اجزای «کمربند کویپر» بزرگتر از اندازه‌ای که فکر میکردیم

به گزارش مجله خبری نگار،ستاره شناسان در مطالعات جدید خود موفق شدند شواهدی از دوازده جرم بزرگ را به دست آورند که در بیرونی‌ترین محیط کمربند کویپر قرار دارند و این اتفاق نشان می‌دهد کمربند کویپر بسیار عمیق‌تر از چیزی است که قبلاً تصور می‌شد.

دانشمندان در حال حاضر بر این باورند که حدود کمربند کویپر تقریباً ۵۰ واحد نجومی AU از مرکز منظومه شمسی است. باید توجه داشت که هر واحد نجومی AU، برابر با فاصله بین زمین و خورشید محسوب می‌شود.

با این حال، بر اساس تخمین‌های مقدماتی ستاره‌شناسان، شرایط این اجرام بزرگ کشف‌شده تا حدی گیج‌کننده بوده و آن‌ها حتی می‌توانند در فاصله بیش از ۶۰ واحد نجومی قرار داشته باشند.

در این میان برخی از منجمان اعتقاد دارند که کشف جدید این اجرام می‌تواند توضیح دیگری هم داشته باشد و در واقع یک کمربند دوم در اطراف منظومه شمسی وجود دارد که فراتر از کمربند کویپر قرار گرفته است و در این منطقه ناشناخته از منظومه شمسی محسوب می‌شود.

این اجرام فضایی با کمک فضاپیما و کاوشگر نیوهورایزنز (New Horizons) ناسا به معنی «افق‌های نو» شناسایی شدند. این کاوشگر که در سال ۲۰۰۶ پرتاب شد، اولین کاوشگری بود که پلوتو و کمربند کویپر را از نزدیک دیده است و در حال حاضر به عنوان چشمان ستاره‌شناسان در لبه منظومه شمسی عمل می‌کند.

موضوع بسیار مهم در رابطه با کاوشگر فوق، این است که حسگر‌های اکنون در فاصله ۵۷ فاصله نجومی از خورشید بوده است و می‌تواند گردوغبار‌های فضایی را تشخیص دهد که نشانگر برخورد بین اجسام نزدیک است.

آلن استرن (Alan Stern)، یکی از اعضای اصلی مأموریت نیوهورایزنز و دانشمند سیاره‌شناس در مؤسسه تحقیقاتی جنوب غربی ایالات‌متحده، در این رابطه گفت: ساده‌ترین توضیح برای کشفیات جدید ما این است که چیز‌های بیشتری در خارج از کمربند منظومه شمسی وجود دارد که ما آن‌ها را شناسایی نکرده‌ایم.

پیش از این اخترفیزیکدان دانشگاه کالیفرنیا، لس‌آنجلس با بررسی تصاویر تلسکوپ فضایی هابل موفق به تشخیص مقطعی کاهش نور ستاره‌ها شده بودند که دلیل آن مشخص نبود، اما اکنون می‌توان تصور کرد که این کاهش نور ممکن است ناشی از عبور اجرام ناشناخته کمربند کویپر از مقابل آن‌ها باشد.