به گزارش مجله خبری نگار/همشهری:این مربی خوشنویسی میگوید: «خانوادههایی که نسبت به فرزندان خود بیتفاوتند و از تشویق و تنبیه به موقع برای انجام تکالیف فرزندانشان استفاده نمیکنند، انگیزه لازم را برای اجرای بهتر تکالیف در فرزندان خود به وجود نمیآورند. چنین کودکانی اغلب با اکراه و بیمیلی اقدام به نوشتن میکنند که طبیعتاٌ نتیجه عملکرد آنها نیز رضایتبخش نخواهد بود.»
این مربی خوشنویسی که پژوهشهای زیادی درباره علل بدخطی دانشآموزان داشته، شیوههای آموزشی معلم را بر خط دانشآموزان تاثیرگذار میداند و توضیح میدهد: «اگر معلم دست خط بدی داشته باشد، قادر به تربیت دانشآموزان خوش خط نخواهد بود.»
مزنگی شاه آبادی دانشآموزانی را که شخصیتی مضطرب دارند، مستعد بدخطی عنوان میکند و میگوید: «اضطراب این دسته از دانشآموزان ممکن است ناشی از شکست، ناکامی، تجربههای ناموفق، تنبیه و فشار معلمان برای موفقیت باشد؛ لذا معلمان باید به شرایط خاص روحی آنها توجه کنند و اساس کار خود را بر کاهش تنش قرار دهند.»
او ادامه میدهد: «همچنین معلمانی که بیشازحد به شاگردان خود تکلیف و مشق میدهند، سبب خستگی دانشآموزان و در نتیجه بدخطی آنها میشوند.» اوتوجه معلم به نحوه در دست گرفتن قلم دانشآموزان را لازم میداند و میافزاید: «بعضی از دانشآموزان در هنگام نوشتن سرشان را به کاغذ میچسبانند یا کاغذ را بیشازحد کج میگذارند. عدهای از آنها قلم را طوری در دست میگیرند که نوشتههای خود را نمیبینند. بعضی از آنها نیز آنقدر قلم را بالا میگیرند که قادر به کنترل حرکات دست در هنگام نوشتن نیستند.»
او میافزاید: «برای این که کودک بتواند با خطی خوش بنویسد، لازم است از سلامت کافی جسمی و روانی برخوردار باشد.»
مزنگی شاه آبادی وجود ضایعات استخوانی و عصبی در کودکان را موجب اختلال در عملکرد دست و انگشتان و بدخطی آنها عنوان میکند و میافزاید: «وجود هرگونه زخم یا عاملی که باعث درد در انگشتان شود، بر روی دست خط دانشآموزان تاثیر میگذارد. کودک برای این که بتواند خوب بنویسد، لازم است که هیچگونه ضایعهای در قسمتهای فوقانی دست، آرنج، ساعد و بازو نداشته باشد.»
به گفته مزنگی محدودیت حرکتی در مفاصل مچ، انگشتان، آرنج و بازو نیز ازجمله عوامل بدخطی دانشآموزان به شمار میآیند.