستند و از پشتیبانی برخوردارند. سعی کنید بدون اینکه آن‌ها را شرم زده کنید، به آن‌ها نشان دهید که متوجه رفتار پسرفتی آن‌ها شده اید. کلوز پیشنهاد می‌کند راه‌های زیر را امتحان کنید: "شما در حال یادگیری بسیاری از کار‌های بزرگ هستید. این دوران و این کار‌ها بسیار سخت هستند. گاهی احساس می‌کنید به کمک یک متخصص احتیاج دارید. "همچنین بازی کردن می‌تواند ابزاری مفید برای بررسی و کار با احساسات دشوار باشد.

کلوز می‌گوید: "بازی خیالی و بازی نمادین ابزار‌هایی هستند که کودکان از آن‌ها برای رشد زبان، تفکر و ایده‌های خود در مورد جهان استفاده می‌کنند. بازی از نظر اجتماعی و عاطفی به آن‌ها کمک می‌کند که برخی چیز‌هایی را که با آن‌ها دست و پنجه نرم می‌کنند، اما لزوماً کلمات و توصیفی برایشان ندارند را بازگو کنند. " با مشاهده کودک خود درحالی که بازی می‌کند و یا شما با او بازی می‌کنید، می‌توانید درمورد آنچه بر او می‌گذرد، چیز‌های زیادی را ببینید و متوجه شوید. گاهی ممکن است کودک شما برای مدتی نیاز به پسرفت داشته باشد. بسیار اهمیت دارد که اطمینان بخش باشید، انتظاراتی داشته باشید و محدودیت‌هایی نیز تعیین کنید.

کلوز می‌گوید: "یادگیری و درک اینکه آن‌ها حاکم جهان نیستند موضوعی بسیار مهم و اساسی برای کودکان نوپا است! این موضوع باعث بروز کج خلقی‌های زیادی می‌شود. " "آن‌ها را از خود دور نکنید. به آن‌ها کمک کنید تا شیوه‌های سازگارانه و متناسب با سن خود را برای بیان برخی از احساسات دشوارتر پیدا کنند. " کنار آن‌ها بنشینید، به آرامش و آسایش آن‌ها کمک کنید و در مورد احساسات آن‌ها تأمل کنید. به عنوان مثال: ”تو خیلی عصبانی بودی برای اینکه دوستت اسباب بازی را به تو نداد و بعد تو او را هل دادی. دفعه بعدی میتونی نوبت بگیری و از معلمت بخواهی به تو کمک کند. "

چه زمانی باید والدین نگران باشند؟

برخی از پسرفت‌ها ممکن است چند هفته طول بکشد، اما برای هر کودک متفاوت است. معمولاً اگر بتوانید اتفاقات رخ داده را با دقت بررسی کنید و از کودک تان حمایت کنید، به آن‌ها کمک می‌کنید تا راهشان را پیدا کنند. اگر به نظر می‌رسد بیش از آنچه فکر می‌کردید این روند طولانی شده است، حدود دو تا سه هفته، کلوز توصیه می‌کند با مشاور خدمات بهداشتی کودک خود تماس بگیرید. "کودکان بسیار انگیزه دارند که در مراحل رشد پیشرفت داشته باشند و به جلو حرکت کنند، بنابراین اگر این انگیزه وجود نداشته باشد، من به عنوان متخصص نگران خواهم شد. اما وقتی که صحبت از پسرفت متناسب با مراحل رشد کودک می‌شود، فکر می‌کنم این پسرفت برای مدتی کوتاه باشد. "