برای مردی که با یک «کیبورد» ترانه‌های بومی را متحول کرد

به گزارش مجله خبری نگار،روح‌انگیز راهگانی (آهنگساز و پژوهشگر موسیقی) درباره این هنرمند تازه درگذشته یادداشتی نوشته و آن را در اختیار قرار داده است؛ او در این یادداشت نوشته است:

«آذر ماه ۱۴۰۲ شمع فروزان دیگری از شبستان موسیقی ما خاموش شد و هنر دوستان را به سوگ نشاند. عباس جلیلیان از نادر هنرمندان سرزمینمان بود که در خوانندگی، نوازندگی و آهنگسازی مهارت کامل داشت، بدون آن که آموزشی دیده و یا استادی داشته باشد.

او به پژوهش و گردآوری ترانه‌های بومی و محلی کردی پرداخت و ترکیب آن‌ها را از ساز‌های بومی و محلی خارج کرد و با ساز‌های ایرانی و کلاسیک غربی تنظیم کرد؛ روشی که پیش از او به ندرت کسی با این مهارت انجام داده بود؛ همه این ابداعات را به تنهایی و با یک ساز کیبورد انجام می‌داد.

او هنرمندی خودجوش و ابداعاتش حاصل تلاش و نبوغ شخصی‌اش بود و در زمینه هنر و به خصوص موسیقی نابغه کم‌نظیری بود و ساز‌های مختلفی را به خوبی می‌نواخت. عباس جلیلیان از پراکندگی و فراموشی بسیاری از ترانه‌های محلی کردی جلوگیری کرد و نقش زیادی در حفظ، ماندگاری و شناسایی موسیقی کردی داشت.

او نه تنها در موسیقی که در نقاشی مهارت زیادی داشت و تابلو‌های ارزنده و بسیار زیادی از خود به یادگار گذاشته است و این هنر را مانند موسیقی خود جوش و بدون استاد فرا گرفته بود. این هنرمند با خوانندگی و اجرا‌های ماهرانه‌اش آثار زیادی را در قالب تصنیف‌های کردی و ایرانی از خود بجای نهاد و میلیون‌ها نفر را لذت معنوی بخشید.

سپاس از مردم خطه کردستان در تجلیل و قدردانی از او افسوس که از میان ما و جامعه هنری رخت بر بست.

یاد و خاطره اش گرامی و ماندگار»