اژد‌ها واقعیت است یا فانتزی؟

به گزارش مجله خبری نگار، داستان‌های اژد‌ها به هزاران سال قبل برمی گردد و در افسانه‌های سومریان و بین النهرین باستان و بعداً در اسطوره‌هایی از کشور‌هایی مانند چین، هند، مصر، یونان و بریتانیا ظاهر می‌شوند. امروزه ما عمدتا اژد‌ها را در کتاب ها، فیلم ها، برنامه‌های تلویزیونی و حتی روی پرچم‌های ملی برخی کشور‌ها می‌بینیم. حال ممکن است این پرسش مطرح شود که آیا این موجودات بر اساس حیوانات واقعی هستند یا اینکه اژد‌ها فقط در تصورات ما وجود دارد؟

اژد‌ها واقعیت است یا فانتزی؟
در دنیای طبیعت حیوانات زیادی هستند که در نام آن‌ها کلمه اژد‌ها وجود دارد، اما اژد‌های دارای آتش کاملا تخیلی است. در واقع به استثنای انسان که شعله‌های آتش را مهار کرده است، در قلمرو حیوانات هیچ موجودی وجود ندارد که مانند اژد‌ها آتش از دهانش خارج کند.

با این حال، یک نوع سوسک وجود دارد که بسیار نزدیک است. سوسک‌های آتش افکن برای فرار از شکارچیان، یک مایع آتشین از مقعد خود پرتاب می‌کنند. البته این ماده آتش نیست، بلکه این سوسک‌ها مواد شیمیایی حاوی پراکسید هیدروژن و هیدروکینون تولید می‌کنند که پس از شلیک شدن با هم ترکیب و تا دمای ۱۰۰ درجه سانتی گراد گرم می‌شوند.

در حقیقت این یک ترفند تکاملی است و ارتباطی با اژد‌های تخیلی که از دهانشان آتش خارج شده و دیوار قلعه‌ها را نابود می‌کنند، ندارد.

اژد‌های پرنده از تخیل تا واقعیت

در بیشتر اساطیر باستانی اژد‌ها دارای قدرت پرواز است، ولی در دنیای واقعی نیز گروهی از مارمولک‌ها که به نام اژد‌ها نامگذاری شده اند، قدرت پرواز دارند. در طبیعت انواعی از مارمولک‌های پرنده یا به بیانی دیگر اژد‌های پرنده وجود دارند که نمونه مشهور آن دراکو است که در جنگل‌های آسیای جنوب شرقی و جنوب غربی هند با کمک چین‌های نازک پوست که نقش بال را دارند در آسمان پرواز می‌کنند.

این مارمولک‌ها برای حفظ حالت پرواز خود مانند پرندگان یا اژد‌ها در سریال بازی تاج و تخت، بال‌های خود را تکان نمی‌دهند، بلکه به معنی واقعی فقط می‌پرند و از درختی به درخت دیگر منتقل می‌شوند. جانورشناسان طی مطالعات خود دریافتند مارمولک‌های دراکو با استفاده از این روش قادر به طی کردن فاصله افقی حدود ۲۶ متر هستند و این میزان پرش برای حیوانی که تنها تا حدود ۲۰ سانتی متر است بسیار سخت محسوب می‌شود.

انواع اژد‌ها در دنیای واقعی
از منظر جانور شناسی، بیش از ۴۰ گونه موجود شبه اژد‌ها در گروه دراکو و انواع مارمولک‌های دیگر با نام رایج اژد‌ها وجود دارد. هیچ یک از این مارمولک‌ها آتش از دهانشان خارج نمی‌کنند، اما ظاهر آن‌ها کاملاً شبیه اژد‌ها در ابعاد بسیار کوچک است.

به عنوان مثال، اژد‌های ریشدار استرالیایی، به طول تنها ۴۵ سانتی متر، یکی از محبوب‌ترین خزندگانی است که به عنوان حیوان خانگی نگهداری می‌شوند.

بزرگترین اژد‌ها در قلمرو حیوانات، اژد‌های کومودو از اندونزی است. این هیولای گوشتخوار می‌تواند بیش از ۳ متر طول و ۱۶۶ کیلوگرم وزن داشته باشد که آن را به بزرگترین و سنگین‌ترین مارمولک جهان تبدیل می‌کند. اژد‌های کومودو دارای دندان‌های بزرگ، زبان چنگال دار بلند و نیش سمی کشنده هستند.

فسیل‌های اژد‌ها
مردم اروپا و آسیا سابقه اشتباه گرفتن فسیل‌های مختلف از جمله جانوران منقرض شده و دایناسور‌ها را با اژد‌ها دارند. به عنوان مثال گفته می‌شد، جمجمه‌ای که زمانی در تالار شهر در کلاگنفورت، اتریش به نمایش گذاشته شده بود، متعلق به یک اژد‌ها است که قبل از تأسیس شهر در حدود سال ۱۲۵۰ پس از میلاد مسیح کشته شده بود. بعداً مشخص شد که جمجمه مربوط به یک کرگدن پشمالوی منقرض شده به نام Coelodonta antiquitatis است.

دیدن این فسیل‌ها باعث شد تنوع زیادی در باور به اژد‌ها در نسخه‌های خطی قرون وسطی ظاهر شود و آن‌ها در اساطیر چنان برجسته بودند که طبیعت گرایان از قرون گذشته معتقد بودند که این جانوران واقعا وجود دارند؛ بنابراین جای تعجب نیست که مردم در قرون گذشته گونه‌های ناشناخته فسیل‌ها را با اژد‌ها اشتباه گرفته باشند.