تیم ملی و تدارک برای روز‌های مبادا

به گزارش مجله خبری نگار، قدر مسلم اینکه بازیکنان تیم ملی ایران به حداقل دو بازی دوستانه دیگر نیاز دارند تا ضعف‌های خود را بیشتر بشناسند و راکد ماندن و اکتفا به اردو‌های گاه به گاه تدارکاتی تا ۲۲ دی که روز شروع پیکار‌های قاره‌ای دوحه است، شرط عقل نیست. مالزیایی‌ها بدشان نمی‌آید طی دی ماه که زمان برگزاری دوره جدید مسابقات فوتبال قهرمانی شرق آسیا در خاک کشورشان است، ایران به عنوان یک میهمان در این رقابت‌ها شرکت کند، اما تکلیف این مسأله تاکنون مشخص نشده است. حسن این حضور احتمالی، آماده‌تر شدن هر چه بیشتر ذهنی و جسمانی ملی‌پوشان برای نبرد‌هایی است که در «قطر» انتظارشان را می‌کشد، اما این مسأله یک بدی هم دارد و آن احتمال آسیب دیدن و فرسوده شدن شماری از نفرات ما در کمترین فاصله تا شروع جام ملت‌ها است که این حضور را به ریسکی غیرضروری و البته پرهیزکردنی تبدیل می‌سازد.

هم دیدار پنجشنبه گذشته با هنگ‌کنگ در تهران و هم بازی دیروز با ازبک‌ها نشان داد که یوز‌ها با وجود بالنده و بااستعداد بودن نه آن خط دفاع کم اشتباه گذشته را دارند و نه از خلاقیتی بهره می‌گیرند که باید در مرکز میدان و در وجود هافبک‌های محوری ما زبانه بکشد و ارسال مؤثرترین پاس‌ها را از جانب آن‌ها برای مهاجمان ما موجب گردد. تا این مهاجمان (بویژه طارمی و آزمون) هستند تسخیر هر سنگری در جمع تیم‌های قاره امکانپذیر است، اما اگر اکثر‌هافبک‌های ما منفعل بمانند و فقط در کار‌های دفاعی فعال باشند، روز‌هایی هم خواهد رسید که مهاجمان شاخص و کلاس بالای ما با وجود تلاش فراوان و استعداد ذاتی‌شان نتوانند به تنهایی چاره‌ساز باشند.

برای چنان روز‌هایی و شرایط مبادا از همین امروز طرح‌هایی مؤثر دراندازیم و تدابیر لازم را بیندیشیم. براساس نتایج حاصله در دو دیدار اول‌مان در مرحله مقدماتی جام جهانی ۲۰۲۶ (که انتخابی جام ملت‌های آسیای ۲۰۲۷ هم به شمار می‌آید) امیر قلعه‌نویی و همکارانش می‌دانند برای دیدار‌های بعدی چه باید بکنند و کدام اهداف را نشانه بگیرند، اما برای رسیدن به این دستاورد‌ها به ترسیم یک نقشه راه دقیق و بررسی عمیق نیاز دارند و البته یکی دو بازی تدارکاتی دیگر که پیش‌تر هم از آن یاد کردیم و می‌تواند آن‌ها را هدفمندتر کند.