کد مطلب: ۴۹۷۷۶۵
۲۱ شهريور ۱۴۰۲ - ۱۰:۴۱

نقش شگفت انگیز اسکلت بیرونی سخت پوستان در مبارزه با افزایش وزن در پستانداران

کیتین که ساختار اسکلتی بیرونی و محافظت از بندپایان نرم بدن مانند سخت پوستان، عنکبوت‌ها و حشرات را فراهم می‌کند، ممکن است نقش شگفت انگیزی در تعدیل متابولیسم و مبارزه با افزایش وزن در پستانداران داشته باشد.

به گزارش مجله خبری نگار، امروزه کیتین مرکز تحقیقات بسیاری قرار گرفته است و حتی برای کمک به مبارزه با مالاریا نیز عرضه شده است. دانشمندان دانشکده پزشکی دانشگاه واشنگتن در سنت لوئیس در مطالعه خود بر روی موش‌ها دریافتند که کیتین باعث پاسخ سیستم ایمنی در روده شده و سرکوب آنزیم‌های بدن که با تجزیه کیتین مبارزه می‌کنند می‌تواند راه جدیدی برای درمان چاقی ایجاد کند.

استیون ون دایکن (Steven Van Dyken) استادیار پاتولوژی و ایمونولوژی و پژوهشگر این مطالعات می‌گوید: چاقی یک بیماری همه گیر است. آنچه در بدن خود وارد می‌کنیم تأثیر عمیقی بر فیزیولوژی ما و نحوه متابولیسم غذا دارد. ما در حال بررسی راه‌هایی برای مقابله با چاقی هستیم که بر اساس موضوعاتی است که در مورد نحوه درگیر شدن سیستم ایمنی بدن با رژیم غذایی می‌آموزیم.

ون دایکن توضیح می‌دهد: هنگامی که کیتین خورده می‌شود، سلول‌های معده تولید کیتیناز‌ها را فعال می‌کنند، آنزیم‌هایی که پلی ساکارید را تجزیه می‌کنند. بدن انسان دارای دو کیتیناز به نام‌های کیتوتریوزیداز ۱ (CHIT۱) و کیتیناز اسیدی پستانداران (AMCase) است که مدت‌ها در مبارزه با پاتوژن‌های حاوی کیتین در دیواره‌های سلولی از جمله قارچ‌های سمی و پوشش روده نماتد‌های انگلی نقش داشته اند. کیتیناز‌ها همچنین با التهاب مرتبط با آسم و سایر اختلالات پاسخ ایمنی مرتبط هستند.

در این مطالعه، سه گروه از موش‌ها با رژیم غذایی پرچرب تغذیه شدند. یک گروه توانایی کیتیناز خود را سرکوب کرد تا قادر به تجزیه کیتین نباشد، گروهی دیگر تولید کیتیناز منظم داشت و به گروه سوم هیچ نوع کیتینی داده نشد. حیواناتی که کیتین خوردند و نتوانستند آن را تجزیه کنند، در مقایسه با حیواناتی که کیتین را مصرف نکردند، کمتر وزن اضافه کرده و کمترین چربی بدن را داشتند.

دانشمندان بر این باورند که پاسخ ایمنی در حیواناتی که نمی‌توانند کیتین را تجزیه کنند، کلید این است که چگونه آن‌ها توانستند با وجود رژیم غذایی خود در برابر چاقی مقاومت کنند.

ون دایکن در این باره گفت: ما فکر می‌کنیم هضم کیتین عمدتاً به کیتیناز‌های خود میزبان متکی است. سلول‌های معده خروجی آنزیمی خود را از طریق فرآیندی که ما از آن به عنوان سازگاری یاد می‌کنیم تغییر می‌دهند. اما شگفت آور است که این فرآیند بدون ورودی میکروبی انجام می‌شود، زیرا باکتری‌ها در دستگاه گوارش نیز منابع کیتیناز‌هایی هستند که کیتین را تجزیه می‌کنند.

اکنون محققان امیدوارند این موضوع را به یک مطالعه انسانی برسانند تا ببینند آیا افزودن کیتین به رژیم‌های غذایی در حالی که مانع تولید کیتیناز می‌شود، می‌تواند مزایای مشابهی برای کنترل وزن داشته باشد یا خیر.

به گزارش سیناپرس، ون دایکن در پایان گفت: ما راه‌های مختلفی برای مهار کیتیناز‌های معده داریم. ترکیب این رویکرد‌ها با یک غذای حاوی کیتین ممکن است یک مزیت متابولیک بسیار واقعی داشته باشد.

شرح کامل این مطالعه در مجله تخصصی Science منتشر شده است.

ارسال نظرات
قوانین ارسال نظر